Omdat sommige motorfietsen niet eenvoudig geplaatst kunnen worden, moet je soms iemand met een ruimere ervaring aan het woord laten. De motorfiets is de Triumph Speedmaster, de piloot Jürgen, die al op twee wielen het Ruhrgebied onveilig maakte toen de meesten van ons nog geboren moesten worden...

Waarom Jürgen beter in staat is tot het juist beoordelen van de Triumph Speedmaster dan de gebruikelijke Stadsmotor.nl-scribent: Jürgen herkent de Speedmaster. Dat wil zeggen, ook de rest van ons stervelingen kan in de technische specificaties eenvoudig ontdekken dat we te maken hebben met een 'special' van de Triumph Bonneville, maar dan met in het 865-cc metende luchtgekoelde blok een 270°-krukas in plaats van de 360° van de Bonneville. Dat betekent simpel uitgelegd dat de twee cilinders in de viertaktcyclus direct na elkaar worden afgevuurd, waarna twee keer rust. Dat geeft een ander motorkarakter en een ander geluid. Maar de Speedmaster heeft meer, wat niet te herkennen is in de specificaties, maar slechts in het design. Dan moet je dus wel ervaren (lees: oud) genoeg zijn om dat te herkennen...

Jürgen: "De Speedmaster gekregen. Moet erop rijden. Eerste indruk: een custom/chopper. Whatever. Ik begin mijn vaste rondje, zitten, spiegels afstellen – ja, goed zicht naar achter – en contact aan. Bij een koude motor begint er van alles in het blok te kermen en piepen. Een teken dat de 'choke' links op het blok een stukje uitgetrokken mag worden. Koppeling in en starten. Bij het wegrijden valt op dat de Speedmaster niet graag onderin het toerenbereik wil zijn. Dat belooft wat: een Harley-kopie met toeren.
Maar het rijgedrag is uitstekend. Lange asfaltrichels worden simpel genomen, het frame geeft geen krimp. Toch beter dan ik dacht. Klinkerweggetjes worden met de nodige voorzichtigheid benaderd. Terecht, het hooggeplaatste snelheidsklokje danst de boogie woogie, maar dat had ik al verwacht. Bochten zijn goed te nemen, voor een custom/chopper dan. Remmen gaat met de enkele schijf voor en achter goed genoeg. Er zit geen abs op en het is allemaal niet super, maar dat past ook niet bij deze fiets.
Pauze op de vaste pauzeplek. Motor op de jiffy, op het bankje zitten en sigaartje aansteken.

Wat moet ik met dit ding?
Rustig kijken, wat zie ik..?
Staande cilinder, uitlaatbocht, koppelingskabel, batterijbak met verchroomde beugel, en ja, de uitlaat gaat waterpas langs de motor tot aan het achterwiel. In mijn achterhoofd speelt de interne jukebox Do you wanna touch me - Joan Jett and The Blackhearts. Oké, het ziet er prima uit.

Motor draaien (het bankje zit vast in de grond) en de andere kant bekijken. Weer een staande cilinder, carburateurs, luchtfilterinlaat en 'Speedmaster' op een kapje. (Jukebox start What you're proposing - Status Quo.)

Dat kapje zit er toch niet aan de andere kant?
Nee.
Hoezo carburateur, dit is toch een injectieblok?
Ja.
Wat staat er op de 'carburateur'? Keihin?
Ja.

Een carburateur nadoen kan nog een grap zijn, maar als je er ook nog Keihin opzet... (Call me - Blondie.)
Mijn blik gaat naar het voorwiel. Dit heb ik eerder gezien... (Silver Wheel - Heart). Zwarte gietwielen, aan de buitenkant op maat gedraaid. Dit is wel leuk. (Secret messages - Electric Light Orchestra.)
Ik kruip weer op de motor. Leuke bak, maar onderin niet genoeg kracht... De toerenteller eens goed bekijken. Rode bereik vanaf 8.000 tpm. Dan kan er onderin natuurlijk ook niet veel zijn...

Opeens een glimlach op mijn gezicht (Walking on Sunshine - Katrina and The Waves). Starten en rijden maar. Tussen de 3.500 rpm en de 7.000 rpm is het een feest (Jump - Van Halen). De rest van mijn parcours gereden met een glimlach van oorlelletje tot oorlelletje. Dat was dan geen lolletje, omdat er geen ruit op zit, maar die kan je er achteraf nog bij bestellen. Of elke dag goed je tanden poetsen...

Als ik aan mijn jeugdzonden denk, denk ik (ook) aan mijn oude Honda CB750. Die werd toentertijd 'gecustomd'. Dat deed iedereen toen. Daar hoorde bij: alles wat nu standaard op de Speedmaster aanwezig is. Ik ga echt niet beweren dat de Speedmaster een verkapte CB750-kloon is. Dat zou volledig afbreuk doen aan de Speedmaster én de Honda CB750. Maar, beste lezers, op de Speedmaster heb ik The Time of my Life (Bill Medley & Jennifer Warnes) gehad. De uitlaat mag iets meer dB hebben, ietsje (de pijp van de CB was open van de bocht tot achter). De buddy is oké (Pain and Pleasure - Judas Priest), maar voor lange afstanden moet je een kussentje meenemen of vaker pauzeren. Met een 19-liter tank is dat jammer. Je wilt liever rijden.

Voor alle duidelijkheid, ik was eerst niet enthousiast over deze motor, maar denk inmiddels met pijn in mijn hart terug aan het moment dat hij terug moest naar de eigenaar (Don't brake my heart again - Whitesnake). Op de Speedmaster is alles aanwezig wat de retroliefhebber zich kan wensen (zelfs een mooie tank, die ik voor mijn CB niet kon betalen). En dan nog iets. Op de CB waren Metzelers ME 88 gemonteerd. Die reden prima. Op de Speedmaster zitten Metzelers ME 880. Hoe retro kun je gaan? Het rijdt perfect. Voor een custom dan...

Ps lieve mensen van Triumph, in mijn enthousiasme heb ik de steppies wat afgesleten. Ik wil ze wel betalen, maar dan wil ik ze ook mee voor een plekje in mijn eigen motormuseum."

Aldus Jürgen. Qua stadsgebruik kunnen we het zelf af. Liever rijden we in de stad niet met al te lange voorvorken: die glijden eerder weg bij noodstops: abs zit er niet op. Tevens hebben we in de file liever een wat hoger ding, voor het overzicht. Voor bagageruimte zijn we nu afhankelijk van een rugzak. Resteert de terrasscore: die is 100%, al zijn het dan alleen oudere heren die zich om je Speedmaster verzamelen. De subtiele jaren-zeventig-en-tachtig-schoonheid gaat aan de meeste passanten en zelfs motorliefhebbers volledig voorbij. Uniek ben je wel altijd met een Speedmaster, want geen enkele andere motorfiets grijpt terug op specifiek dit verleden van het customizen van saaie standaard motoren.