'Loud pipes save lives' was een kreet die de liefhebbers van open uitlaten in vroeger tijden gebruikten om het vaak oorverdovende geluid van hun tweewielers te verdedigen. Als je een motorfiets tenslotte kon horen aankomen, lag je er minder snel onder. Dat werkt nu anders.

Het is zo bij choppers en de tegenwoordig zo populaire cruisers – qua styling Harley Davidson al lang voorbij gestreefd – dat er een lekker vet geluid uit hoort te komen. De dingen zien er tenslotte retestrak uit, en dan is het wel jammer als niemand je ziet, omdat niemand je heeft gehoord. Da's een manco van de (standaard) Suzuki Intruder M1500, want hij is zo goed als geruisloos. Je moet echt in een tunnel het gas opentrekken om iets mee te krijgen van de donkere roffel die de 1462 cc metende V-twin produceert; het mechanische geruis van de cardan is duidelijker hoorbaar. En ja, da's jammer, want een groot deel van de charme van het cruiseren is toch ook het geluid van de tweecilinder. Het hoeft niet knalhard, want daar krijg je maar hoofdpijn van, maar het moet zeker hoorbaar zijn. Nu is dat op te lossen met het plaatsen van een paar aftermarket knalpijpen, maar je krijgt het er tegenwoordig af-fabriek niet meer bij, omdat er nu eenmaal richtlijnen zijn voor maximale geluidsproductie. Nu is het niet zo dat je met de Suzuki Intruder onopgemerkt een straat kunt binnenrijden, want het schakelen is niet te missen; iedere keer alsof je een gereedschapkist uit je handen laat vallen.

Maakt niet uit, want het is in ieder geval een signaal dat er een stevige versnellingsbak onder zit, en dat mag ook wel met het massieve koppel van 125 Nm bij 2.700 tpm. Dat is genoeg om je armen uit de kom te trekken, mocht je onvoorbereid opstappen. Dat laatste heeft te maken met de zit. Die is zoals-ie hoort te zijn (op een cruiser dan); benen en armen naar voren, romp ergens ertussen. Reken niet op je eigen gewicht en de zwaartekracht om de enorme acceleratie draaglijk te maken; die werken alleen maar tegen. En dat wordt er niet beter op als je een stukje snelweg gaat doen, want dan krijg je de winddruk op je bovenlichaam en benen er nog eens bij. En het wordt het nog erger als je ook nog een passagier meeneemt, want die zal zich echt aan je vast moeten houden om er niet achter vanaf te lazeren.

Dan het goede nieuws: Suzuki voorziet in een accessoirelijn waarvan wij zéker een windscherm en sissybar op het verlanglijstje zouden zetten. Die zullen het rijcomfort van respectievelijk de bestuurder en passagier aanmerkelijk verhogen. En als we dan toch bezig zijn, meteen maar de kofferset eraan hangen, dan heb je namelijk ineens een serieuze motorfiets.

Wil je na een serieuze trip dan weer cool en chill zijn, schroef je die meuk er weer af en monteer je de afdekplaat voor de buddyseat, waarmee de Intruder M1500 nóg strakker wordt... Want geloof het maar: hij wordt mooi gevonden met z'n even futuristische als – merkwaardig genoeg – nostalgische uiterlijk met de fraaie lichtmetalen wielen en moddervette achterband. Da's in terrassengebied wel weer een voordeeltje. Niet zo zeer in de file, want met een hoogte van 1.10 meter, een ultralage zit van net 70 centimeter en de kleur zwart ben je net zo opvallend als een verkeersdrempel in het holst van de nacht. En een reflectievest op zo'n motor kan natuurlijk niet...

Uodate 2013: de Suzuki M1500 is niet meer leverbaar, wel zijn dikke(re) broer M1800.