Geheel in lijn met de supersporttrends van nu is ook de 2011 Kawasaki ZX-10R ABS een motor die (uiteraard) angstaanjagend snel is, maar tevens heel gedwee door het dagelijks verkeer is te sturen en ondanks het overschot aan geweld 'onder de kap' gewoon veilig... 

De diehards moeten er natuurlijk niets van hebben, een supersporter met tractiecontrole en een antiblokkeerremsysteem, maar het zit er toch maar mooi op, op deze 2011 Kawasaki ZX-10R ABS. De systemen luisteren naar de namen KIBS (Kawasaki Intelligent anti-lock Brake System) en S-KTRC (Sport-Kawasaki TRaction Control), en inderdaad, onze Julian – de man die 's ochtends én 's avonds Kawasakigroen gras eet in de wei achter bij hem thuis – heeft wat te mekkeren in zijn testrapport dat om reden van te weinig schijfruimte is ingekort: "De ZX-10 wil maar moeizaam op één wiel. Dat is wellicht met een reden. Rijdende op één wiel zet je geen bijzondere rondetijden neer op een circuit. Maar dan nog, met S-KTRC op standje Off (tractiecontrole uitgeschakeld dus, red.) wil het ook allemaal maar moeizaam omhoog. Uiteraard wordt de voorkant zelfs in standje drie erg licht aan het einde van het toerengebied, maar van 1000 cc'ers ben ik anders gewend. Lurken is hemel staren. Deze Kawasaki is gemaakt voor hard vooruit. Geen geklooi, maar gewoon snelle tijden maken."

S-KTRC
Aan de trage lezers: voor Julian is een motorfiets pas een motorfiets als deze in staat is de oogbollen tot ver in de oogkassen, ergens achter tegen de schedel, te rijden, puur door acceleratiekracht. Voor Stadsmotor.nl richt hij zich tevens op alledaagser zaken.
Julian: "De Kawa is ook niet gemakkelijk voor de gek te houden. Rijdende in de regen, met net even meer gas erop de bocht uitkomen, vol je gas open sjorren bij een groen stoplicht, met het gas erop een putdeksel meepakken of op het gas een hobbel als lanceerplatform gebruiken... Zodra je denkt: 'Nu slippen we weg,' of 'Nu gaat het wiel omhoog,' grijpt het systeem in. Ik heb nooit eerder met een traction control-systeem gereden, maar ik ben serieus onder de indruk. Wel moet ik zeggen dat de motor erg hokkerig gaat rijden als je gaat lopen jagen op standje 3. Standje 1 grijpt wel in, maar minder opvallend. De tussenweg is verder niet zinnig, voor mij dan."

Twee motoren in één
Julian: "Naast het S-KTRC kun je ook het vermogen instellen. Drie standen zijn er te kiezen; F, M en L. F voor Full, M voor Medium en L voor (ik gok) Langzaam. Want op standje L heb je slechts 60% van het vermogen en dat is minder dan de ZX-6. In feite heb je met dit systeem een ZX-6 én een ZX-10 in de schuur, hoewel de ZX-10 natuurlijk wel een beetje meer weegt dan een ZX-6. De meeste pret heb je – ik – met Power op F en S-KTRC op Off. Maar wanneer je gewoon van A naar B moet of door de regen, dan zijn L en 3 erg fijne standen om mee te rijden. De power kun je net als de S-KTRC instellen met de gashendel dicht. Standje Off is alleen mogelijk bij stilstand.

KIBS
Naast de traction control en de mogelijkheid om het beschikbare vermogen in te stellen, is deze ZX-10 uitgerust met KIBS; het Kawasaki Intelligent anti-lock Brake System. Abs op een sportmotor... Hoewel onder andere de nieuwere Honda's Fireblade en BMW S1000RR een (sport-)abs gemonteerd hebben, moest ik er eigenlijk eerst niets van weten. Ik durf namelijk te beweren dat ik exact weet hoe hard ik moet en kan remmen met mijn motor. En in panieksituaties is remmen nooit mijn eerste reactie. Kijken, sturen en dan pas remmen en de rest komt wel goed. Het blijft een zeer vreemd gevoel om de motor te laten bepalen wanneer het mooi is geweest. Soms grijpt het systeem al eerder in en soms later, soms verwacht je het, maar gebeurt er niets. Op de achterrem is het systeem erg aanwezig. Maar daar zit dan ook het minste gewicht op. De voorrem doet z'n werk dan ook meer dan uitstekend, omdat het abs zelfs bijna niet te voelen is. Geen trekkende remhendel van de voorrem, maar gewoon een remklauw die zelf bepaalt hoe hard hij aan het bijten gaat. Ook dit werd een spelletje dus. Voor de test heb ik eerst geremd zoals ik zelf zo hard mogelijk zou remmen. Dit om te kijken hoe de motor reageert en welke afstand ik nodig heb. Daarna heb ik met alles wat ik in m'n hand en voet heb de remmen ingeknepen en ingetrapt.

Een sensatie van je ogen die dit keer aan de voorzijde uit je oogkassen rollen en een gevoel van dat wat een F18-piloot moet voelen als hij op een vliegdekschip tot stilstand komt. Prachtig! Hoe ze het doen, doen ze het: er staat géén zwarte streep rubber op het asfalt. Helemaal niets! Ik heb het nog een keer geprobeerd, en nóg een keer en nog een keer. Dit is echt op en top een perfect systeem. Wel is het jammer dat KIBS niet uit kan, want een stoppie hier en daar ga je wel missen. Met stoppies zet je ook geen recordtijden neer, maar soms is dat gewoon leuk. Op het circuit zal dit systeem waardevolle secondes opleveren, maar zeker op de openbare weg is dit van belang als je te maken krijgt met kleurenblinde fietsers: rood is het nieuwe groen! Het geeft een hoop zekerheid als je niet zo zeker bent van je eigen kunnen. Of gewoon voor die ene keer dat écht alles tegenzit en je er met je eigen remkunsten misschien niet mee wegkomt."

En dat moment komt vroeg of laat, maar onvermijdelijk ooit eens, weten de oudere Stadsmotor.nl-bestuurders.

She's got the looks!
Is de ZX-10 mooi? Kawa-Ester vindt 'm fantastisch om te zien, waarbij de voorgenoemde oudere bestuurders toch echt de lijnen van Ester zelf meer kunnen waarderen. Maar trouwe bezoekers weten het: wij vinden de looks van een sportmotor volstrekt irrelevant, omdat het ding is bedoeld om mee te jakkeren en niet om mee te showen. Kawa-Julian vindt 'm 'zozo' en heeft geen mening over Ester omdat dat z'n zus is. Julian valt net als bij de ZX-6 over de te smalle kont – "die nu écht te klein is ten opzichte van de voorkant" – waarop je geen tassen kwijt kunt. En dan de uitlaat: "Brrr. Ik denk eigenlijk dat niemand die mooi vindt, behalve de ene Japanner aan de tekentafel op de afdeling uitlaten." En het ruitje: "Het is wel mooi, maar het is van een zodanig zacht soort plastic gemaakt dat het constant voor je neus loopt te stuiteren."

Het dashboard kan wel zijn goedkeuring wegdragen: "Het cockpitje is net als de ZX-6 dik in orde. Geen ronde wijzerplaten, maar wel heel erg mooi afgewerkt. Het instrumentenpaneel is informatietechnisch nog een paar flinke stappen beter dan die van de ZX-6. Ik ben gek op cijfertjes, knopjes en functies en bijna alles kan worden getoond, van benzineverbruik tot dagtellers en van versnellingsindicators tot zelfs een eco-indicator aan toe! Dat is, als ik het goed begrijp uit het modelinformatiedocument, een indicator voor een zuinige rijstijl: 'Deze praktische functie is altijd actief, maar om daadwerkelijk resultaat op te leveren, moet de rijder zich houden aan de volgende vuistregels: toerental lager dan 6.000, gas niet verder open dan 30%, snelheid lager dan 160 km/u.'

In dit land en met deze 1000 voldoe je daar eigenlijk wel heel erg vaak aan. Vrijwel altijd zit je onder de 6000 toeren, tenzij je in de eerste versnelling blijft rijden. En in deze eerste versnelling grijpt de begrenzer pas in met 166 km/u op de klok. Bij rustig 90 tot 140 is ook de gashendel niet verder open gedraaid dan 30%. Kortom: 22 km/l of meer zal vaak in het display staan. Ik heb me er over zitten verbazen. Draai je vervolgens aan de gashendel dan zakt deze waarde al snel naar 13 km/l. Terugkijkend naar de benzinebonnetjes en het gemiddelde (jawel, ook in de cockpit) kom ik inderdaad niet verder dan 12,7 km/l."

Comfort en gebruiksgemak
Weer even de ouderen en langeren aan boord en aan het woord.
De vering en zitpositie van de ZX-10R zijn beduidend aangenamer dan bij de lichtere supersportbroeder van hetzelfde merk – de ZX-6 – of van een ander merk (bijvoorbeeld Triumph Daytona). Beduidend (!) aangenamer.

De spiegels! Ze hebben geïntegreerde knipperlichten, en da's aardig, maar ze zijn ook langs de kuip inklapbaar. Heeft daar iemand ineens gedacht aan alledaagse bruikbaarheid op een supersporter!
Het brandstofverbruik. Dat zit zoals altijd in de rechterhand (voor ingeblikten: rechtervoet). Met de ZX is zuinig te rijden. Dat wordt minder als je gaat schroeven.

De elektronica... maakt de 2011 ZX-10R zeker niet minder supersporter, maar wel heel veel meer stadsmotor, hoe raar dat ook mag klinken. De Kawasaki ZX-10R is en blijft een van de meest gevreesde en snelste supersportmotoren, met zijn enorme vermogen eigenlijk onverantwoord om toe te laten op de openbare weg. Maar daar heeft men dus iets op bedacht, te weten uiterst effectieve tractiecontrole en abs. Het beest is daarmee gedresseerd. Niet getemd. Gedresseerd. Het beest heeft manieren gekregen. Maar het beest is nog steeds een beest, indien van de lijn gelaten. Het lijntje kan ook gevierd worden. De stad of file in met de '10'? Het gaat steeds makkelijker.

Er is ook nog een test van de Kawasaki ZX-10R (2010)!