Zo had ik afgelopen dinsdag, twee dagen voor de Motorbeurs zou beginnen, voor journalistieke zaken die niets met Stadsmotor.nl van doen hebben, een interviewafspraak met Maarten van Rossem, de van televisie bekende historicus. Naar zijn wens vond die afspraak plaats in een voor zijn privacy niet nader te noemen etablissement in de binnenstad van Utrecht, tevens de stad waar de Motorbeurs plaatsvindt.

Nu ben ik niet van gisteren en weet ik dat de gemeente Utrecht al in een grijs verleden álles, maar dan ook werkelijk ÁLLES, in het werk heeft gesteld om de binnenstad zo onaantrekkelijk mogelijk te maken voor weggebruikers. Dit heeft geen consequenties voor bezoekers van de Jaarbeurs, die uitstekend te bereiken is per trein, bus, tram, auto, motor, brommer, fiets, benenwagen, boot... alles behalve een vliegtuig, zeg maar. Maar ik moest niet naar de Jaarbeurs, maar naar centrum Utrecht. Routenet.nl wees mij erop dat de rit van ± zestig kilometer me meer dan een uur zou kosten indien ik per auto zou reizen. Al snel begreep ik waarom: ik zou moeten parkeren in een garage bij Hoog Catharijne, ofwel Utrecht C.S., recht tegenover de Jaarbeurs. Vanwaar het nog dik twintig minuten lopen (!) was naar mijn bestemming. Het besluit was razendsnel genomen om toch maar 'de hoer' te pakken, mijn trouwe stadsmotor, al wees de temperatuur -1°C aan.

Even snel de plattegrond uit mijn hoofd geleerd – dat kan ik – en op pad. Om er eenmaal in Utrecht achter te komen dat mijn topografische kennis niet voorzag in verboden rijrichtingen en minstens zo verboden busbanen. Uiteraard heb ik mij netjes aan de verkeersregels gehouden (écht, edelachtbare), en al doende reed ik binnen een kwartier van de afslag Jaarbeurs aan de A2 voorbij het Domplein en de Pieterskerk naar mijn bestemming, waar ik redelijk netjes op voor de deur kon parkeren.

De binnenstad van Utrecht is zó autoluw, dat daadwerkelijk bijna niemand zich er nog in waagt, althans niet per auto. De verboden rijrichtingen komen namelijk allemaal op elkaar uit. Je rijdt een straat in, om er aan het einde van die straat achter te komen dat er maar één mogelijke vervolgrichting is: terug via een andere route. Voor geboren Utrechters zal het misschien te begrijpen zijn, maar als je er als buitenstadter komt, ben je reddeloos verloren. Een parkeerwacht (...) aan wie ik de weg vroeg, wees mij een omweg van minstens twee kilometer met zeker zes afslagen om op een punt langs een gracht te komen dat ik letterlijk kon zien liggen! Maar ja, die dertig meter waren nu net verboden rijrichting. Het is ook niet raar dat alles eenrichtingsverkeer is in de binnenstad van Utrecht, want de straten zijn simpelweg te smal voor tweerichtingsverkeer.

Tenzij!

Tenzij dat tweerichtingsverkeer niet uit vier-, maar uit tweewielers bestaat, want dan past het makkelijk. De binnenstad van Utrecht is nooit gemaakt voor vierwielers, maar voor voetgangers en mannen (m/v) te paard. Maak van dat laatste mannen (m/v) te motor of scooter, en we zijn waar we wezen moeten. Weg al die rare verkeersborden en iedereen kan gewoon weer snel en vlot door centrum Utrecht. Dat dan misschien weer op een stad gaat lijken in plaats van een door de zwarte dood getroffen rampgebied. Misschien was ik er op een verkeerde dag, maar deze dinsdagmiddag was het gewoon léég in de stad. Dat is misschien prettig voor de bewoners, maar wie gaat er nou voor zijn rust in een stadscentrum wonen?

Michiel Heemskerk
24 februari 2011

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}