Wie op zoek gaat naar een nieuwe klassieke – oké, klassiek aandoende – sportfiets moet zich wenden tot een klassiek merk en zal dan snel tot de conclusie komen dat er bar weinig te vinden is. Een paar Duati's, Moto Guzzi's en Triumphs. De Triumph Thruxton SE is wel een van de leukste...

Geen Harley in dit rijtje neo-klassieke racers/sporters? Nee. Je zou kunnen zeggen dat de Sportsters (de XR!) van Harley-Davidson in aanmerking komen, maar iets is pas klassiek als er iets nieuwers voor in de plaats is gekomen, en da's bij Harley zelden aan de orde. Het is gemoderniseerd oud spul, zeg maar, zonder ook maar te proberen klassiek te zijn. Da's bij Ducati anders, en Triumph, die naast de klassieke modellen ook hypermodern spul in de winkel hebben staan. Zelfs bij Moto Guzzi, al houden die stug vast aan hun oude motorconcept van de dwarsgeplaatste tweecilinder. Guzzi bouwt dat blok echter ook weer in de traditioneel ogende V7 Classic en V7 Cafe Classic, die daarmee toch 'nieuwe klassiekers' zijn geworden. Ducati had tot en met 2009 de beeldschone SportClassic Sport 1000 S en in 2010 alleen nog maar de weinig tot de verbeelding sprekende 'kale' SportClassic GT 1000. Anno 2011 niets meer.

Blijft over Triumph, dat met de Bonneville (T100), Scrambler en Thruxton (SE) aardig wat in de schappen heeft staan. Overeenkomst tussen die drie (eigenlijk vijf): de 865 cc dikke staande paralleltwin (2-cilinder in lijn). Die lijkt als twee druppels water op het motorblok waarmee Triumph in de jaren vijftig furore maakte. Net als bij de Bonneville gaat Triumph met de Thruxton SE behoorlijk ver om 'm een nostalgisch uiterlijk mee te geven. Ook bij die laatste is het moderne brandstofinjectiesysteem verpakt in een omhulsel dat sprekend op twee carburateurs lijkt. En dan dat frame: bij de SE is dat knalrood, wat lekker ouderwets racey contrasteert met het matzwarte blok en de helwitte tank, spatborden en flyscreen met rode race-streep. Het chroom! Machtig mooie spiegels aan de stuuruiteinden en uiteraard twee knalpijpen waar je U en Gij tegen zegt. Het zijn speciale uitlaten, gebouwd om het hoogst kenmerkende geklep van de twin zo vet mogelijk de wereld in te helpen, slechts onderbroken door dikke knallen als het gas abrupt wordt dichtgeschroefd. Word je met een V-twin a la Harley alleen nog maar boos aangekeken om je rotherrie? Koop een Triumph Thruxton SE. Dat klinkt zó anders dat iedereen toch weer omkijkt. En blijft kijken, want het is echt wel een apart ding, dat in geen enkele inloopkast of woonkamer misstaat. En rijden... kan ook, hoewel het stuur- en remgedrag te vaag is om er echt sportieve ambities mee waar te maken. De wegligging is ook klassiek, zullen we maar zeggen. Voor alle duidelijkheid, dat speelt in de file en stad amper een rol. Daar tuf je lekker langs de rijen en maak je de blits op de boulevard. Waarbij je natuurlijk wel zorg moet dragen voor een net zo klassieke, lederen outfit. Wat met een modern pak op zo´n fraaie klassieker is geen gezicht. Qua weggedrag scoort de Thruxton niet best, maar de looks maken alles goed.