Test: Harley-Davidson Tri Glide Ultra (2014)
maandag 09 juni 2014 12:13 | E-mailadres
Zelfs onder de trikes is de Harley-Davidson Tri Glide Ultra een buitenbeentje, want niet gebaseerd op een auto, maar op een motor, en dan nog de iconische V-Twin uit Milwaukee, Wisconsin, 145 kilometer ten noorden van Chicago. Het is een stad die qua temperatuurgemiddelden aardig overeenkomt met wat we in Nederland gewend zijn. Met de Tri Glide kun je in Nederland echter bar weinig...
In Amerika is het driewielig vervoer – vanaf 1923 – diep geworteld, bijvoorbeeld in de vorm van de Farmall H tractor. Die is echter definitief uit productie genomen. En de Harley Davidson Tri Glide Ultra is weer terug van weggeweest, in vloeistofgekoelde variant.
De McCormick-Deering Farmall H uit Canton, Illinois, 314 km ten zuidwesten van Chicago. Een driewieler met praktisch nut.
Harley-Davidson zal wat de Tri Glide betreft mogelijk niet geheel tevreden zijn met deze vergelijking, maar kijk naar de cijfers en dan specifiek naar het gewicht van 560 kg en het vermogen van 87 pk. Dat belooft weinig spectaculairs.
Motorrijden is gelukkig niet alleen getalletjes interpreteren, maar vooral met die dingen rijden. En Harley-Davidson rijden is bovendien nog eens afstand nemen van de gedachte aan prestaties, en vooral kijken naar 'gevoel'.
Waarbij het qua Tri Glide geen kwaad kan om het gevoel een handje te helpen met bijpassende accessoires.
Aldus gaat Stadsmotor op pad en neemt mee: een passende blondine voor achterop, een krat ranja in de trunk, en een leeg krat voor de flessen in de topkoffer. Dat zal voor een weekend met de boys kunnen veranderen, omdat ik dan ook nog een barbecue wil meenemen. Ik verdenk het eveneens Amerikaanse Weber ervan dat zij om deze reden het model Smokey Joe Premium (ook in allerlei kleurtjes) hebben bedacht, dat met een kookvlak van 37 cm het gat kan vullen. Wat dan nog rest, is een geschikte koeling voor de kofferbak. De ranja en het vlees moeten tenslotte koel blijven. Daarom is de prijs van de Tri Glide dan ook 'vanaf € 42.000'. Harley-rijders doen tenslotte aan custiomizen.
Zoals elke Harley-Davidson is ook de Tri Glide Ultra eindeloos te customizen.
Rijden
De Harley-Davidson Tri Glide Ultra is een driewieler, maar vergelijk hem nooit met een zijspan. Waar een zijspan aan de linkerkant twee wielen in lijn achter elkaar heeft en rechts een extra wiel voor de bak (in Engeland meestal omgekeerd omdat de bestuurder daar nu eenmaal rechts zit), is de Tri Glide uitgerust met één voorwiel in het midden en twee achterwielen op één as. Dat lijkt niet erg belangrijk, drie wielen zijn tenslotte drie wielen. Tot je de eerste paddenstoel tegen komt, die hier en daar als snelheidsremmer worden gebruikt. Daar kan je dus met een zijspan de twee linkse wielen netjes naast de paddenstoel laten lopen en het derde wiel hobbelt over het obstakel. Bij een Tri Glide heb je een andere ervaring, namelijk dat het voorwiel hoe dan ook over de paddenstoel moet en door de spoorbreedte tenminste één achterwiel. Een bijzondere ervaring, te vergelijken met een rit op een mechanische stier in standje vier.
Dan nog iets. Bij een zijspan weet je altijd hoe ver je links uitsteekt – de breedte van het stuur c.q. jezelf – en wil je weten of je bak ergens doorheen kan, kijk je even over je rechterschouder. Dat is bij de Tri Glide anders, want het breedste gedeelte ligt buiten het zicht achter de bestuurder, en de spiegels zijn weliswaar prima, maar je kunt er je achterspatborden niet in zien. En dat is bij achteruit manoeuvreren (elektrisch op de startmotor) onhandig.
Maar goed, we rijden voornamelijk vooruit, en daar bevinden zich voor de bestuurder ook de interessantste zaken.
Het stuur ligt goed in de hand, de knoppenwinkel is goed bereikbaar, maar de Harley-manier van richting aangeven – met een knop links voor linksaf en een knop rechts voor rechtsaf – blijft wennen. Zeker omdat je bij de Tri Glide niet met het verplaatsen van je gewicht een bocht maakt, zoals op een motorfiets, maar omdat je serieus aan het stuur moet trekken en duwen om de hoek om te komen, en dan is het gebruik van de rechterduim of een andere vinger voor de knipperlichten storend.
Schakelaren zijn er zat, voor alles en nog meer. Dat went vrij snel en is logisch opgebouwd. Ermee spelen doe je pas als je een (lang, leeg) recht stuk snelweg voor je hebt. De Tri Glide trekt gewoonlijk meer aandacht dan een carnavalsoptocht op carnaval, en dat is zónder dat je in de sloot ligt. Laat staan wat er gebeurt als je wel...
De ronde instrumenten zijn goed af te lezen, een beetje bang word je alleen van het metertje dat de brandstofvoorraad symboliseert. Daar zit meer beweging in dan in de toerenteller. Harley claimt 6.2 l/100 km ofwel 1 op 16. Dat lijkt ons optimistisch.
Rijden 2
Zoals al eerder aangegeven zijn 560 kg, 87 Pk en 138 Nm geen schokkende waarden. De Tri Glide komt van zijn plek en is leuk, mede omdat Harley 'het gevoel' nog een handje heeft geholpen met mooi, maar niet te 'aanwezig' uitlaatgeluid. Maar heb niet de illusie dat je ooit met de jonge honden op jacht kunt... bij de eerste bocht ben je ze voor de rest van de dag kwijt.
Een punt is de wegligging. ALS het asfalt in goede conditie is, EN er geen drempels liggen, EN geen haakse bochten in de buurt, EN geen overig verkeer, DAN is het leuk om met de Tri Glide te rijden. Helaas is het vaste Stadsmotor.nl testtraject een soort PVI-circuit (ons zeer wel bekend) from hell – dus qua bochten en hobbels en natuurlijke hindernissen als zebrapaden en putdeksels hetzelfde, maar dan mét grind, stront, scholieren, automobilisten op straat – en dan loop je al snel tegen de beperkingen van de Tri Glide aan.
Moeten we het over de file of parkeren hebben? Denk het niet, want dan is het gewoon een auto. Maar je kunt bij gebrek aan acceleratiekracht buiten de snelweg ook nergens inhalen. Wat maar goed is ook, want remmen doet de Tri alleen serieus met de achterremmen, omdat het enkele rubber aan de voorzijde never in staat is om de 560 kilo (zónder mensen erop of bagage mee) in enig bruikbaar tijdsbestek tot stilstand te brengen.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over de bijzondere eigenschap dat de Tri Glide net als een auto niet recht overeind te houden is op ongelijk wegdek. In een auto met kuipstoelen niet zo'n probleem, maar die heeft de Tri Glide niet, en zo zit je op een kaarsrechte weg met rare verkanting scheef en rol je in bijna elke bocht uit het zadel. Kun je je voorop dan nog vasthouden aan het stuur en je knie tegen de tank plaatsen om erop te blijven, als passagier is dat een stuk lastiger. Eerdergenoemde blondine zei al: "Al krijg je hem gratis, dit ding komt niet in de garage!"
Qua confort verslaat de Tri Glide de Kwasaki KLX 250 (achtergrond)
De oplettende lezer zal begrijpen dat de Tri Glide niet snel Motor van het Jaar zal worden wat Stadsmotor.nl betreft. Maar niet iedereen denkt als wij (logisch), en er zullen zomaar automobilisten in Nederland bestaan die dolgraag een Harley-Davidson willen rijden maar geen A-rijbewijs hebben. In dat geval kun je met de Tri Glide toch de blits maken en/of met 'de mannen' mee zonder als loser achterop te kruipen, want hij is daadwerkelijk geschikt voor A en B, en je komt ermee van A naar B. Niet snel, nee, maar dat zal met de Tri Glide nooit een bezwaar zijn...
Inderdaad, de koplamp is geen koplamp, maar een verchroomd deksel, speciaal voor insecten, zodat ze nog één keer in de spiegel kunnen kijken voordat...
De hoofdverlichting bestaat uit twee koplampen naast het midden.
Met betrekking tot infotainment: radio, usb, navigatie, intercom, poolbiljart, sjoelbak...
{jcomments on}
