En zo reisde Stadsmotor.nl zeer onkarakteristiek met een (geleende) automobiel naar het Kroatische Rovinj, om daar op uitnodiging van echte vrienden een tijdje te bivakkeren in een bungalowtent. Ter plekke wachtten geen verrassingen...

Ter plekke zijn veel mautorrijders (automobilisten in het bezit van het enige echte rijbewijs) die denken dat het bij tijd en wijle snikhete Kroatië geschikt is voor motorrijden. Zo zag ik op de camping (Polari via VacanSoleil) een grote diversiteit aan motoren – KTM's in alle smaken, choppers, allroads, motorscooters – bestuurd door allerlei nationaliteiten met slechts één overeenkomst: men droeg geen helm en al helemaal geen motorkleding, hooguit een zwembroek met hemdje. Tijdens een gitzwarte nachtelijke taxirit na een copieus diner aan de haven van Rovinj bevestigde de grijzende chauffeur bij het passeren van een aantal mountainbikers zonder verlichting wat ik al dacht: "Toeristen, pfff..."
Politie... Eén keer gezien, en wel op de camping, vermoedelijk om een paar bierlijken te ruimen.
Bij de receptie van Polari zijn brochures te vinden die adverteren hoe toeristen zich in Kroatië in het verkeer moeten gedragen qua snelheidslimieten, alcohol- en drugsgebruik, gordels et cetera. De regels worden gepresenteerd op een manier die sterk doet vermoeden dat ze altijd al bestonden, maar dat men dit jaar heeft besloten om ze te handhaven. Wat – voor zover waarneembaar – nog steeds niet gebeurt.

 
Het strand (Adriatische Zee) van camping Polari, dat daadwerkelijk kilometers doorloopt.

Of het buiten de omheining van familiecamping Polari ook zo is, is onduidelijk, maar op de camping mag alles. Dat is het grootste voordeel van deze locatie, en tevens het grootste nadeel. Je moet niet raar kijken als er vlak naast je op het 'strand' – gras met schaduwrijke bomen en een reepje kiezels – een motor parkeert, de berijder afstapt en met 'kleren' aan onder de douche gaat staan, om meteen weer op te stappen en verder te rijden, tussen de badgasten door.
Opmerkelijker is de verhuur van allerlei gemotoriseerde anomalieën, zoals bijvoorbeeld elektrische stepjes en skateboards. Deze worden meegegeven aan kinderen van acht tot tachtig. Met ware doodsverachting en niet gehinderd door enige kennis van mechanica of enig benul van centrifugale kracht komen ze van de hellingen en door de bochten gejakkerd.
Is de vaak voorkomende opeenvolging van geluiden: hoge gil, metaal op asfalt en hartverscheurend gejank, dan was het een elektrisch stepje, leer je al snel. Is de opeenvolging van geluiden: luid gejoel van meerdere jongelingen, metaal op asfalt, brekende botten, hartverscheurend gejank/angstig geschreeuw, dan was het een overbeladen fietsauto (min of meer bestuurbare buizenconstructie op vier fietswielen). Het is elke ochtend weer een verrassing hoeveel kinderen je in vers verband ziet rondlopen, je gaat er weddenschappen op afsluiten.

 
Elektrisch stepje + idioot = ambulance.

Ik weet niet of de volgende observatie iets zegt over de mens in het algemeen of mij in het bijzonder, maar het verbaast me hoe snel je je normen aanpast aan de situatie waarin je zit of terechtkomt. In mijn eigen omgeving zou ik me direct ontfermen over een kind dat valt, op de bewuste camping gebeurt het zo vaak dat je er schouderophalend voorbij loopt. De redenatie is vermoedelijk: als het de ouders van het kind niets kan schelen, waarom zou ik dan..?
Het teleurstellende daarbij is dat een en ander in de hand wordt gewerkt door het gebrek aan regels. Het is een open deur van jewelste, maar daar waar geen regels zijn, doet iedereen wat hem goeddunkt. Ik had in mijn naïviteit gedacht dat de gevolgen wel zouden meevallen, omdat ik tegen beter weten in toch altijd blijf hopen op een bepaald soort aangeboren of aangeleerde beschaving bij de mens, maar heb met eigen ogen mogen zien dat een recept voor chaos is. Het zijn slechts een paar idioten die er een bende van maken, maar de hele camping heeft er last van.
Nu lost dat soort problemen zichzelf gelukkig op. Een kind dat zich een hersenschudding of (letterlijk) een breuk valt, zal een volgende dag van zijn ouders geen stepje meer mogen huren, en van de ouders zelf ben je ook meteen af, want die moeten nu eens op hun gekwetste koter letten.

Rovinj, waar onze taxichauffeur een bovenwoning had aan de zee, die hij naar eigen zeggen voor € 350.000 verkocht aan een Rus. Een wijs man dus.

Vertalen we 'camping' naar 'Nederlands verkeer', dan ziet de situatie er een ineens stuk vrolijker uit. Het Nederlandse verkeer heeft wel regels, maar die zijn onder te verdelen in 'in het belang van de verkeersveiligheid' en 'in het voordeel van de schatkist'. Alleen de laatste regels worden actief gehandhaafd, dus in het Nederlandse verkeer zijn feitelijk net zomin echte regels als op camping Polari.
Ik wist al een tijdje dat je beter op je eigen waarnemingsvermogen dan op de verkeersregels kunt vertrouwen als je wilt overleven in het verkeer, maar het besef waarom was even weggezakt. Mijn taxichauffeur in Rovinj friste mijn geheugen op: "Het is geen probleem dat niemand zich aan de regels houdt, zolang je er maar voor zorgt dat je zelf nergens bij betrokken raakt. Goed uitkijken dus."
Hij heeft uiteraard gelijk: natuurlijke selectie filtert de idioten uit de weldenkende maatschappij. Deze survival of the fittest is live waar te nemen op de verder prima camping Polari in Rovinj, waar het een mens nog vrijstaat om naar eigen inzicht te leven of sterven.

Michiel Heemskerk, verkeersfilosoof
25 augustus 2015

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}