Jerry Hall had van haar moeder geleerd: "Om een man te houden, moet je een werkster in huis zijn, een chef-kok in de keuken, en een hoer in bed." Het inmiddels 58-jarige Texaanse oud-fotomodel zei erbij (ten tijde van haar relatie met Rolling Stones-zanger Mick Jagger) dat ze de eerste twee wel zou inhuren... Dit gaan we even vertalen naar de Yamaha MT-09.

Het is onbekend van welk bouwjaar Jerry Hall's moeder Marjorie was, maar laat haar dertig jaar oud zijn geweest toen de tweeling Jerry en Terry het levenslicht zag – er waren nog drie oudere zussen – dan zal ze eind jaren twintig van de vorige eeuw zijn geboren. Een tijd dat van 'de perfecte vrouw' daadwerkelijk niet meer werd verwacht dan dat ze schoonmaakte, kookte en de man des huizes ter wille was in bed.

Er is tussentijds iets veranderd aan de definitie van 'de perfecte vrouw', want sinds de vrouwenemancipatie willen mannen bovendien dat ze ernaast een dikbetaalde baan heeft.

Waar willen we naartoe?
De perfecte vrouw bestaat niet. Net zo min als de perfecte man. Net zo min als de perfecte motor. Maar wat Jerry Hall juist observeerde, is dat je niet qua totaalplaatje perfect hoeft te zijn, zolang je maar uitblinkt in datgene waar je toevallig wél aanleg voor hebt.

Wat is nu de MT-09?

In elk geval een strak ontworpen motor, die het houdt tussen naked bike en supermoto. De spiegels kunnen ietsje groter, de buddy is hard, de zitpositie is rechtop, met de benen wat naar achter, wat resulteert in een actieve aanvalshouding die hangt tussen eh... naked bike en supermoto. Het stuur ligt goed in de hand, de schakelaren zijn daar waar we ze graag zien en er zijn er maar drie die meer uitleg vragen.

Eén is de alarmlichtschakelaar, die aan de kant van het gas zit, met, er net boven, maar onder de geheel nieuwe startknop (die naar beneden geschoven wordt voor broembroem), nummer twee, het knopje MODE. Deze mode heeft niets met actuele kledingstijlen te maken, maar met verschillende motorkarakteristieken. We zien MODE-knoppen wel vaker sinds de introductie van elektronisch geregelde brandstofinjectie in plaats van carburatie, en vaak staan de verschillende modi voor vermogensreductie, om bijvoorbeeld niet in de stromende regen met 180 pk op pad te hoeven. In het geval van de MT-09 is het net even anders. Standaard is de modus 'STD' ingeschakeld. Het is vervolgens aan de bestuurder of hij behoefte heeft aan modus 'A' of 'B'.

'A' is daarbij de Aso-modus, 'STD' is de standaard-modus, en 'B' is de Brave of carBuratie-modus. Ze hebben niets te maken met de toegekende pk's of Nm's, maar alleen met de gasrespons. In 'A' is het direct en zonder een tiende seconde te verliezen, wat zeker mensen met een paar decennia ervaring met de vertragende reactie van carburateurs als heftig kunnen ervaren. 'STD' is de modus die (dus) beschouwd wordt als de standaardinstelling: gemiddeld. In de 'B'-stand herkennen de senioren van Stadsmotor.nl een 'oude' motor. Dat wil zeggen, met de gasreactie zoals we die van onze pre-injectiejaren kennen.

Het is in dit geval dan ook een nadeel dat de senioren nog tamelijk jong van geest zijn, en de 'B' weliswaar begroeten als een oude bekende, maar snel doorschakelen naar 'STD', om enkele meters verder voor 'A' te kiezen. Dan ontpopt de MT-09 zich als een helse acceleratieraket. Niet zo zeer door het overschot aan kubieke centimeters (847 cc is gemiddeld), topvermogen ('slechts' 115 pk) of koppel (87,5 Nm is niet overdreven), maar door het geringe gewicht (191 kg rijklaar) en vooral de enorm snelle reactie van de driecilinder.

Zou je denken dat je daarmee binnen twee weken je rijbewijs kwijt bent, dat is bijzonder goed mogelijk. Het is dan ook zaak om op verantwoorde wijze om te gaan met het (acceleratie)vermogen. En dat kan op de Yamaha MT-09 – in tegenstelling tot veel andere, sterkere fietsen – heel goed. Hebben die andere, sterkere fietsen vaak nog een zooi extra gewicht bij zich (zwaar blok, zwaar rijwielgedeelte), de Yamaha is kort en voelt vederlicht, en wat dat met die moddervette banden betekent voor het stuurgedrag laat zich raden. En zo kun je met de MT-09 binnen de grenzen van de wet hoopjes plezier beleven, want meestal is de keus beperkt tussen goed sturen – lichte motor – of knalhard rechtdoor – zware motor. De MT-09 viert Yamaha's terugkeer van de driecilinder, die ook gerust gezien mag worden als de kruising tussen een tweecilinder (hoog koppel) en een viercilinder (hoog topvermogen). Het vermogen word zodanig licht, snel en lineair afgegeven dat je op plekken kunt inhalen waarvan de wegenbeheerder nooit had bedacht dat dat (legaal) mogelijk zou kunnen zijn. Dat gaat dan puur op vermogen en in de geruststellende wetenschap dat er een paar pizza's van remschijven in het voorwiel paraat staan om de opgebouwde snelheid weer te killen, en een retestrak rijwielgedeelte om de krapste bochten fluitend door te komen. Dat kan allemaal ook met een dikke supermoto, zullen oplettende lezers direct opmerken. En dat is waar. Maar dikke supermoto's hebben dikke tweecilinders, en van het meestal weinig subtiele karakter van een dikke tweecilinder moet je maar net houden.
De driecilinder van de MT-09 pakt veel sneller dan welke tweecilinder ook, en da's toch wel een usp'tje.

Komen we aan de keerzijde(n) van de pizza.

De voorrem: hadden best nog wat feller gekund. ("Of jullie vallen af!" roepen de dames hier in koor.)
De achterdemping: is net als bij de MT-07 een puntje. De constructie schopt naar boven als reactie op korte oneffenheden in het wegdek.
De tractiecontrole: hadden ze best mogen monteren (zit er dus niet op). Update 2015: wel!

Allemaal niet nodig op strak, droog asfalt... Nee, dat klopt, dus als je alleen op strak, droog asfalt rijdt, heb je geen probleem.

Zie we 'm aankomen? Stadsmotor.nl rijdt niet op strak, droog asfalt, althans vaker niet dan wel. Stadsmotor.nl houdt bovendien van een beetje bescherming tegen de elementen. Zoals al vaker gezegd, niet omdat we softies zijn, maar juist omdat we dat niet zijn, en doorrijden als de temperatuur onder de 15°C komt en de meeste mautorrijders hun tweewieler alweer opgebokt, toegedekt en ingestopt met het nachtlampje aan en de deur op een kiertje aan de druppellader hebben hangen en het comfort van hun koekblik hebben opgezocht.
Het 'ruitje' van de MT-09 breekt de wind prima, zodat snelwegrijden niet echt een probleem is of wordt, maar doet weinig tegen regen. En een blik onder de buddyseat doet het ergste vrezen voor de bescherming van de elektronica aldaar tegen spatwater. En een middenbok is door de uitlaatspaghetti van onderen niet te plaatsen, dus ketting smeren wordt nog een toestandje.

Het is vervolgens maar goed dat de MT-09 kan beschikken over een uitgebreid accessoirepakket, anders hadden we 'm als forensenmotor meteen afgeschreven. Maar de koper kan beschikken over tanktassen City (11-15 liter) en Tour (16-22 liter), zijtassen (14-21 liter) en topkoffers in de smaken 39 en 50 liter, uiteraard met bijpassende achterdrager. En een gps-houder en een 12V-aansluiting. En dan zijn er nog motorbeschermers en handbeschermers leverbaar, dus de MT-09 is wel degelijk city-proof te maken.

Net zoals van een hoer best een chef-kok en/of een werkster te maken is, zeg maar.
Maar het zou zonde zijn van de MT-09. Hij wordt inmiddels in drie uitvoeringen gemaakt – de hier besproken standaard versie en de extremere Street Rally en Sport Tracker – en geen van die versies neigt naar een groter comfort of bredere inzetbaarheid. En als de normale MT-09 al zo extreem is...

De nog gekkere MT-09 Street Rally en MT-09 Sport Tracker (€ 9.999).

Je koopt er zeker een bijzonder fijne motor mee, maar de MT-09 is single purpose: knallen met mooi weer over mooi asfalt. In die categorie is het absoluut een van de beste. Maar dan ook alleen in die categorie.

De vraag is aldus: wil je elke dag een hoer in bed? Voor een werkster op het aanrecht valt ook wat te zeggen. Of een chef-kok op de vloer. Een mens wil tenslotte ook weleens normaal rijden.