Zoals wel meer motorrijders hang ik soms rond in min of meer ter zake doende Facebookgroepen om de vinger aan de pols van motorrijdend Nederland te houden. En daar was laatst een meisje loos. Die wou gaan rijden. Die wou gaan rijden. Maar het was koud. En ze wilde weten waar ze op moest letten...

De meeste mensen lezen dit online en zullen bekend zijn met het verschijnsel dat internetters zich niet altijd geroepen voelen om een normaal antwoord te geven op een normale vraag. Aldus kreeg het meisje in kwestie – nog maar net begonnen met motorrijden en op het punt haar eerste motor op te halen – een stroom adviezen om de oren die varieerde van het inbrengen van twee in warme appelstroop gedoopte tampons tot het dichtkitten van de helm aan de onderzijde, het vervangen van de koelvloeistof voor water (anders wordt de motor te koud) tot het voortdurend tegen de toerenbegrenzer aan rijden om de olie op temperatuur te houden. Het was weer pret alsof carnaval nog niet was afgelopen.

Wat het meisje vermoedelijk bedoelde, maar waar niemand op aansloeg, was waar ze qua omstandigheden rekening mee moest houden: regen, bevriezing van natte weggedeelten, sneeuw, ijzel. Dat had ze ooit aan haar rijinstructeur kunnen vragen, maar een goed antwoord was geweest: "Dat ja. Gladheid."

En niet vergeten te krabben, anders glijd je van je zadel.

Het lijkt zo voor de hand te liggen, net als de goedbedoelde tip van een serieuze reageerder die zei dat ze zich warm moest kleden. Maar het ligt dus minder voor de hand dan je denkt, zo constateerde ik hedenochtend rond de klok van kwart voor acht op Rijksweg 7 (Purmerend-Zaandam), afslag A8 (Zaandam-Amsterdam).
Rijdend op de rechterrijstrook (van drie rijstroken) in zuidwestelijke richting passeerde mij op mijn rijstrook vanuit het niets met hoge snelheid een motorvandaal, daarmee niet alleen mij een doodschrik bezorgend, maar vermoedelijk ook de automobilist links naast mij, de automobilist voor hem, en de automobilist daar weer links van, want die stonden als volgende op het inhaallijstje.
Er was geen sprake van file, mind you! We reden met z'n allen netjes tussen de 100 en 110 km/u, ter plekke de toegestane snelheid.
Ik zag deze ongelooflijk achterlijke lul na zijn inhaalactie over de linkerrijbaanscheiding vervolgens buitenom de afslag (naar rechts) induiken, nu twee banen naar rechts opschuiven en daar weer inhalen, voordat hij uit het zicht verdween. Hij ging zo snel dat ik niet eens heb gezien wat voor motor hij reed! En in alle bescheidenheid, als ik dat niet kan zien, dan ging ie echt hard.
Ik mag getuigen dat het koud was, want zelf zat ik ook op de motor. En ik stel: wat hij deed, had ik nog niet eens gedaan als het boven de 25°C was geweest en er in Den Haag een openbare terechtstelling van bewindslieden was geweest (of iets anders wat ik echt niet wil missen).

Aan het meisje van Facebook zou ik – hopelijk niet te laat – willen meegeven: let op gladheid. Houd afstand zodat je kunt remmen en uitwijken, zoek de ruimte, blijf weg bij auto's. Rijd niet te snel en minder (veel) vaart voor een bocht.
Het lijkt zo voor de hand te liggen, maar dat doet het dus kennelijk niet. Banden hebben op nat wegdek altijd nog zo'n 70% grip over, maar blijven inleveren naarmate de temperatuur daalt. Dat kan een beetje zijn (toerband met harder rubber), dat kan bijna alles zijn (supersportband met zacht rubber). Maar zolang er geen metertje in het dashboard zit dat je vertelt hoe veel, kun je rondom het vriespunt en daaronder maar beter het zekere voor het onzekere nemen.
Abs en tractiecontrole? Schattig, maar die werken alleen als een band ergens grip kan vinden.
Het meisje van Facebook wens ik veel veilige kilometers toe. De wegpiraat die me inhaalde kan ik van alles toewensen, maar ik houd het hierbij: ik hoop dat je niemand meeneemt als je de onvermijdelijke klapper maakt.

Michiel Heemskerk, verkeersfilosoof
15 februari 2016

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl