Test: BMW S 1000 R (2014)
dinsdag 11 november 2014 17:21 | E-mailadres
Waarom 160 pk in een 'kale' motorfiets? Dat is de allesoverheersende vraag die de BMW S 1000 R oproept. Gek genoeg is er een antwoord op die vraag. En niet eens een raar antwoord.
Een raar antwoord zou namelijk zijn: omdat het kan. Zo ontstond in 1985 bijvoorbeeld de Yamaha V-Max (vanaf 2008 VMAX) uit het blok van de supertoermotor Yamaha Venture († 1993). Pk's had de V-Max ruim voldoende (145), praktisch nut des te minder. Zoals ook later zo'n beetje alle naked bikes met een overschot aan paardenkrachten. Motorblokken met veel cc's waren tenslotte alleen bedoeld voor toermotoren – om het gewicht vlotjes van z'n plek te krijgen – en supersportmotoren – om in plaats van enorm hard, ballisitic te kunnen.
En dat choppers veel cc's hadden en nog steeds hebben... da's een erfenis van Harley-Davidson, dat nooit begreep dat 30 pk ook te produceren is met 500 cc.
Maar tijden veranderen, gecrashte supersporters werden omgebouwd naar kale motorfietsen en alzo ontstond de geheel nieuwe motorcategorie streetfighter, die al snel door bijvoorbeeld Ducati werd geadopteerd tot een daadwerkelijk model, dat het levenslicht zag onder naam... Streetfighter.
Vanaf dat moment was het natuurlijk een kwestie van tijd voor andere motormerken hun eigen ultra-sterke nakeds af-fabriek gingen leveren, maar dan met de nodige elektronica om het geleverde geweld in de hand te kunnen houden. De eerste poging van BMW was de K 1300 R, die nota bene nog steeds geleverd wordt. Wat we van dit ding vonden, lees je hier. Maar beter te spreken zijn we over de alhier besproken S 1000 R, die niet zoals de K 1300 R is gebaseerd op een toermotor (de K 1300 GT, sinds 2010 uit productie), maar – zoals het hoort – op een supersportmotor (de S 1000 RR). En dat is heel andere koek, voornamelijk waar het de algehele wendbaarheid (gewicht/vermogen) betreft.
BMW S 1000 R (links) en BMW K 1300 R..
Aan het woord onze man met supersporthart: Julian...
"BMW heeft met de S 1000 R een perfecte stuurfiets neergezet die net iets beter dagelijks in te zetten is dan, laten we zeggen, de gekuipte 'dubbele-R'. Minder pk's (160 pk bij 11.000 tpm) maar wel nog steeds een flink koppel (112 Nm bij 9.250 tpm). Deze 'enkele-R' is uitgevoerd met een breed superbike-stuur, waardoor je meer rechtop zit. Het kuipwerk ontbreekt zoals gezegd. Hoewel, deze naked heeft toch best heel erg veel kuip. Eigenlijk ontbreekt alleen de topkuip met ruitje, als je 'm vergelijkt met de RR. De gemonteerde spoiler onder het blok is een optionele accessoire. Evenals de gemonteerde led-knipperlichten en het zachtere zadel.
BMW S 1000 R (links) en S 1000 RR.
Op elektronisch gebied zijn er ook meer opties die de enkele-R aantrekkelijker maken voor dagelijks gebruik. De S 1000 R die wij meekregen, was uitgevoerd met cruise control (vanaf 2015 standaard) en handvatverwarming (accessoire)! Jawel, we hebben het nog steeds over een S 1000 R. Geen kuip om achter weg te duiken van de beukende wind op je lijf, maar wél lekker warme handjes. En cruise control. Op een stuurfiets? Natuurlijk! Het is ronduit ontspannend om lekker naar je bestemming te sukkelen zonder dat je steeds op je snelheid hoeft te letten. Hop, de cruise control op 80, en relaxed onder de trajectcontrole door. Overbodige zooi? Op het circuit wellicht, maar op de openbare weg zeer welkom. Mocht je na de rit op cruise control weer zin hebben om te gummen, dan kun je al die elektronische poespas uitschakelen.
Poespas? BMW wil weleens een overkill aan knoppen presenteren. Bij de S 1000 R is dit relatief eenvoudig gebleven. Rechts op het stuur vind je naast het bekende spul (en de knop voor handvatverwarming) een mode-knop. Met deze knop kan de rijmodus – on the go – gewisseld worden tussen rain, road en dynamic. Breekt de zon door, dan kies je road, begint het te plenzen, druk je door naar rain. Dynamic is duidelijk het knalpakket voor elke andere situatie. Of gewoon omdat deze modus de S 1000 R het best tot z'n recht doet komen. Ook is er nog optie genaamd Dynamic Pro, maar die is alleen te kiezen na het plaatsen van een aparte stekker onder de buddy.
Links op het stuur zit de bediending van de cruise control. Met een schuifknop voor aan/uit en een trigger voor harder/zachter. Vrij logisch en eenvoudig in gebruik. Erg handig is dat de gashendel geen invloed heeft op de cruise control; even gas bijgeven om een auto in te halen en het gas volledig dicht om weer de ingestelde snelheid op te pakken. De rem en de koppeling schakelen het systeem uit, net als in een auto. Ook de dubbele ASC/DTC&ABS- en dempingknop blijken erg handig in de praktijk. Dat zijn inderdaad een hoop afkortingen, maar het is simpel te bedienen met een dubbele knop. Net als de mode-knop kan ook hier al rijdend tussen geschakeld worden. Brengt de route je over slecht wegdek, dan kun je met een druk op de knop de demping instellen op soft. Ga je alsnog even een ommetje maken om te gummen, dan kun met nog een druk ook kiezen uit normal en hard. Met de ASC/DTC&ABS-knop kun je het abs in- en uitschakelen. En nog beter ASC en DTC. Oftewel Automatic Stability Control (ASC) en Dynamic Traction Control (DTC). Als je vooral overal vol gas weg wil trekken zonder op je rug te eindigen, schakel je dit in. Denk je dat je het zelf beter kunt, dan schakel je dat uit. Ook hiervoor hoef je niet te stoppen, want een (lange) druk op de knop en de S 1000 doet wat je vraagt. Zo hoort het. Uiteraard blijft de richtingaanwijzerbediening op een BMW een dramatisch ding; totaal geen feedback. Dus je zit meestal maar wat te pielen met dat knopje. Ach, het is tenminste één knop gebleven. Er is zelfs een alarmlichtknop te vinden, en we hebben eindelijk eens niet echt iets om over te mekkeren, qua knoppen. De ideale stadsmotor dus?
Niet helemaal ideaal
Helemaal perfect bleek de S 1000 R helaas niet. Het door ons geteste model was uitgevoerd met een prachtige, maar rumoerige Akrakovic. Geen pijp waardoor je ruzie krijgt in de buurt, maar eigenlijk net even te luid voor de lange stukken. En stilletjes wegknorren in de vroege uurtjes is er niet bij. En elke draai aan het gas wordt afgesloten met een hoop, laten we het 'gebroppel' noemen. Leuk, maar eigenlijk rete-irritant. De algehele afwerking vond ik ook wat matig. Toegeven, het is een mooi vormgegeven naked, eh 'roadster', maar met de vele ongebruikte schroefgaten oogt het toch rommelig. Ook het koppelingshendel bleek niet helemaal in orde. In tegenstelling tot het remhendel, is deze niet instelbaar. Telkens als ik wilde schakelen moest ik eerst het hendel zien te vinden, om vervolgens met het hendel onder mijn vingers het handvat te pakken, om daarna pas te kunnen ontkoppelen en te schakelen. Daar zou de quickshifter (ook een accessoire) uitkomst kunnen bieden, maar die trapte zeer zwaar en soms helemaal niet. De feature die milliseconden op moet leveren op de gesloten baan, bleek onbruikbaar op de openbare weg. Na een dag – toeren – met de MegaMaxi-Naked-pack Stadsmotor.nl had ik de blaren op m'n tenen staan! Bij de overige geteste nakeds had ik daar geen last van. Dat moet beter kunnen.
Afgezien van deze kleinigheidjes is de S 1000 R toch wel heel erg goed. Vooral de vertaling naar een wat meer ontspannen zithouding door het brede stuur en een duidelijk koppelgerichte afstelling van het blok. Op straat wil je vooral overzicht hebben en vlot van je plek kunnen komen, maar is topsnelheid niet zo relevant. Al zou een circuitdagje niet verkeerd zijn op de enkele-R. Ondanks het rottige schakelen rijdt de viercilinder boterzacht. 1000 cc is in dit geval echt niet te veel voor in de stad. Het is een verademing. Geen gerace, geen geschakel, gewoon lekker gas geven en je komt er wel. Net als snel van je plek komen, is snel en veilig tot stilstand kunnen komen erg belangrijk. Vooral natuurlijk in een noodsituatie. Het verder niet instelbare abs werkt ronduit fantastisch. Wederom een abs-systeem waarvan ik niet de behoefte voelde om dit uit te schakelen. Kortom, voor de dagelijkse rit naar kantoor en terug of de ommetjes in het weekend is deze enkele-R zeer geslaagd. 999 cc, 160 pk en wel 112 Nm hoeven niet onhandelbaar te zijn. De S 1000 R bewijst dat niet alleen de kleine motoren prima reisgenoten zijn voor in en om de stad. In het geval van de S 1000 R ook ver daar buiten! Beat that, knorrend 125-cc stadsspul!"
Aldus Julian, waaraan het geweten van deze website graag nog zou willen toevoegen dat BMW naast de Akrapovic-uitlaat als accessoires ook nog een stuurruitje biedt, een comfortzadel, tanktas en een konttas (foto). Daarmee is de BMW S 1000 R in de categorie volslagen buitensporige nakeds nog helemaal geen rare keuze voor alledaags verkeer en is de vanafprijs van € 14.700 prima te rechtvaardigen (als je 'm kan betalen). Full-ops, maar zónder getoonde accessoires, kost de enkele-R € 16.946. Een emmer geld, maar nog steeds niet overdreven voor een volbloed, very hightech sportmotor waarvan je geen hernia krijgt en waarmee je bovendien dagelijks op pad kunt... Want wat BMW ook verspreidt aan opruiend beeldmateriaal (zie foto's en video), de S 1000 R is weliswaar zeer snel, maar absoluut mak als een lammetje te rijden.
Helaas wel zonder passagier, rapporteert achteropzitmeisje Linda, die het zadel veel te klein vindt en de stepjes veel te hoog. En waar zijn die handgrepen?
BMW S 1000 R tijdens Stadsmotor.nl MegaMaxi-Naked-spektakel 2014
Aan het strand stil en verlaten en met broer BMW R NineT.
Zie video en bedenk dat er ook wel degelijk rustig met de S 1000 R gereden kan worden...
{jcomments on}
