Test: Harley-Davidson Street 750 (2016)
maandag 25 juli 2016 05:58 | E-mailadres
Als we het over een lichte Harley-Davidson hebben, bedoelden we sinds 1957 de Harley-Davidson Sportster met een cilinderinhoud van 883 cc. Daar kwam verandering in met de komst van de HD Street 750! En nu? Na de introductie uit 2014 nu dan eindelijk de test!
En ja, het cijfertje 750 verwijst naar de cilinderinhoud. Gelukkig wel een luchtgekoelde 45° V-twin?
NEEEEE! Het is een vloeistofgekoelde 60° V-twin!
We mogen maar blij zijn voor de heren William S. Harley, Arthur Davidson, Walter Davidson en William A. Davidson dat ze deze zwarte dagen nooit hebben mogen meemaken, want ze hadden ter plekke een viervoudige rolberoerte gehad. Hun succesconcept (...) sinds meer dan honderd jaar bezoedeld door dwaze marketingdwalingen als betrouwbaarheid en commercieel succes!
Het zal allemaal niet uitmaken. In 2001 werd de Revolution™ V-twin voor de V-Rod-reeks geïntroduceerd en die had ook een hoek tussen de cilinders van 60° én vloeistofkoeling, resulterend in aanmerkelijk meer power dan men gewend was van Harley-Davidson. Maar het nieuwe blok was dan ook onder handen genomen door de geheimslijpers van een bekende Duitse autoboer. Niemand van de vaste HD-clientèle holde toen naar de concurrent, maar niemand van de vaste HD-clientèle kocht ook een V-Rod. Die V-Rod trok namelijk een heel nieuw publiek. En als het met de V-Rod lukte, waarom zou het dan niet lukken met de Street?
Is logisch. De nieuwe klanten zijn blij met hun echte Harley in plaats van een Japanner, en de oude klanten kunnen net zo schamperen over de nieuwe watergekoelde Harleys als ze altijd al deden over de Japanners en al het andere dat geen Harley heet. Iedereen blij.
Het concept
Harley-Davidson noemt het blok van de Street-serie (tromgeroffel): Revolution X™. En heeft daar inderdaad meteen een ™ aan gehangen, want stel je toch eens voor dat iemand met die briljante naam aan de haal zou gaan!
Zijn we klaar met de flauwe grappen over Harley?
Nog eentje dan:
Waarom hebben ze de nieuwe reeks 'Street' genoemd? Konden eerdere modellen niet over straat?
Stadsmotor.nl rijdt geen Harley-Davidson, en daar zijn tientallen redenen voor te noemen, waarbij zeker de input van de marketingafdeling van HD niet onderschat moet worden. Deze namelijk, onderneemt altijd weer verwoede pogingen om oude wijn in nieuwe zakken te gieten, daarmee hopend dat hun klanten werkelijk zo dom zijn om daar elke keer opnieuw veel te veel geld voor te betalen.
Nu lezen we weer op de website van de Street: "The suspension is tuned for the roughest urban roads."
WTF?
"The roughest roads" brengen we toch niet direct met "urban" verband, tenzij met de stad in kwestie mogelijk Aleppo wordt bedoeld.
Maar!
Harley-Davidson geeft aan dat deze 'learner-Harley' geschikt is voor stedelijk gebruik, en dan op de Harley-manier, met de teksten 'Urban', 'Authentic' en 'Soul'. De soul zal ons persoonlijk een rooie rotzorg wezen, net als authentic, want er is helemaal niets authentiek aan de fonkelnieuwe Street, maar dat urban spreekt spitsharde metropolieten als de redactieleden van Stadsmotor.nl uiteraard wél aan.
Dan leren we over premium brakes (dat zullen we nog wel merken bij de eerste test, geen abs), en over een broad handlebar met narrow front tire. En eerlijk is eerlijk: een breed stuur en smal voorwiel helpen inderdaad als je snel wilt sturen. En dan valt ook het kwartje van de vloeistofkoeling, want willen we het hoofd (de cilinderkoppen) koel houden op lage snelheid, dan kom je met luchtkoeling op een V-Twin niet ver. Daar is dus over nagedacht. Ook kunnen we melden dat het gewicht van de Street 218 kilo bedraagt. Mag dan loeizwaar voor een 750 lijken, een Sporstster 883 van 255 kilo komt ook vooruit. Soort van...
Waar we minder enthousiast van worden is de super low seat. Aan een super laag zitje heb je namelijk niets als je niet van gemiddelde Amerikaanse lengte bent (± 1.20 meter). En als we dan bedenken dat de wielbasis van de Street niet groter is dan die van de (piepkleine) Sportster 883 (1.51 meter), en de wielen slechts 17 inch voor en 15 inch achter meten (kleiner nog dan die van de gemiddelde Sportster), vrezen we dat de Street weleens héél erg laag zou kunnen zijn.
Maar ook dat gaan we allemaal merken in de praktijk, als we ergens een Street vandaan kunnen pulken. De aanvraag voor een afspraak loopt... ook bij de fysio.
DE TEST!
Amai.
Al langer wilden we soms Vlaming zijn, maar dit is een van die momenten, en dan alleen al om de meewarige uitroep amai aan onze vocabulaire te kunnen toevoegen.
Als geschreven hierboven bij de aankondiging van de Street hadden we zo onze twijfels over de oprechte bedoelingen van Harley-Davidson. Want: zou de Street wel een echte HD zijn?
Om het zekere voor het onzekere te nemen vragen we de importeur tegelijkertijd een Iron 883 klaar te zetten. Ook ongeveer nieuw, en zoals kenners zullen weten, de kleinste 'nieuwe', 'echte' HD.
De eerste tekenen zijn omineus (moeilijk woord voor "O, ***").
De lieftallige Wanda heeft nog nooit op een Harley gereden, wat de reden is dat ik haar mee wil hebben, en nadat ik haar blind heb verzekerd van het feit dat de Street 750 onmogelijk als een Harley kan rijden, stemt ze toe in het ophalen.
Wanda op de Street 750.
Ruim voor het eerste stoplicht ben ik (op de Iron 883) haar kwijt. Dat geeft niets, want de N200 – we komen bij HD Amsterdam vandaan en moeten naar Circuit Park Zandvoort om onze geheime monteur Michel en onze tamme huis-Volendammer Jack vooruit te brullen bij het vrij rijden – is breed genoeg in de berm om de Iron te stoppen en te wachten. Wanda haakt weer aan en vindt eenmaal in Zandvoort, na een drukke spits in Haarlem, de Street 750 zeer acceptabel. Korte tijd later neem ik hem van haar over, om te constateren dat de Street niets te maken heeft met Harley-Davidson, en daar ook nooit mee vergeleken mag worden.
De test...
Ik – Michiel Heemskerk – neem vanaf nu alle verantwoordelijkheid op me. Ik vergelijk de Street 750 met geen enkele andere Harley-Davidson, want dat kan niet en mag niet, en beschouw hem op zichzelf.
En dan is ie eigenlijk best aardig. Misleid door het logo op de tank verwacht je een bepaald karakter, en dat moet je zo snel mogelijk vergeten. Wat er overblijft is een chopper die helemaal niet slecht rijdt. Het vermogen van het blok valt zeker niet tegen en het rijgedrag, sturen en remmen ook niet. Voor mij met een lengte van 1.91 meter is de Street veel te klein, maar dat is alleen voor grote mannen (M/V) een nadeel. Ondanks mijn gewicht van 93 kilo (bij dienstkeuring een paar decennia terug) trekt de Street moeiteloos weg bij een sprint.
Michiel op de Street 750.
Geheel objectief valt er maar weinig aan te merken. De afwerking is zeker niet des Harleys, nee.
En zo val je weer in de vergelijking met Harley-Davidson, omdat dat nu eenmaal op de tank staat.
Maar de afwerking is zelfs niet op het niveau van andere bekende merken, en dat is wel een kwalijke zaak. En wat misschien nog vervelender is: de vanzelfsprekendheid en het gevoel van de bediening loopt niet in de pas met (alle) andere merken. Wat de Street vooral mist, is gevoel. De koppeling, de reactie van het blok op de gaskraan, de remmen, de vering... het werkt allemaal wel, maar alsof overal sponsen en rubbers tussen zitten. Je hebt er geen erg in als je niets anders gewend bent, maar als je wél iets anders gewend bent... voelt het als speelgoed, en dan nog niet eens goed speelgoed.
De Harley-test
Wie geïnteresseerd is in hoeveel Harleys Michiel heeft gereden, kijk gerust verder. Niet zo veel qua tests, maar er waren er meer waarvan de test verloren ging en bovendien zijn er genoeg (buitenland)ritten geweest om te weten wat Harley-Davidson bijzonder maakt. De eerder geïntroduceerde testrijdster Wanda kende het HD-fenomeen dus niet en ze was erg enthousiast over de Street, totdat ze op de Iron 883 stapte: the real thing. Net zoals ooit ZX-10R-pilote Ester ooit erg gecharmeerd bleek van een Sportster en vermoedelijk ooit zal overstappen.
Kiezen tussen een Sportster en de Street...
Naar de bescheiden mening van de schrijver zal de Street en zullen dus Street-riders hier altijd mee te maken krijgen. Er is in principe weinig mis met de Street, maar het is bij benadering geen HD en dat weet iedereen. En dat terwijl het voor Harley-rijders meestal nu net het punt is om een Harley te hebben, en niet iets anders. Noblesse oblige, adeldom verplicht. Harley-Davidson claimt de beste motoren ter wereld te maken en Harley-rijders vinden dat ook. Of dat klopt of niet is irrelevant, maar als je het meent, moet je niet met een Street 750 komen. De Street 750 rijdt, en best oké, maar kan qua sophistication niet in de schaduw staan van verfijnde – raar als het klinkt – Amerikaanse Harleys óf hun Japanse of Europese concurrenten.
Om het stadsmotorverhaal compleet te maken: ja, ga je gang. Maar urban, zoals HD claimt, zal de Street nooit worden (veel te laag, geen bescherming tegen Europees weer). Wij hebben andere steden dan Amerika. En India. Heel anders, klaarblijkelijk.
Met kekke wielen, stuurkuip en eenpersoonszadel.
En dan staat ie ineens echt in Nederland op het stoepje en kent de phone cam geen medelijden...
Nog maar net Harley-maagd af, maar toch kiest Wanda voor de 883 Iron.
Quote: 3.5 inch elektronische snelheidsmeter met groot licht, neutraal, lage oliedruk, knipperlichten, motordiagnose, brandstof bijna op.
Die draadjes...
Raar genoeg is de Street 750 niet eens zo klein naast de Electra Glide van vage collega/zo goed als vriend Rob. Wiens commentaar over de Street we zelfs op Stadsmotor.nl niet geschikt achten voor publicatie.
Met de Iron 883 ter waarde van € 11.280. Wel een beetje meer dan € 7.900...
Als grote man moet je echt iets anders zoeken.
{jcomments on}
