Ergens in 2005 maakte ik kennis met een TomTom One. Vanaf die dag heb ik nooit meer iemand naar de weg hoeven vragen, in elk geval niet als ik met de TomTom ging. Toen de tweede TomTom Rider in 2013 op de markt kwam en ik die mocht testen, dacht ik: wat kan er anders zijn dan bij de TomTom One? Nou ja, dat was de beleving van de kronkelroute, die ik vervolgens in de Eifel en in Thüringen heb geprobeerd. En die werd verbeterd in de TomTom 400. En nu dan de Rider 450...

Op het eerste gezicht is er niet veel veranderd ten opzichte van de TomTom Rider 400. De zijkanten van het scherm zijn op de Rider 450 antraciet in plaats van mat aluminium op de 400. Ze noemen het een "Nieuwe stoere uitstraling", maar het is de eerste, naar ik meen belangrijke verbetering. Want hoe goed de 400 ook is, de ontwerper die die spiegels vlak naast het scherm heeft bedacht, moet met pek en veren over elke kronkelroute op de geheugenkaart worden gereden, want maar al te vaak kon ik niets zien op het scherm omdat de zon ernaast knalhard gereflecteerd werd in mijn ogen. Waardeloos!

TomTom Rider 400 en TomTom Rider 450.

Maar genoeg daarover. Dan de aansluitingen voor de mini-USB en de geheugenkaart, die zijn met dikke rubberen sluitingen onder aan de 450 netjes afgesloten. Als ik de officiële houder gebruik, wordt de 450 achter met twee contacten met de stoomvoorziening verbonden en blijft het USB-klepje dicht. Prima.

Dan het nieuwe scherm, dat de mogelijkheid biedt om naar keuze met winter- of zomerhandschoenen bediend te worden. Ik had er zelfs nooit aan gedacht om een TomTom met handschoenen te bedienen. Maar anderen wilden dat kennelijk wel en met de TomTom 450 kan het. Nu doe ik dat echter nog steeds zonder handschoenen en jawel, als mijn peutervingertje ook maar 2 mm van het aanmaakscherm verwijderd is, vormen zich de letters van mijn gewenste bestemming. Echter, het scherm dan aanraken, resulteert in dubbele letters. Dat lijkt dus niet echt een verbetering, want hoe vaak zitten we nou werkelijk met handschoenen aan een route in te tikken?

De nieuwe TomTom heeft een nieuwe instelling voor watjes. Nee, wantjes! Wantjes!

Tijdens het introductiepraatje wordt duidelijk dat de echte veranderingen van de 450 ten opzichte van de 400 binnen het apparaat zijn. Het aanraakscherm is sterk verbeterd en de functie kronkelroute heeft een broertje gekregen. Dat zijn de meer dan honderdvijftig voorgeïnstalleerde routes - van uiterst ter zake kundige lokale partners - die mij lekker maken om zo snel mogelijk door heel Europa te reizen om te genieten van de bochtige trajecten die zich in de 450 verstoppen.

Dit is uiteindelijk niet zo veel schokkend nieuws, zou je kunnen denken. Dat denk ik dus ook, maar er zit meer achter. Uiteindelijk is het de interne architectuur die de 450 beter maakt in verhouding tot de 400 of zelfs de oude One. Maar feit is, dat ik met de One, 400 of de nieuwe 450 het adres van mijn doel zal bereiken. De “Vinkenweg 4 in Plashuizen” zal blijven waar die is en de TomTom zal die vinden, ongeacht de leeftijd van het apparaat, als de wegen erheen tenminste niet te veel veranderen.

Wat wel verandert, is de beleving van het motorrijden. Als ik in mijn motorjeugd - denk aan de vroege jaren zeventig - een leuke route wilde rijden, dan was het zaak om met de oude rotten van het vak te praten, of die nog wat tips konden geven voor het weekeinde. Vandaag kan je met de geprogrammeerde routes de oude rotten links laten liggen en toch een route rijden, die zij omslachtig moesten beschrijven of die je zelfs moest uitzoeken op een - jawel! - landkaart! En dat is de echte waarde die ik kan vinden, hoewel er veel contact met de oude rotten verloren gaat, en of je daar nou blij mee moet zijn..?

TomTom wil met deze foto's uitstralen dat je je eigen routes met TomTom MyDrive op de computer kunt aanpassen en uploaden naar je navigatiesysteem, om er dan met z'n allen van te genieten. De interpretatie van Stadsmotor.nl is daarentegen: je hebt geen vieze ouwe vent meer nodig die vertelt hoe het moet of een wijf die zegt dat je dat verkeerd doet.


Dat er nu ook motorgerelateerde POI’s (Points Of Interest) geïnstalleerd zijn, kan helpen om de route nog meer beleving te geven. Denk aan een bezoek van een plaatselijk motormuseum bij de nodige stops - inclusief motorvriendelijke hotels - tussendoor. Tijdens de vakantie zal ik verder met de routes spelen. Daarvoor moet ik wel even langs TomTom, om een testexemplaar te bemachtigen. Desnoods ga ik daarvoor op de stoep wachten. Ik weet de weg.
En voor wie 'm wil kopen, hij kost € 399,95 of € 499,95 voor de versie met accessoires.

"Doe normaal, Arie, we staan stil."

Nb.
Laat je niet gek maken door de “Lifetime World Maps”. Dat slaat op de economische levensverwachting van het apparaat en niet op jouw levensverwachting. Als TomTom het model uit de handel neemt, heb je nog circa twee jaren om je kaarten te updaten en dan is het over. Ook al is de TomTom Rider 450 dan nog functioneel, een nieuwe kaart zit er dan niet meer in. Dat heet “verdienmodel” in marketingtermen. Dat is ook een reden om niet een afgeprijsde 400 te kopen, maar de 450, omdat die wat langer in de markt zal blijven.

Naast een minimalistisch dashboardje als op de XSR700 (boven) past de TomTom prima. In een R 1200 GS kan ie wat verdwalen.

Maar nergens staat een TomTom zo mooi op...

... als op het Stadsmotor.nl leen-Ural zijspan!


En o ja, als Eric Williams (die gozer zonder TomTom) belt dat ie weer verdwaald is, kun je hem wegdrukken.

Adobe Flash Player niet geinstalleerd of ouder dan 9.0.115!