Ik zou liegen als ik zei dat ik gek was op parkeerboetes, maar als ik in de krant lees dat er in 2010 ruim dertig keer aangifte werd gedaan van poging tot grof geweld tegen parkeerwachters, schrik ik toch wel. Het gaat om zestien pogingen tot doodslag en achttien pogingen tot zware mishandeling. En dat was alleen in Amsterdam.

Bij de pogingen tot doodslag ging het meest om automobilisten die getracht hadden parkeerwachters met hun auto te raken, waarbij de wachter nog net kon wegduiken. 'Normale' aangiften van geweldsdelicten werden 85 keer (door parkeerwachters) gedaan. Dit jaar staat de teller volgens de krant op 23. Aangifte van bedreiging wordt in de meeste gevallen niet eens gedaan: onbegonnen werk.

Zou je denken dat parkeergerelateerde misdaad begint bij betaald parkeren – Amsterdam kent de hoogste tarieven ter wereld – dat is dus niet automatisch zo. Ook bij gratis parkeren zijn er altijd mensen zijn die hun auto neerzetten op een plek waar dat niet is toegestaan. Meestal invalidenplekken of uitritten, in bochten: plekken waar anderen er hinder van ondervinden. Bovendien niet zelden zonder reden: elders is wel parkeerplaats, maar ze zijn te belazerd om twintig meter verder te lopen. Of te belazerd om parkeergeld te betalen.

Een beetje raar is het wel, want als je ergens met een auto naartoe gaat, weet je toch dat je moet betalen? Zelfs op de Waddeneilanden waar je met je auto kunt komen, moet je betalen. Als je niet wilt betalen, ga dan niet. Of betaal niet, maar dan ook niet klagen als je een bekeuring (naheffing!) krijgt. En dan nog: waarom klagen tegen de parkeerwachter of deze met de dood bedreigen of hem zelfs letterlijk proberen te vermoorden? Zo'n parkeerwachter doet ook alleen maar wat-ie moet doen. Je stuurt toch ook niet ieder jaar op 1 april een bombrief naar de regering – koningin en ministers – omdat je belastingaangifte moet doen? En dan mag je de overheid nog verantwoordelijk houden voor je belastingaanslag, maar een parkeerwachter niet voor jouw bekeuring.

Maar er is nog iets anders aan de hand.
In februari publiceerde Psychologie Magazine een onderzoek dat was gedaan onder vijfhonderd ANWB-leden, uiteraard over verkeer. Daaruit bleek onder meer dat 60% van de automobilisten denkt dat automobilisten in het verkeer sneller geïrriteerd raken dan in andere situaties. Eveneens 60% van de ondervraagden vond van zichzelf niet dat ze in het verkeer sneller geïrriteerd raakten dan elders. De top drie van irritant weggedrag bestond uit snijden, parkeerplaats inpikken en bumperkleven. Snijden oké, maar parkeerplaats inpikken op een tweede plek? Staan er namen op die parkeerplaatsen? Is niet gewoon de eerste die op een vrije plek arriveert degene die er recht op heeft?

Het heeft toch wel iets fascinerends, dat parkeren. Ik zou bijna willen dat ik er ook eens mee te maken kreeg. Al mijn toch al geringe verkeersagressie gaat nu verloren aan het stilzwijgend vervloeken van stoplichten die niet op groen gaan, omdat ze de aanwezigheid van een motorfiets voor de stopstreep niet registreren. Wat een verspilling. Je zult er toch mee gestraft worden, altijd overal kunnen parkeren, nooit eens ruzie met een parkeerwacht, nooit eens iemand dood willen rijden.

Michiel Heemskerk
4 april 2011

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}