Natuurlijk kun je je zuurverdiende centen uitgeven aan de meest waanzinnige supersporters, de strakste cruisers of de allergrootste toerbuffels, maar wat als je nou gewoon een motortje wilt? Gewoon een motortje dat niet te duur is, maar wel alles kan wat je wilt...

Hét kenmerk van de Suzuki Bandit was altijd en is nog steeds: no nonsens. Beproefde techniek; een simpel blok, een simpel (stalen) frame, simpele wielen, vering/demping en remmetjes, een stuur en karren maar. Saai? Nee.

Wat maakt dat een motorfiets goed stuurt? Eigenlijk alleen de geometrie van het frame, met de aantekening dat een stijf frame beter stuurt dan een slap frame. En dan zijn er uiteraard nog de vering/demping en de banden die een behoorlijk woordje meespreken. De Suzuki Bandit 650SA die wij meekrijgen staat op goede (dure) banden, dat moet gezegd. Maar met alleen goede banden kom je ook niet ver, dus het spreekt zeer in het voordeel van de 'kleine' Bandit (er is ook een 1250) dat het een enorm fijne fiets is om lekker mee te 'sturen'. Klinkt misschien raar voor de niet-motorrijder, maar sommige motorfietsen 'sturen' nou eenmaal lekker. Ze laten zich heel gedwee exact daar de bocht in leggen waar jij hem hebben wilt, om er al dan niet corrigerend, desnoods tussentijds remmend, weer exact uit te komen waar jij wilt. Dat klinkt vanzelfsprekender dan het is, want zeker niet alle motorfietsen zijn zo vergevingsgezind. De Bandit wel, en da's best knap voor een ding dat qua onderdelen écht niet met een gouden lepel in de mond – het duurste van het duurste en het mooiste van het mooiste – is geboren.

Wat kan-ie nog meer? Alles eigenlijk. Je hoeft het niet eens te proberen om te weten dat je er uitstekend mee kunt forensen. De zit is gematigd sportief; je zit rechtop genoeg om niet met slapende vingers te worden geconfronteerd, afdoende beschermd tegen regen en wind door de stroomlijn. De prima spiegels staan vér vooruit, hoog op de kuip, wat je een riant uitzicht naar achteren geeft zonder de blik vooruit te verliezen. De accessoirelijst voorziet in een ruime topkoffer (optioneel met rugsteun!) die de plek van de duopassagier inneemt. Handig, want zo houd je de fiets compact bij maximale laadruimte.

En dan het vermogen. Met 85 pk maakt je in supersportkringen weinig indruk, maar het is voldoende om heel behoorlijk van je plek te komen. De paardjes komen uit een 656-cc viercilinder, en zo'n relatief kleine viercilinder levert zijn topvermogen pas op hoge toerentallen – 10.500 tpm in dit geval. Dat betekent in de praktijk dat je in de lagere toeren een héél brave en gemoedelijke brommer hebt, die pas zijn ware aard toont als je echt gaat 'janken'. Ook erg fijn in de file, zeker in de herfst en winter, waar je echt niet op topvermogen zit te wachten. Met betrekking tot dat janken; aan de Bandit hangt een (verchroomde) uitlaatpijp ter grootte van een vooroorlogse potkachel. Die laat echt geen geluid door. Wil je ook helemaal niet, op deze lieve alleskunner – met abs – die je ook gerust kunt bepakken voor een rondje Alpen.

De eeuwige concurrent Yamaha XJ6 Diversion FA is overigens duurder geworden in 2011, waar de Bandit 650SA juist goedkoper werd. De Bandit is nu € 500 voordeliger. Vorig jaar was de Yamaha de goedkoopste.

Met vermogensreductie geschikt voor het A2-rijbewijs.

Update 2013: de Bandit wordt niet meer gelevend.