Als je bedenkt dat de legendarische Kawasaki Z1 uit 1972 – toen met overmacht de snelste standaard motor ter wereld – 82 pk had, slechts 10 pk meer dan de Kawasaki ER-6n van nu, snap je dat je je op deze 'brave' twin nergens voor hoeft te schamen.

De Kawasaki ER-6n is populair bij rijschoolhouders en dat zegt eigenlijk al alles over de gebruiksvriendelijkheid. Iedereen past erop – al zal daar soms nog het optionele verlaagde zadel aan te pas moeten komen – en iedereen rijdt ermee weg. Terwijl niemand er 'zomaar' mee ten val zal komen, want er is standaard abs aan boord. Lief, lief, lief. Maar we hebben het toch over een fiets met 72 pk? Eh, ja, en da's inderdaad nog helemaal niet slecht voor een 650-cc parallel-twin (twee cilinders naast elkaar). Maar zoals dat gaat met moderne blokjes, die bouwen hun vermogen heel netjes lineair op; meer toeren, meer vermogen. Dus als je een beetje beschaafd laag in de toeren rijd, is de Kawa niet slap, maar wel mak als een lammetje. En ga je hoger in de toeren, dan gaat de paardenstal open en komen ze alle 72 buiten spelen. Zeer geschikt dus voor verkeer in en rondom de stad, waarbij 'rondom de stad' ruim geïnterpreteerd mag worden, want een kilometertje of dertig forensen kan natuurlijk ook prima. De zitpositie is ontspannen semisportief, en dat houd je lang vol zolang je een beetje beneden de snelheden blijft waarbij je hoofd eraf waait. De ER-6n is niet voorzien van een al te imposante stroomlijn, en dat heb je op langere stukken snelweg natuurlijk in de gaten. Maar rijd je geen langere stukken snelweg... we begrijpen het.

In en rondom de stad dus, lekker de polder in of de dijken op. De lol van recreatief rijden blijft toch het sturen en schakelen, en wil je lachen met de ER-6n, dan moet je ook precies dat doen. Lekker door de versnellingen heen, hard remmen, de hoek om gooien en op naar de volgende bocht. En wil je eens iemand achterop nemen, dan lukt dat prima. Een toerfiets zal de kleine Kawa nooit worden, maar het is ook niet zo dat je niet van je plek komt met een passagier of een dikke tas achterop (of met de optionele tanktas voorop). En dan let je eigenlijk nog maar weinig om toch gewoon via de Ardennen de Eiffel in te duiken. Maar zo ver hoeft natuurlijk niet. Kawasaki kleurt de ER-6n tegenwoordig donkergroen, wit en zwart en dat is niet zo spectaculair als de kleuren helder oranje of het klassieke Kawasaki Lime Green uit het verleden, maar de eigenzinnige styling doet eigenlijk ook wel genoeg. Je kunt 'm gerust ergens parkeren zonder uitgejouwd te worden.