Ik weet niet waar de geachte lezer was op het moment dat op 23 juli de minuut stilte inging voor de slachtoffers van vlucht MH17, maar ik weet wel dat er heel veel auto's geparkeerd stonden op de vluchtstroken van Nederland. Wat verboden is en bijzonder verkeersgevaarlijke situaties opleverde.

Vooropgesteld: met alle respect en medeleven voor de slachtoffers van vlucht MH17/KL4103 van Amsterdam naar Kuala Lumpur en het verdriet van hun nabestaanden...

- Wat deed MH17 boven bekend oorlogsgebied? Bijna alle vluchten van bijna alle vliegmaatschappijen namen een omweg, ver weg van het strijdgewoel.
- Waarom deed de Nederlandse regering de inspanningen die ze deed om zo snel mogelijk aanwezig te zijn op de crash-site van MH17, het gebied waar het Oekraïense leger strijd levert met pro-Russische separatisten?
- Wat heeft dit te maken met motorrijden?

Ik hoorde van een (aanmerkelijk) jongere collega dat er op de School van Journalistiek een soort formule bestaat die de nieuwswaardigheid van rampen in een land bepaalt: de verhouding tussen het aantal slachtoffers, de nationaliteit van de slachtoffers en de locatie van de rampplek.
In die zin is de ramp met vlucht MH17 in Nederland (!) een bijzonder nieuwswaardige, want er zijn veel slachtoffers (298), relatief veel Nederlandse slachtoffers (196), en de rampplek is een locatie die toch al veel in het internationale nieuws is.
En dan nog: het is zomer, komkommertijd.

Bedoelende: de ramp met de Zuid-Koreaanse veerboot Sewol (16 april 2014, 304 doden) haalde alleen het televisienieuws omdat er 'goed' beeldmateriaal was (schip op z'n kant, drenkelingen, huilende familie). Nederland was nog geen seconde stil, laat staan een minuut.
Bedoelende: Een veerboot die in Bangladesh omslaat en zinkt (15 mei 2014, aantal doden 'waarschijnlijk tussen de 200 en 350', 3 november 2013 'ongeveer 200' doden, 8 februari 2013, 'ongeveer 50' doden) haalt zelfs de kranten niet.
Nederland stond een minuut stil uit respect voor de doden en de nabestaanden, terwijl die in vrijwel alle gevallen net zo onbekend zullen zijn geweest als de 304 Zuid-Koreaanse slachtoffers.

Waarom MH17 boven bekend oorlogsgebied vloog, is duidelijk: geld. Omvliegen kost geld.

Waarom de Nederlandse regering zich zo druk maakte over de ramp... snapte ik eerst niet, want zoals altijd blijkt uit het beleid (denk met name aan de zorg), interesseert het de Nederlandse overheid geen zier hoe het de burger vergaat, zolang de belastingen maar blijven binnenstromen.
Er ging een lichtje branden toen het mediaspektakel rondom de repatriëring van de slachtoffers zich ontvouwde. Koning en Koningin werden twee keer binnen vier dagen (met de PH-KBX, kosten ± € 140.000) heen en weer gevlogen van en naar hun Griekse vakantievilla (6,5 miljoen euro) om hun medeleven te betuigen. De beelden van de alleszins indrukwekkende rij lijkwagens van vliegbasis Eindhoven naar de Korporaal van Oudheusdenkazerne in Hilversum sloegen internationaal in als een bom. De emotionele toespraak van minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans bij de VN in New York maakte op topniveau grote indruk.
Had dit allemaal te maken met nationale rouwverwerking? Of was er een dubbele agenda?

Noem me cynisch, maar toen ik afgelopen week in de krant las dat Shell in de regio waar MH17 neerstortte bezig was met het ontwikkelen van het grootste schaliegasveld ter wereld – investering 7,47 miljard euro – werd het allemaal ineens een stuk duidelijker.
Koninklijke Shell – Royal Dutch Shell – en de Nederlandse overheid zijn één. Wie stage heeft gedraaid bij Shell, gaat later de politiek in. Wie een baan als politicus beëindigt, gaat bij Shell aan de slag. Een investering van 7,47 miljard euro van Shell, is een investering van 7,47 miljard euro van de Nederlandse overheid.
Om maar te zeggen: het zou de Nederlandse overheid/Shell bijzonder welkom zijn als het gebied vrij zou zijn van rebellen. Net als de rest van de westerse beschaving, want als het westen dat gas niet pakt, pakt Rusland het, de grote Satan van weleer.

Ik had het graag over respect willen hebben.
Mogelijk had de nationale rouwverwerking het volk nog enig besef opgeleverd dat de wereld een betere plek zou zijn als we wat meer respect voor elkaar toonden. Al was het maar in de dagelijkse omgang in het verkeer, dacht ik naïef.
Maar helaas werden ik en de mijnen de volgende ochtend bij een keurige inhaalmanoeuvre op een bijna lege snelweg alweer volop naar het leven gestaan door diverse automobilisten naar wiens mening we niet snel genoeg opsodemieterden van de linkerbaan. Met die ***brommers! Het waren dezelfde automobilisten die de middag ervoor 'uit respect' een minuut op de vluchtstrook geparkeerd stonden, denk ik dan, want het zijn altijd dezelfde forensen.

En aldus was de mogelijk wijze les van MH17 een dag later alweer vergeten en verandert er niets.
Behalve dan voor de nabestaanden van de slachtoffers van vlucht MH17.
En voor Shell, dat zich dankzij het mediacircus rondom de crash ineens verzekerd weet van actieve steun van de rest van de westerse wereld bij het exploiteren van de Oekraïense bodemschatten.

Michiel Heemskerk, beroepsoptimist
3 augustus 2014

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}