Aan het begin van de jaren negentig leidde het Italiaanse Ducati een redelijk anoniem bestaan. Superbike-liefhebbers kenden het merk, maar daar bleef het bij. Toen was daar ineens de Mostro, de Monster.

Dat model werd verantwoordelijk voor de helft van de Ducati-verkopen. De helft van de verkopen. En dat terwijl er zo veel andere spannende dingen van de band rollen in Bologna. Het is zijn design dat de Monster vanaf het begin van de jaren negentig zo populair heeft gemaakt. Het is ook het design dat vanaf de introductie voortdurend is veranderd, maar toch altijd herkenbaar is gebleven. Ken je de eerste Monster, herken je alle andere modellen sindsdien – en dat zijn er heel wat! – in één oogopslag. Dat is ook de televisie- en filmindustrie opgevallen, want je komt de Monster overal tegen.

Als we alle voorgaande modellen niet meerekenen, is de Monster 696 momenteel (eind 2010) de braafste, hoewel je met 80 pk natuurlijk niet echt van braaf kunt spreken. Toch is er wat veranderd, al kun je dat niet zien maar alleen voelen. De zit is dieper of meer naar achter. Je hebt meer motor vóór je, want vroeger – met een integraalhelm op – leek het altijd alsof er helemaal niets was. Sommige dingen blijven ook hetzelfde. De lage voetsteuntjes. Zelfs met niet al te grote voeten zat je vroeger of later – meestal vroeger – met je tenen tussen het asfalt en de stepjes. Kan aan de stepjes hebben gelegen. Kan ook aan het genadeloze stuurgedrag hebben gelegen. Want dat is toch niet veranderd. Ducati's zijn altijd superlicht én voorzien van een rijwielgedeelte dat zich even makkelijk als precies laat sturen. Met het Monstertje 696 is dat niet anders. En die ergonomie! Valt er op de overige modellen van Ducati best nog het een en ander aan te merken op de zitpositie en de plaatsing van de stuurhelften, op de Monster past alles precies.

De bekende liggende V-twin presteert naar behoren. Hij geeft niet de reuzenduw die je gewend bent van de modellen met grotere cilinderinhoud, maar het wil allemaal heel best vooruit en met een beetje creatief schakelen kun je gerust mee met de grote jongens. Het geluid is gelukkig wel typisch Ducati. Moet ook wel, anders verkoop je er nooit zo veel. We typeren de 696 als kleinste Monster als het stads-Monstertje. Het blok is geschikt voor in de stad, de motorfiets laat zich daadwerkelijk draaien en keren. Het is eigenlijk een heel gebruiksvriendelijk ding. Ook dat was vroeger wel anders. Behalve dan buiten de stad, want daar kon je ook vroeger al vreselijk leuk spelen met het beestje. Lief Monster. Met abs dan, wat helaas nog altijd een optie is.