Met de Freeride presenteert KTM een motor die zijn naam geheel waarmaakt. Het is geen enduro of trial-bike, maar een combinatie van de twee, bedoeld voor zorgeloos offroaden zonder specifiek competitie-element. Wij weten: wat kan offroaden, kan ook soepeltjes door de stad...

Zoek gerust eerst even de video's onderaan de test op en kijk wat de KTM Freeride 350 precies kan. Juist: alles! Vooropgesteld dat je geen stukken snelweg in gedachten hebt. Zoals Stadsmotor.nl al snel ontdekte bij het ophalen...

Rijder X:

"De primeur is voor mij. Vandaag mag ik naar Malden afreizen om mijn eerste KTM te testen, de Freeride 350. Ik zie mij al op een mooie pinksterdag met een wazig zonnetje de kleine wegen in Noord-Holland verkennen en de binnenstad van Amsterdam onveilig maken. Een laatste blik op de website van KTM leert dat de buddy wel erg plat is. Goed, dat hoort zo bij een enduro.

In Malden aangekomen word ik, op mijn vraag waar ik de redactionele TDM kan stallen, met ongeloof bejegend. Of ik het zeker weet, dat ik de 350 héééélemaaal naar boven Amsterdam wil rijden? Hm, ik ga dan toch maar eens kijken. De jongens van KTM lijken niet gek en als zij dat zo vragen, knaagt de twijfel. Als ik de Freeride 350 zie staan, begrijp ik de vraag. Smal en klein lijkt de Freeride 350 zo midden in de hal. Het zadel herinnert mij nog het meest aan een martelinstrument dat ik ooit zag in Bourtange: een houten paard met een puntige rug waar de gevangenen op mochten zitten teneinde alles te beloven en verraden om er maar vanaf te komen.

Uiteindelijk is er een prima alternatief. Ik rijd met de Freeride 350 wat in de buurt en ga dan met de TDM gewoon terug naar huis.

De uitleg van de Freeride 350 is kort en krachtig. Rechts aan het stuur de gaskraan, de voorrem en een startknop. Dat is alles. Links aan het stuur de koppelingshendel en een schakelaar met vier knopjes. Licht aan en uit (een wipschakelaar) een knopje voor het claxon en een noodstop/uitzet-knopje. Ook hier zijn we dus snel klaar. Het digidash bestaat uit een klein lcd-scherm dat de snelheid aangeeft en, naar gelang van de instelling, de totale km, trip 1/2 en de bedrijfsuren. Tussen de buddy en het balhoofd is nog een dubbel lampje; Het ene lampje geeft aan wat niet klopt (door knipperen, de codetabel zit in het handboek hoofdstuk 21 - succes) en het tweede lampje geeft aan wanneer de brandstofreserve wordt aangesproken. Achter bij het uiteinde van de buddy is een hendeltje waarmee ik de buddy kan ontgrendelen om de daaronder liggende tank te bereiken.

Oké. Starten en wegrijden, lijkt mij. Starten lukt, wegrijden niet. De 350 slaat af. De uitleg is dat ik meer gas moet geven (gaskraan wat smal voor mij door de gemonteerde beugel) omdat de zuiger zó licht is dat de stationaire toeren rond de 1.600 tpm liggen. Dus met meer gas rijden dan ik gewend ben. In de tweede aanloop lukt het prima en ik sla rechtsaf langs een dijkje met weinig tot geen asfalt. De veerwegen van 250 mm voor en 260 mm achter laten geen wensen open. Na een paar kilometer zet ik de 350 aan de kant, om deze KTM rustig te ontleden. Het is zeer zeker een complete motor. Maar dat is mijn meerderjarige Honda NX250 ook. Maar om er nou lyrisch van te worden? Nee. Dat is bij de KTM toch net iets anders. De pure getalletjes wijzen niet op meer pk's of Nm's dan de oude NX, alleen is de Freeride dertig kilo lichter. En daar zit nu het fun-element. In verhouding tot zijn gewicht is de KTM Freeride 350 een rappe rakker. Maar ik dwaal af.

Rond de Freeride lopend kan ik constateren dat alles met uiterste zorg gemaakt en gedetailleerd is en met kunde gemonteerd. Genoeg gekwijld, ik rijd verder. Niet gehinderd door enige kennis van, in en om Nijmegen – de stad die we normaal gesproken mijden omdat Frank Boeijen er vandaan komt – kan ik toch de rivier vinden. Een trap nodigt uit om precies dat te doen wat ik dus doe. Beneden aangekomen mag ik opmerken, dat het stuur voor mij wat hoger mag zijn, maar dat valt onder het kopje 'customisen', als je eigenaar bent. De achterrem reageert fijn genoeg om het achterwiel niet meteen te blokkeren en dat is ook bij de voorrem het geval. De reminstallatie van de 350 is in zijn geheel 'degressief', wat wil zeggen dat je harder moet knijpen om resultaat te krijgen. Op straat is een lineaire remkrachtopbouw beter, en tijdens het racen zal ik voor een progressieve opbouw kiezen. Het is nu eenmaal gemaakt door een rasechte endurofabrikant. Ik volg de rivier om verder te verdwalen. Dijkweggetjes zat hier. Na vijf kwartier bedenk ik, dat er maar een 4,8-lier tank is gemonteerd. De eerstvolgende pomp benaderd en toch wel twee liter getankt. Verder richting Verdwaalhuizen nog veel leuks gedaan wat het daglicht niet kan verdragen. O ja, als ik het nu toch over de verlichting heb, dan is vast te stellen, dat aan de voorkant van de Freeride een priemende lichtstraal op zoek is naar vliegtuigen, en het achterlicht alleen gezien kan worden door iemand in een lage sportwagen met platte banden. Het kan zo zijn, dat de bestuurder van de Freeride (ik dus) niet precies in het (gewichts)profiel past dat KTM in gedachten had...

Op de terugweg nog even twintig kilometer snelweg gepakt: 124 km/h met mij erop. Dat de wegligging wat onduidelijk is, schuif ik op de noppenbanden. De gemonteerde spiegel klapt vanaf 120 km/u zelfstandig in een horizontale stelling, duidelijk om de luchtweerstand te verkleinen. Dat is op zich prima, maar het beperkt het uitzicht op het achterkomend verkeer. Dat ik mijn oordoppen vergeten ben, laat de uitlaat ook duidelijk weten. Nog een laatste stop om te tanken, en dan kan de Freeride terug naar het baasje.

Uiteindelijk blijft een positieve indruk achter. De versnellingsbak is licht en trefzeker te bedienen, alleen de neutraalstand wil er niet zo een twee vier bereikt worden. Daar is dan geen brute kracht voor nodig, maar een fijn gevoel in de linkerlaars. De Freeride is een prachtige motor, die ook als stadsindiaan gebruikt KAN worden, maar dan met straatbanden. Als ik er zo over nadenk, zie ik op elke camper in plaats van die rare fietsen achterop een KTM Freeride 350 (105 kg - volgetankt). Er zijn maar drie veranderingen voor nodig: Ten eerste straatbanden, ten tweede een zachtere buddy en ten derde een degelijk slot. KTM heeft in zijn oneindige wijsheid geen contactslot gemonteerd. Er zit wel een stuurslot op, maar als ik zo de sleutel bekijk, is dat meer voor de keuring dan tegen diefstal. Dan is de Freeride 350 de ideale motor voor de vakantie, als je tenminste niet met z'n tweeën erop wilt zitten. Als je deze motor wilt gebruiken zoals KTM in gedachten heeft, zul je in de Randstad een grote tuin moeten hebben. In de duinen en in de restjes 'natuurgebied' zul je snel last hebben van de overheid, helaas. Daar staat tegenover dat je de Freeride ook kunt gebruiken zoals Stadsmotor.nl dat voor ogen heeft, en dan zul je ontdekken dat zelfs de gruwelijkste opstopping geen enkele hindernis meer is. Indien nodig zou je zelfs over auto's heen kunnen rijden. Als Red Bull's Julien Dupont, zeg maar. (Dupont was ook in Nederland.)

Toch blijft het knagen. Wat is de KTM Freeride 350 nu uiteindelijk wel? Een enduro? Een trial? Toch een echte stadsmotor?

Allemaal goed en toch fout. De naam Freeride zegt eigenlijk alles. Het is een motor die je uit het alledaagse bestaan laat ontsnappen. Veel motoren beloven het, de Freeride maakt het waar. Andere motoren zijn te zwaar, hebben te veel pk's of te veel knopjes. De Freeride 350 is een motorblok met onbenoemd vermogen – genoeg voor het doel – twee wielen, perfecte vering (WP) en een stuur. Meer niet. Het prijskaartje van € 8.281,- lijkt dan ook stevig. Maar als je baas gek is, je klanten in de categorie merkwaardig vallen en je buurman je beste vijand is, is dit de weg eruit. Punt."

Geschikt voor het A2-rijbewijs.