Van de laatste 22 superbike-wereldkampioenschappen – sinds 1988 – won het Italiaanse Ducati er 16, ondanks een inferieur aantal pk’s ten opzichte van de voornamelijk Japanse concurrentie. Dat zegt wel iets over de verdere kwaliteit van deze straatracer.

Altijd oppassen als iemand zegt dat-ie een Ducati Superbike heeft, want daarvan zijn zo veel verschillende modellen in omloop dat ze op schrift gezet in lengte de menukaart van een goed gesorteerde pizzeria voorbijstreven. Alleen dit jaar (2010) staan er al vier in de showroom; de 1198, 1198S, 1198S Corse en 1198R Corse. Wat kan het schelen? Heel wat, al is het alleen maar in prijs. De ‘goedkoopste’ kost anno 2010 € 20.300 en de duurste € 44.000. Geen pepernoten, maar dan heb je ook een fiets die in principe al geschikt is voor deelname aan het wereldkampioenschap Superbike.

Wij reden een weekje op de 1198S à € 24.790, die wat dingetjes voor heeft op het ‘instapmodel’ 1198. We noemen Öhlins in plaats van Showa vering, zevenspaaks GP-replica Marchesini velgen, DTC (Ducati Traction Control/Controllo di Trazione), DDA (Ducati Data Analyser/Acquisizione Dati). Die laatste twee zijn leuk bij het niet uit de bocht vliegen c.q. het bijhouden van je rondetijden en deze thuis via meegeleverde usb-stick en pc-software analyseren, de eerste twee vooral interessant voor de wegligging; beter contact met het asfalt (de vering) en lager onafgeveerd gewicht (de velgen).

Verder is de 1198S hetzelfde als de 1198: het frame (Trellis), het blok (Testastretta Evoluzione), de remmen (Brembo Monoblock), de banden (standaard Pirelli Diablo Supercorsa)… Het lijkt wel een aria van Verdi.

Maar het klinkt zeker niet als een aria van Verdi. De 1198 – in welke uitvoering dan ook – klinkt als een Ducati Superbike en wie dat wil horen, wende zich tot YouTube. Laat gezegd zijn dat het de liefhebber wel degelijk als muziek in de oren zal klinken, hoewel je voor de optimale beleving toch echt schuin voor/boven de uitlaten moet zitten, in het zadel dus. De standaard Testastretta Evoluzione levert 170 pk en dat is bij een gewicht van 168 kilo een Grand Prix-waarde van boven de 1 pk per kg. Qua pk’s mag Ducati het afleggen tegen de Japanse viercilinders, maar die missen de brede powerband van de tweecilinder en natuurlijk – vooral – het flitsende stuurgedrag dat Ducati eigen is.

Hoe het is om erop te rijden… Het voelt als een eer. Kenners hoef je echt niet te vertellen wat een Ducati Superbike precies is, maar ook motoronbenullen hoeven geen twee keer te kijken om zich te realiseren dat daar toch wel een heel gemene machine rijdt/staat/ademt/borrelt/dampt. Een 1198 ziet eruit en klinkt als de racer die het is. En wat-ie allemaal kan… dat zal voor zowel de motoronbenul als 99% van de kenners (inclusief bovengetekende) altijd een vraag blijven. In de handen van een kundige coureur veegt-ie in ieder geval de vloer aan met zo’n beetje alles wat er verder te krijgen is, motorfietsen én auto’s.