‘The real thing’ was een slogan die Coca Cola eind jaren zestig, begin jaren zeventig gebruikte om zich te onderscheiden van de concurrent, maar die nooit meer uit het collectieve geheugen verdween. Omdat van sommige producten nu eenmaal slechts één origineel is. Bij Harley-Davidson werkt dat ook zo. Ongeveer.

Choppers, cruisers, customs, classics… noem ze hoe je wilt, ze zijn er van alle merken. Maar voor de echte liefhebbers van genoemde modellen is er natuurlijk maar één merk, en dat is Harley-Davidson. Een Harley-rijder zal zich zelden een motorrijder noemen; hij/zij is een Harley-rijder. Zo ligt dat ongeveer. Maar Harley-Davidson maakte in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw donkere tijden mee, en het bankroet werd in eerste instantie slechts op afstand gehouden door de komst van het Evolution-motorblok (1984). Dat motorblok bleek voor het eerst in de lange historie van het merk nu eens wel betrouwbaar, en met modellen die qua uiterlijk teruggrepen op de klassiekers uit de tijd dat álle motorfietsen onbetrouwbaar waren, krabbelde Harley-Davidson weer overeind.

We rijden begin november 2010 op de 2011 HD Electra Glide Classic. Het ‘Classic’ in de naam verraadt al dat we met een model te maken hebben dat niet gisteren is bedacht. De eerste Electra Glides verschenen (na de Hydra-Glide in 1949 en Duo-Glide in 1958) in 1965 op de markt, vanaf 1969 met de zogenaamde batwing-kuip, zoals die ook te vinden is op het 2011-model. De naam ‘Hydra’ kwam overigens van de hydraulische voorvork, de ‘Duo’ van de toevoeging van achtervering, en de ‘Electra’ van de toevoeging van een elektrische starter. Maar de Electra Glide is een begrip, er is een film naar vernoemd: Electra Glide in Blue.

Anno 2011 start de Electra Glide logischerwijs nog steeds elektrisch, en da’s maar goed ook, want een tweecilinder met een inhoud van 1690 cc wil je echt niet aantrappen (de vroegere kickstarter ontbreekt) en al helemáál niet aanduwen. Wat met een gewicht van 400 kilo (413 rijklaar) ook als onmogelijk mag worden beschouwd, tenzij je misschien hulp hebt van tien Olympische bobsleeërs.

Er is wel meer elektrisch: de Harman Kardon hifi, de cruise control, de mistlampen, de Garmin gps, het abs, het uitgebreide dashboard in de batwing-stroomlijn. Hoewel, stroomlijn? De kuip van een Electra Glide heeft niets te maken met stroomlijn (ter vermindering van de luchtweerstand), maar met passenger comfort; de berijder(s) uit de wind houden. Zoals alles op deze Amerikaanse toermastodont is gericht op comfort. En eerlijk is eerlijk: dan merk je dat dit model al meer dan veertig jaar wordt gemaakt. Alleen is het frame nu strakker dan ooit en het blok inmiddels de loeisterke Twin Cam 103. Deze Electra Glide kan niet alleen toeren, maar zelfs toeren op snelheid. Gebleven zijn de fenomenale bagageruimte (instelbare luchtvering achter!) en uiteraard het ultieme Harley-gevoel. Rock-cd’tje op is leuk, maar niet echt nodig, want de echte muziek komt uit de uitlaten.