Minder kilo's, meer pk's, nog scherpere handling, elektronisch instelbare vering, grip tot op de randjes van de banden... op de Triumph Thruxton ga je het niet vinden. Het zijn vooral de looks die je moeten verleiden om deze Café Racer te willen kopen.

We hebben de test van de Triumph Thruxton uit 2010 nog maar eens nagelezen om tot de conclusie te komen dat er van een test eigenlijk geen sprake was. En dat dan omdat de 2010-Thruxton 'all looks' was, en als modern, praktisch vervoermiddel amper serieus te nemen.

De 2010-Thruxton en de 2016-Thruxton.

Welnu, wat dat betreft is het laatste model van de Thruxton een waardige opvolger. En omdat de XXXL-brigade er eigenlijk niet op past of in elk geval niet lekker op kan zitten, waarmee we hem nog meer dan zijn voorganger afschrijven als allround stadsmotor, schuiven we hem meteen door naar Julian, die zelfs in de persoonlijke sfeer een ZX-6R geschikt vindt voor woon-werkverkeer!

Bij deze

Looks heeft ie zeker. Als ik er vroeger al bij was geweest, dan had ik waarschijnlijk wel een Café Racer gereden. Echte racers had je destijds nog niet en dit is dan the next best thing.

Als je ´m zo ziet staan nodigt het zeker uit om een rondje om te rijden. Het vrijwel volledig zichtbare blok, de spaakvelgen, de clip-ons, een soort van topkuip met ruitje dat plek heeft om je helm in weg te bergen, voorover leunend op hoge snelheid en de lange smalle tank. Ja, dat moet wel leuk zijn. Zelf zou ik het veelvoud aan chroom er zo snel mogelijk af schroeven, maar dat is voor nu geen issue. Een been over het zadel en zitten maar. Direct valt op dat deze toch forse motor (1200 cc) echt belachelijk smal en laag is. Zelfs mijn eigen racertje is plots een dik ding tussen je benen. Het lijkt wel een kleine tweetaktracer, zo smal is het allemaal. Omdat het blok laag en naar voren geplaatst is blijft er bijzonder veel ruimte over om niet in ruiterhouding jezelf om de tank en het frame te hoeven vouwen. Dit is ook prettig omdat je nu niet constant met je benen tegen hete cilinders zit gevouwen. Het blok lijkt dan misschien luchtgekoeld, maar dat is het uiteraard niet en dat wordt evengoed redelijk warm. Vooral van stoplicht naar stoplicht door de stad. Op de snelweg merk je daar verder niet zo veel van.

Handling

Eenmaal op weg merk je al dat het vooral looks zijn die je op deze motor lokken. Bochten moeten met aandacht en de harde hand worden genomen. Niet alleen in de stad vind ik het een moeizaam te rijden motor. Naar mijn idee zou de voorkant iets moeten zakken voor een wat scherper stuurgedrag. Ook lange draaiers op de snelweg vereisen aandachtig duw en trekwerk. De Thruxton kan je niet 'de bocht door denken'. We rijden tenslotte ook niet de nieuwste generatie supersport. Trekkracht heeft de Thruxton wel. In een zeer beperkt toerenbereik tot zo'n zevenduizend toeren knalt te Thruxton vlot vooruit. Heerlijk, overal bruikbare (112 Nm) power zonder het blok hoog in toeren te moeten jagen. Hierdoor is de fut er wel een beetje uit bij zo'n 150 km/u. Boven de 130 begint het blok ook aardig te trillen en het verbruik gaat dan net zo hard als de toerenteller. 3 liter op 100 kilometer bij 3000 toeren. En 7 liter op 100 bij 7000 toeren. De waarde schiet zelfs naar 12 als je 'm flink de sporen geeft de snelweg op. Rustig pruttelend rond de 100 km/u kom je met de krappe 14-liter tank dan nog best ver. Echter, ga je lopen jagen en rijd je lekker mee waar je 130 mag, dan gaat het verbruik echt flink omhoog. Hierdoor sta je dus gemiddeld na 150 km aan de pomp. Het lijkt een racer, maar is het niet. Het is ook weer geen toerbak, want daar is de zithouding weer niet passend voor. Ik moet eerlijk toegeven, als volleerd opgevouwen race-ninja, dat ik na een rit van twee uur er nogal verrot van af stapte. En toen moest ik er nog een paar. Ai. Even uitblazen in het Café dan maar? Het zet de term Café Racer ineens in een ander daglicht.

De Thruxton is echt een fiets voor de liefhebber die graag z'n bezit wil showen op de boulevard. Of beter, racend van Café naar Café. Brullend de stad door met dit monster is niet verkeerd. Als je er maar niet te lang op zit, dan is de zithouding prima uit te houden. De op het stuur gemonteerde spiegels zijn niet alleen mooi, maar ook nog eens prima tussen de file door. Je bent wel iets breder door de uitstekende glaasjes, dat is even opletten hier en daar. Maar je hebt opvallend genoeg een perfect zicht naar achter. Beter dan de gemiddelde voelsprieten die op het gros van de overige motorfietsen gemonteerd is. Retro en functioneel! Ook de remmen zijn retro. De eerste paar keer schrok ik me een ongeluk omdat er zeer veel kracht en slag nodig was om de boel te stilstand te brengen. Gelukkig bleek de stelschroef op de hoogste stand te staan. Dit heb ik daarna gelijk aangepast naar de kleinste stand. Hoewel het nu wel beter remde, was ik er niet van onder de indruk. In tegendeel zelfs. De remmen vertragen niet zoals je gewend bent in 2016. Ik hoop dat de R-versie niet alleen beter geveerd is, maar ook beter remt.

Niet alleen de remmen irriteerden. De diameter van de handgrepen is ook veel te groot. Dikkere handgrepen vind je meestal op custom build bikes en choppers terug. Of als je achteraf handvatverwarming installeert op je motor. De standaard gemonteerde dikke grepen doen de handling geen goed. Dunnere clip-ons met een normale diameter handgreep zou de Thruxton al veel fijner maken.

Chroom?

Niet alleen de details van het blok, de vering en de uitlaat zijn met in het oog springend chroom afgewerkt. Ook de snelheidsmeter en toerenteller. Wanneer je een motor bouwt met de looks van toen en de techniek van nu, waarom monteer je dan ook geen teller met de looks van toen en de techniek van nu? Nu zit je met een chroom omlijste tellerpartij die niet goed af te lezen is. En de LCD schermpjes (da's niet retro!) eronder maken de afleesbaarheid van beide tellers onmogelijk in het donker. Tussen gepruttel (3000 toeren) tot hevige trillingen (7000 toeren) is goed aan te voelen wanneer je moet schakelen. Daar hoef je dus niet direct voor op de toerenteller te kijken. De snelheidsmeter met lichtoranje letters op een aluminium wijzerplaat is onleesbaar. Het enige wat goed af te lezen is, zijn de 70 en 80 op de toerenteller. Het kan zijn dat ik een instelling heb gemist? Ik hoop dat in het flinke accessoirepakket een vervangingsteller zit. Sorry Triumph, dit ding is ronduit waardeloos.

Settings ain't retro

Over instellingen gesproken. De Thruxton is uiteraard uitgevoerd met ABS en TTC. Het ABS kun je veilig uitschakelen om iets meer feedback te krijgen bij stevige remacties. Het TTC kun je wat mij betreft altijd uitschakelen. De vele kilo's in combinatie met een zeer koppelrijk blok in een lekker kort toerenbereik brengen deze Triumph echt niet van z'n pad. Ik heb hobbeltjes gepakt, putdeksels, bladeren zelfs. Nee, dat TTC is een opgedrongen feature die werkelijk niets toe voegt. Gelukkig kan je dit spul uitzetten, maar na een stop staat alles helaas weer standaard, waardoor je dus bij elke rit eerst door alle functies moet bladeren voor je op pad kunt. ABS aan, sure. TTC uit, ok. Rij modus op Sport, ok go! Aan de andere kant maakt het ook vrij weinig uit of ABS aan of uit staat. Je merkt weinig verschil. Evenals TTC, die hoeft echt nooit in te grijpen en dan is er nog de vermogensafgifte waarin gekozen kan worden uit Rain, Road en Sport. Wellicht dat Sport een zuiniger verbruik oplevert, de Thruxton rijdt hoe dan ook altijd goed. Ik snap dat al die features goed verkopen en inmiddels standaard bij elke nieuwe motorfiets horen, maar op de Thruxton zijn ze compleet nutteloos.

It grows on you

De eerste paar meters vergelijk je de motor nog met je ideaalbeeld, misschien met je eigen fiets. Maar na een tijdje ben je ineens de grootste vrienden met deze Café Racer. Het gewicht is prima te handlen, welk gewicht? Het blok trekt zowel onderin als bovenin heerlijk rap door, braap! De remmen, tja, zo hard remmen we toch niet constant. Ja, het bevalt me wel. Uiteindelijk zijn het de looks waar het om gaat. Ik zou er best dagelijks mee naar m'n werk willen maar niet met zoveel chroom en spaakvelgen. Dan ben ik constant aan het poetsen.