Terwijl ik gisteren zat op te tikken dat de MH17-herdenkingen bijzonder verkeersgevaarlijke situaties opleverden, reed een motorrijder die wilde aanhaken bij de herdenkingstocht door duizend motorrijders zich dood tegen een bestelbus.

In dit specifieke geval had een agent een stopteken gegeven voor verkeer dat ter hoogte van afslag Veemarkt (Utrecht) de A27 op wilde rijden, om aldus de motorstoet ongehinderd te laten passeren. De bestuurder van een bestelbus zag dit wel, de motorrijder uit Zeist achter hem niet.
De bestuurder van de bestelbus remde, de motorrijder niet. De botsing werd de laatste fataal. En zo stijgt het aantal Nederlandse slachtoffers van vlucht MH17 van 196 naar 197.

De bestuurder van de bestelbus valt niets te verwijten; hij deed slechts wat hem door de wetsdienaar werd opgedragen en is hoe dan ook niet verantwoordelijk voor de acties van achteropkomend verkeer.
De motorrijder valt wel iets te verwijten, zo zal de officiële lezing straks zijn. De motorrijder had achter de bestelbus zeer vermoedelijk weinig zicht op de verkeerssituatie voor hem, en had dus meer afstand moeten houden om tijdig te kunnen reageren op het onverwachte.
Wat meegespeeld zal hebben, is dat de motorrijder meer aandacht zal hebben gehad voor de enorme optocht naast hem op de A27, dan voor de bestelbus vóór hem op de oprit. Waarvan hij gezien de verkeerssituatie – druk, maar rijdend – NÓÓIT zal hebben voorzien dat deze (schijnbaar) zomaar in de remmen zou gaan.

Dit had de agent in kwestie zich kunnen realiseren, maar het zal hem niet verweten worden, want hij stond zonder twijfel geheel in zijn recht toen hij het verkeer op de oprit sommeerde te stoppen.
Ik weet niet hoe hij dit heeft gedaan en in hoeverre hij zichtbaar was voor het overige verkeer (anders dan de bestelbus) door zwaailichten of andere toeters en bellen. Met andere woorden: in hoeverre hij überhaupt zichtbaar was voor de motorrijder.
Ik weet wel dat de motorrijder – als er verder die dag niets abnormaals was gebeurd – gewoon 's avonds thuis was gekomen als de politie niet had besloten om out of the blue de oprit af te sluiten.

Dit is overigens geen verwijt aan de politie, want die handelde juist in het belang van de verkeersveiligheid, maar slechts een goede raad aan het adres van alle weggebruikers. Uit mijn rijke historie als motorrijder, fietser en automobilist kan ik aardig wat verhalen oplepelen over aanslagen op mijn leven die ik nooit zag aankomen, die mij zeker niet aan te rekenen waren, die ik zelfs nooit had kunnen bedenken of dromen... maar die wel plaatsvonden!
Slechts één keer heeft het me een crash opgeleverd, de overige keren werd ik gered door ervaring en opleiding, waarbij de belangrijkste grote gemene deler is: verwacht het onverwachte.

Mijn medeleven gaat uit naar de nabestaanden van de motorrijder uit Zeist. De minuut stilte heb ik thuis in mijn bureaustoel doorgebracht.

Michiel Heemskerk
4 augustus 2014

Lees alle blogs op Stadsmotor.nl
{jcomments on}