Nee, het betrof geen technische storing van een motorvoertuig, maar een technische storing van de snelweg! Dat wil zeggen, van de bediening van de camera’s die boven diverse snelwegen in Noord-Holland hangen. Waarop de naastliggende spitsstroken dus niet open gingen en de A1, A6, A7 en A9 hopeloos vastliepen in de ochtendspits.

De verklaring van Rijkswaterstaat dat de spitsstroken gesloten werden of bleven omdat de bediening van de camera’s niet werkte, was voorspelbaar, want men opent alleen de spitsstroken – in veel gevallen eigenlijk vluchtstroken – als de camera’s werken. Omdat men zeker wil weten dat de stroken vrij zijn van gestrand verkeer! Zodat er niet onverhoopt een vluchtstrook in een spitsstrook verandert – groen in plaats van rood – terwijl er nog iemand pech staat te hebben! Want dan wordt die pech voor één persoon ineens enorme pech voor die ene persoon en bovendien voor de persoon die er vanachter bovenop klapt! En de volgende et cetera. Met duizenden doden en miljarden schade als gevolg!

Het is allemaal begrijpelijk. En toch… Er is een tijd geweest - iedereen die toevallig geen millennial is zal zich die tijd herinneren - dat er niet overal camera’s hingen. Ook toen gingen mensen de weg op én kregen voertuigen pech. Waar – o wonder – vaak niet iedereen bovenop beukte.
Mensen hadden toen namelijk ogen. En die gebruikten ze – je bedenkt het niet – om te kijken in de rijrichting. En als er dan een voertuig stilstond, misschien wel meerdere, dan remden ze, zodat ze er niet bovenop knalden.

Die goede oude tijd.

Er is een logischer verklaring waarom de spitsstroken niet open gingen: zonder camera’s kun je niet zien welke kentekens passeren.
Heeft het te maken met de sleepwet waarvoor we morgen in een raadgevend referendum onze mening mogen ventileren?
Zo’n sleepwet werkt een stuk beter met heel veel werkende camera’s die je naar hartenlust kunt aftappen

Michiel Heemskerk, verkeersfilosoof
20 februari 2018

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl