Oké, de titel van het stuk in de krant was 'Veel discriminatie bij politie/defensie', maar van defensie heb je als normale, godvrezende burger geen last. Van de politie echter wel, dus even daarover...

Last van de politie? Ja, anders kan ik het niet noemen. Ik ben geen dief of geweldpleger, maar toch heb ik te maken met de politie. Elke keer als ik word aangehouden op verdenking van een overtreding of zelfs misdrijf – anders kan ik een politiefuik niet noemen – word ik lastiggevallen door de politie. De politie legt beslag op mijn tijd en gooit mijn agenda in de war (misschien ben ik wel onderweg naar een voor mij belangrijke afspraak) terwijl daar geen enkele aanleiding voor is.
'Routinecontrole' heet het dan. Wiens routine? Niet de mijne. Mijn routine is namelijk zonder lastiggevallen te worden van A naar B rijden. Als ik de behoefte zou hebben een routinecontrole in mijn schema te passen, dan zou ik de politie wel bellen met de vraag waar een routinecontrole plaatsvindt, en daar naartoe rijden. Om vervolgens met een gerust hart mijn weg te vervolgen: "Gelukkig zijn mijn papieren en voertuig in orde en heb ik niet gedronken! Daar maakte ik me al tijden zorgen over! Dank u, agent!"
Maar de politie kondigt routinecontroles zelden van tevoren aan, dus komen ze altijd op een ongelegen moment.

Nu blijkt uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (van TNO) dat agenten (en militairen) meer discriminatie op de werkvloer ervaren dan andere werkende mensen. Zo'n 25% van de agenten zegt dat er onderscheid wordt gemaakt op basis van seksuele geaardheid en huidskleur en zo'n 20% op basis van geloofsovertuiging. En dat is klaarblijkelijk meer dan in andere bedrijfstakken.
Tja...
Als je gaat werken bij een organisatie die zijn bestaansrecht dankt aan discriminatie, kun je dat verwachten.
Onduidelijk?
Ga eens in een rechtszaal een ja/nee-spelletje aan met een agent. Zijn woord telt voor twee, dat van jou voor één. Als een agent vindt dat jij een overtreding hebt begaan, is dat zo, al is het honderd keer niet zo. Heb je geen getuigen die jouw versie van de zaak staven, dan verlies je altijd. Al is de agent een lesbische zwarte islamiet.
Dat mag wel? Ja, want discriminatie is 'het onrechtmatig onderscheid maken tussen mensen of groepen', met in dit geval een dikke klemtoon op 'onrechtmatig'. De wet bepaalt wie er gelijk heeft en daarbij heeft de overheid als wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht altijd de beslissende voorsprong.
Wie als agent gaat werken, kan niet anders dan van discriminatie houden, want daarop draait de wet. Discriminatie binnen de politie zelf is dus helemaal niet erg. Zo leren agenten hoe het voelt als je als burger wordt geconfronteerd met de overheid.

Michiel Heemskerk
1 november 2011

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}