Grote ophef over de nog onbekende wielrenner die zaterdag een gezin in het Drentse Zeijen mishandelde, naar aanleiding van een botsing tussen zijn fiets en hun auto. De vraag is: waarom de ophef?

Begrijp me niet verkeerd: ik keur geweld van elke soort af en snap ook niet waarom genoemde wielrenner – Politie: “Rond de vijftig jaar oud met grijs warrig haar. De man heeft een groot postuur en is rond de eenmetertachtig tot eenmeternegentig lang” – het nodig vond om de 31-jarige vrouw en haar 55-jarige moeder en 58-jarige vader dusdanig aan te pakken dat ze voor behandeling naar het ziekenhuis moesten. Volgens het verhaal van de vrouw week zij uit voor de tegemoetkomende wielrenner, hij niet voor haar, waarop hij de spiegel van de auto raakte. Beide partijen stopten, de vrouw stapte uit om te informeren of de wielrenner niets mankeerde, en toen ging het mis. De wielrenner schopte de auto, en vervolgens de vader toen deze protesteerde, et cetera. En het bijzondere (waarom het nieuws is), het staat op film! Kijk maar hier en hier.

Goed. Het is geen geheim dat de diverse weggebruikers in ons drukke landje weinig geduld met elkaar hebben en zelfs onderling bonje schoppen. Babbelvrouwen te voet blokkeren moedwillig in-, door- en uitgangen van zo’n beetje alles waar je maar in, door en uit kan, om mannen te voet te pesten. Scholieren te fiets zullen elke gelegenheid aangrijpen om met z’n drieën naast elkaar op kruiptempo fietspaden te saboteren. Snor- en bromfietsers maken ieders leven zuur met hun te brede, te langzame dan wel te snelle, maar vrijwel altijd te lawaaiige vervoermiddelen. Automobilisten… wanen zich per definitie onkwetsbaar en zijn een gevaar voor alles wat leeft. Maar daarvan zijn ze zich vaak niet bewust, afgesloten van de boze buitenwereld in de veilige cocon uit metaal en gelaagd glas, temperatuur en sfeer comfortabel beheerd door airco en in-ear phones.

Het punt is dat andere weggebruikers zich daar wél van bewust zijn.

Ik schat in dat het emmertje van bovengenoemde wielrenner op het punt van overlopen stond, en daar kwam het bewuste gezin hem – naar zijn beleving – nog even op zijn vrije zaterdag voor z’n sodemieter rijden. Daar zijn wielrenners best aan gewend, weet ik uit eigen ervaring, maar niet vaak krijg je de kans om een moordzuchtige (?) automobilist nog even aan te spreken. En tja, dan moet je niet net de verkeerde treffen. En – wederom uit ervaring – met 50-jarige mannen van ‘eenmetertachtig tot eenmeternegentig lang’ ‘met een fors postuur’ is het vaak kwaad kersen eten. Die willen best naar 31-jarige dames luisteren, maar uitsluitend als ze bier of ander lekkers in de aanbieding hebben. Dat is de aard van het diertje. En met mensen die het op hun leven hebben gemunt, kennen ze weinig medelijden.
Ik ben er niet bij geweest op de vermoedelijk verder rustige Oude Norgerweg in de richting van Norg, maar iets dergelijks zal zich hebben afgespeeld. Het pleit de wielrenner niet vrij, maar leert ons nog maar eens de wijze les dat je altijd moet oppassen in het verkeer. Op de A10 ring Amsterdam heb ik menigmaal alles uit de kast moeten halen om te voorkomen dat een automobilist me zeer bewust ramde. In Den Haag heb je zo een pistool op je kop als je voordringt bij een pompstation. Ook iets om rekening mee te houden. Zo is het dagelijks verkeer. Niets bijzonders dus als je wordt afgerost door een boze wielrenner, hoe vervelend het ook is.

En met betrekking tot agressieve wielrenners: een nieuwe trend die tot de toeschouwers van de Tour de France is doorgedrongen, is het maken van selfies met het peloton op de achtergrond. Voor wie nog gaat kijken: onder de renners is ook een nieuwe trend, namelijk het uit de handen meppen van smartphones van toeschouwers die te dichtbij komen. Hoogst vermakelijk.
Iets wat geen trend is in de Tour de France, maar traditie, is het onverstoorbare gedrag van de motards, de hoogst gespecialiseerde motorrijders die van alles door de karavaan transporteren, van water tot cameramensen. Die rijden niet alleen je smartphone uit je handen, maar ook je broek van je kont en je lijf van je sokken.
Wat overigens niets met agressie te maken heeft, want motorrijders zijn zelden agressief. Het heeft meer te maken met de configuratie van de gemiddelde motard: rond de vijftig jaar oud, groot van postuur en rond de eenmetertachtig tot eenmeternegentig lang. Ze doen je niets, zolang jij hen niets doet. En vooral niet in de weg gaat staan. Er zijn zo van die verkeersregels die je niet leert bij het CBR…

Michiel Heemskerk, verkeersfilosoof
13 juli 2014

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}