Ik ben nogal claustrofobisch en houd niet van massale bijeenkomsten; een van de redenen dat ik liever op een vrije motor zit dan in een rij auto's in een file. Zo komt het ook zelden voor dat je mij zult zien op feestjes als Koninginnenacht. Vanavond was het toch zo ver.

Een zeldzaam toeval wilde dat ik A) pas heel laat aanschoof bij de festiviteiten vanwege werkzaamheden, B) vrijwel direct weer terug naar huis moest wegens gestreste jongste dochter, C) nog veel later weder-inhaakte na het opvissen van mijn zoon bij het station en het opnieuw afleveren van ontstreste dochterlief in het centrum. We mogen stellen dat er van bier drinken weinig tot zeer niks was gekomen, en tegen de tijd dat dat eventueel had gekund, was de rest van de stad al zo bezopen dat het geen zin meer had om nog een inhaalpoging te wagen. Wat ik tevoren al wist, anders was ik wel met de benenwagen gekomen in plaats van met de Honda NC700D Integra ABS.
Dat nu, had mijn omgeving haarfijn in de gaten, en zo bracht ik de rest van de avond door met het op-en-neren van dochters, zoons, vage kenissen, spontane logés, die miraculeus genoeg allemaal dezelfde passagiershelm pasten.
Het was een leerzame ervaring, kan ik melden.
De politie was aanwezig om vechtpartijtjes in de kiem te smoren, maar van alcoholcontroles geen spoor. En dat terwijl Ajax toch de titelstrijd zo goed als had beslist, wat in mijn regio reden is tot grote vreugde onder voetballiefhebbers, met de bekende schade aan infrastructuur, winkels, horeca en onschuldige passanten tot gevolg.
Het was stervensdruk in mijn stadje, en men was massaal met de fiets of te voet gekomen, wat vermoedelijk ook de reden was dat de politie niet de moeite had genomen om fuiken neer te zetten. Geen van de door mij gesignaleerde fietsers voerde deugdelijke verlichting, geen van de door mij gesignaleerde voetgangers maakte gebruik van een zebrapad of trottoir of gaf blijk van enige kennis van de voorrangsregels uit de wegenverkeerswet.
Dat maakte mij als broodnuchtere bestuurder van een hypermoderne motor de vreemde eend in de bijt. Want merkwaardig genoeg wisten al die beschonken fietsers en voetgangers elkaar en de grond prima te missen, maar werden ze door mij aangetrokken als motten tot een lamp.

De moraal van het verhaal: alcohol en verkeer gaan prima samen, zolang het maar geen gemotoriseerd verkeer is. Daarvan getuigde mijn echtgenote even later na terugkomst uit de stad, waar zij haar aan de rand van een voetgangersgebied geparkeerde snorscooter startte, om prompt door een stel pubers te worden vermaand – ***wijf! – dat ze daar niet mocht rijden.
Toch nog een paar pubers die wel weten hoe het hoort. Er is hoop.

Michiel Heemskerk
29 (nog net) april 2012

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}