Wat is er zo speciaal aan de Fat Boy Special? Dat vraagt men zich af. Het antwoord is: veel matzwart waar de gewone Fat Boy glimt. Aan de Fat Boy Special ontbreekt van alles, maar da’s de bedoeling.

Zwart is het nieuwe chroom, zeggen ze bij Harley-Davidson over de Fat Boy Special. Frame, achterbrug, voorschokdempers, de kenmerkende spaakloze wielen, uitlaatschilden, treeplanken, tot en met de spiegels, vette koplamp, claxondop en olietank en meer zijn zwart. Waarbij de keuze voor de wél zelf te kiezen kleuren (tank en spatborden) beperkt zijn tot zilver, wit, zwart (glimmend) en zwart (mat). Geen vrolijke jongen, deze Fat Boy Special, maar een Fat Boy is standaard toch al niet de rijkst uitgeruste motor ter wereld. Da’s ook precies de bedoeling. Een Fat Boy is meer nog dan de vele andere HD-modellen als een broodje; je kunt ’m zo opeten, maar je kunt ’m ook eerst beleggen. En dat beleggen kan met een plak kaas, maar ook met allerlei exotische vleeswaren, groenten, sauzen en specerijen. Harley levert de basis, de eigenaar de rest, dat is het zo’n beetje.

Aldus is de standaard Fat Boy Special best een saai ding. Wat kun je erover zeggen? Alles – de vork, de koplamp, de kenmerkende dichte wielen, de tank – is dik: vet. Net als het motorblok, de welbekende Twin Cam 96B met een cilinderinhoud van 1584 cc (96 cubic inch dus). Waarom ze het nieuwere en sterkere 103-blok er niet in hebben gelepeld? Tja, waarom wel? De 96 krijgt de dik 300 kilo zware Fat Boy ook wel van zijn plek. Dat gaat allemaal niet zo snel als op een sportfiets, maar het moge duidelijk zijn dat je met sportieve aspiraties ook niet op een Fat Boy moet gaan zitten. Deze stuurt – geheel in lijn met tegenwoordig alle Harleys – helemaal niet beroerd, voor zo’n kolos dan. Het zwaartepunt en de zit zijn lekker laag, zodat ook kleinere bestuurders er geen enkel probleem mee hebben, en als het gewicht eenmaal rolt, merk je er niets meer van. Wel moet je bij krappe of snelle bochten voorbereid zijn op een jammerlijk gekerm van metaal, want de lekker ‘vette’ treeplanken (waar normale motorfietsen voetsteunen hebben) zijn zó breed dat ze al heel snel over het asfalt schrapen. Best leuk in het donker trouwens, zo’n vonkenregen.

Willen we op reis met deze Fat boy? Nou nee. Een Fat Boy is in eerste instantie een showboot. Natuurlijk kun je ’m voorzien van allerlei aftermarket-extra’s die hem wel geschikt maken om mee te reizen (koffers, windscherm), maar dan tast je het unieke, inmiddels meer dan twintig jaar oude karakter aan. Los daarvan zul je maar iemand mee achterop willen nemen; die haalt op de standaard zetel de grens niet eens (of je moet aan de grens wonen).

Wat wel? Lekker toeren, boulevardje rijden, terrasje pikken, beetje laten zien dat je een Harley hebt. De Fat Boy is een zogenaamde softail. Dat zijn modellen die eruit zien als een hardtail – zonder achtervering – maar die achtervering onzichtbaar hebben weggestopt onder de versnellingsbak. Die bouwwijze word al vanaf 1984 door Harley toegepast, met uitsluitend cosmetische redenen. In het geval van de Fat Boy leverde dat een cultstatus op; de motor verscheen onder Arnold Schwarzenegger in Terminator II, onder John Travolta en Tim Allen in Wild Hogs, en ook in The Sopranos en Renegade. Anno 2011 zouden ze veiliger rijden, want de Special heeft standaard abs.