De afkorting GT wordt voor veel dingen gebruikt, maar toch voornamelijk voor Grand Tourer (Engels) of Gran Turismo (Italiaans). Hoewel dit hetzelfde betekent, gaan we in het geval van de Triumph Sprint GT toch even voor Engels.

GT staat letterlijk voor het rijden/reizen in luxe, en bij luxe rijden hoort kracht. Waarom? Omdat je op een Autobahn of steile bergpas niet gehinderd wilt worden door beperkingen van je voertuig. Kracht dus. Er zijn in de autowereld nogal wat afgeleiden van GT, zoals GTI, GT/E, GTO, GTV, GTS, GTB,. Meestal hebben die toevoegingen iets te maken met een eigenschap van het motorblok (Injectie/Einspritzung), de snelheid (Omologato, Veloce) of de carrosserievariant (Spider, Berlinetta). Allemaal zaken die bij een motorfiets niet (meer) spelen, want tegenwoordig hebben ze allemaal injectie, zijn ze allemaal snel, en een carrosserie ontbreekt per definitie. GT op een motorfiets betekent dan ook wat de Triumph Sprint GT zo prachtig helder maakt. Het ding is snel, natuurlijk, met een op zich bescheiden vermogen van 130 pk uit de 1050 cc grote driecilinder. Hoe snel? Wie het weet mag het zeggen, maar het maakt niet uit. 200 km/u met twee personen en volle koffers zal geen probleem zijn, en sneller dan dat wil je met twee personen en volle koffers toch niet rijden, want oncomfortabel. Belangrijker voor een GT is dat je een stevig tempo gedurende langere tijd kunt volhouden zonder dat de machine of de bestuurder of bijrijder (gelzadel?) daar onder te lijden hebben. Bedoelende: op een 125-cc crossertje kun je ook met z'n tweeën door de Alpen, maar vrolijk word je daar niet van. Bescherming tegen de elementen is er niet, bagagecapaciteit is marginaal, op de snelweg rijden ze de vouwen uit je broek, je moet om de 80 kilometer tanken en of je in een afdaling na 20 haarspeldbochten de 21e ook nog kunt beremmen, is zeer de vraag. Voor dat soort tochten is dus een GT als bijvoorbeeld de Triumph Sprint. De zit is voor twee personen riant, de kuip houdt het lichaam uit de wind, de zijkoffers slikken 31 liter elk en een optionele topkoffer doet daar nog eens een schep van 55 liter bovenop en een tanktas nog eens 10 tot 16 liter. Niet denken dat de fiets zelf daar nerveus van wordt, want de achtervering draai je gewoon met de hand wat strakker en hij stuurt weer als een veertje. Het blok is afgesteld op kracht in het middentoerengebied – hoe dan ook een kenmerk van een driecilinder – en heeft ruim voldoende capaciteit om ook vol beladen tegen een bergpas op te vliegen. Met de remmen is ook rekening gehouden met het beoogde gebruik, want in het voorwiel vinden we schijven als volwassen pizza's (32 cm!), tegenwoordig standaard met abs.

De Triumph Sprint GT is een serieuze motorfiets die ook forensen en winterrijders zeer zal bekoren. Het is niet de grootste, sterkste of beste GT, maar daar betaal je dan ook minstens € 4.500 meer voor. In de file en stad zit je helaas met het eeuwige probleem van de brede achterzijde en het gewicht. Smal en licht is de Sprint GT niet, wat betekent dat er in grote verkeersdrukte van de bestuurder ervaring en liefst ook kracht wordt verlangd. Bovendien is Triumph Engels en zijn de afmetingen hoe dan ook 'Europees'. Als bestuurder kun je dus ook maar beter Europees zijn. Waarmee we bedoelen: Noord-Europees van postuur. De Triumph Sprint is een berefijne motor, maar zit je dagelijks in de drukte, kun je beter uitzien naar wat anders.

Update 2012
Het schijnt dat er een en ander is veranderd in 2012. We hebben een week op het nieuwe model gereden, maar geen verschil kunnen ontdekken.