Het overkomt ons niet al te vaak dat we spontane gedachten hebben die de politie werkelijk van dienst kunnen zijn, maar bij de Yamaha MT-03 kwam het toch echt voor. En dat had iets te maken met zijn fenomenale geschiktheid voor stadsgebruik.

Motoragenten zijn onder te verdelen in twee categorieën: die op de snelweg en die in de stad. Op de snelweg zien we ze op dikke toerbuffels, meestal BMW's, in de stad vaak op lichte allroads: tweecilinder BMW's, Honda’s Transalp, een enkele Aprilia Pegaso. Absoluut geen slechte keus, want met een kleine allroad – met lange veerwegen – heb je een hoge zit en dus overzicht over publiek en verkeer, en kun je nog eens met 80 km/u over een verkeersdrempel knallen en da’s best praktisch als je ergens snel ter plekke moet zijn in een woonwijk die bezaaid is met snelheidsremmers.

Nu is er de Yamaha MT-03. Da's een ‘brommer’ die zo compact is dat ze op de normale plek achter het blok en vóór het achterwiel geen ruimte hadden voor een achterschokbreker; die is dus maar naast het motorblok gemonteerd. Het motorblokje is wel dat van een allroad, namelijk de welbekende 660 cc Yamaha-ééncilinder. In ons geval – in de Kando-uitvoering – leuk getuned met Akrapovich-uitlaatjes, wat het geluid geeft alsof er voortdurend een heel nijdige, heel grote horzel achterop zit. Maar het is vooral dat heel compacte frame dat de fiets maakt. Moet je bij veel motorfietsen toch echt je gewicht in de strijd gooien om een krappe bocht om te willen, op de MT-03 draai je al een pirouette als je opzij kijkt en met je ogen knippert. Hoe leuk dat kan zijn, merk je onder omstandigheden waar veel gedraaid moet worden. Zal de bezitter van een grote toermotor zonder al te veel geestdrift een binnenstad opzoeken, op de MT-03 ga je er expres in, al is het maar om scootertjes te zieken. Je hebt namelijk wel die wendbaarheid, maar dan met 48 pk’s die zelfs maar weinig motorscooter hebben. 48 pk blijven weinig imposant, maar in de stad kun je gerust de strijd aan met een GP-fiets, en die win je ook.

Verder vermeldenswaardig aan de MT-03: de afkomst. Hij rolt in Italië van de band, wat onder andere tot uiting komt in de toerenteller van… Magneti Marelli! Da’s trouwens ook de enige analoge meter die je in het dashboard ziet, want de rest van de gegevens is verstopt achter een klein digitaal display.

Op de snelweg: hm, tja. Eéncilinders zijn hoe dan ook niet echt bedoeld om lange stukken op onveranderlijk toerental te rijden, en die van de MT-03 al helemaal niet. Je zult ook wel dwaas zijn om met een ding als dit op vakantie te gaan. Zandvoort misschien, vanuit Haarlem. Of Scheveningen vanuit Den Haag. Vaals vanuit Maastricht. Et cetera. Maar in de file ben je de koning.