Het komt maar zelden voor dat je vol gas kunt geven op een moderne motorfiets, maar op de Kawasaki Ninja 250R kan dat wel degelijk. Dat heeft natuurlijk te maken met beperkt vermogen en het gewicht van de bestuurder…

Ja, we hebben het weer eens voor elkaar gekregen om vol gas te geven op een motorfiets. Hoogste versnelling, gashendel helemaal tegen de kling, weggedoken achter de kuip en blazen maar! Nu maar hopen dat de bekeuring uitblijft, maar zelfs als-ie komt, kunnen we dat met een CJIB-acceptgiro af, want het was op de snelweg en het ging niet sneller dan 145 km/u. Tenminste, dat gaf de teller aan, dus in werkelijkheid zal het niet meer zijn geweest dan 135 km/u.

Maar daarbij moet worden vermeld dat de motorfiets in kwestie de Kawasaki Ninja 250R is. Dat is een motorfiets die er buitengewoon flitsend uitziet, maar daar koop je geen aardappelen voor als het motorblok in kwestie (slechts) 249 cc meet, gewonnen uit (wederom slechts) twee cilinders. Drieëndertig paardenkrachten staan er in de boeken voor deze Ninja, net als alle andere snelle fietsen van Kawasaki genoemd naar een gemene Japanse sluipmoordenaar. De massievere testrijders van Stadsmotor.nl zal-ie niet snel vermoorden, maar die behoren dan ook duidelijk niet tot de doelgroep, die zeker een slordige veertig kilo lichter zal zijn, een minder breed (winter)pak aan zal hebben en zeker geen grote plannen zal maken waar het reizen en knallen betreft.

Komen we dus bij de doelgroep waar de Ninja 250R wél voor is bedoeld. Dan denken we aan beginnende motorrijders die hun eerste schreden op het motorsportieve pad willen zetten en mogelijk petite jongedames die aspiraties in die richting hebben. Het is niet dat de kleine Ninja geen prik heeft, want vanaf 6.000 tpm gaat-ie vooruit en vanaf 8.000 tpm zelfs met alleszins acceptabel enthousiasme. 8.000 tpm is ook het toerental waarop je minimaal moet zijn. Het blokje moet wel hoog in de toeren klimmen, bij gebrek aan meer cilinders en cilinderinhoud.

Wat blijft er over? Dat uiterlijk dus, dat je hoe dan ook vrij baan geeft, want iedereen wijkt voor de gifgroene kleur. De gil uit de enkele uitlaat, die van alles belooft.

En het gewicht. Het gewicht, dat allesbepalend is voor lichte (qua cc’s) motorfietsen. Slechts 169 kilogrammen brengt de ‘R’ naar de strijd. En dan zijn die 33 pk’s ineens toch wel weer bruikbaar. Vergeet de Autobahn en neem afstand van je reisplannen richting zuid-Spanje, maar als je circuitje wil doen of een leuke slingerweg en je bent niet te zwaar, dan kun je de grote broers nog een lelijke poep laten ruiken. Natuurlijk schakel je je een rsi-aandoening in je linkeronderbeen (pook) en -arm (koppeling) om ’m in het juiste toerengebied te houden, maar dat zal je als beginnend motorrijder des te sneller laten wennen aan de fysieke mechanica die je nu eenmaal machtig moet worden om op gevoel te gaan rijden. Je zult daarnaast beloond worden met een stuurgedrag dat je maar beter kunt vergeten als je ooit op een zwaardere fiets plaatsneemt. Je zou de Ninja 250R van alle sportfietsen misschien wel de meest geschikte voor in de stad kunnen noemen. De kans dat je jezelf onderuit accelereert is tenslotte vrij klein.

Geschikt voor het A2-rijbewijs.