Ergens is de Triumph Thunderbird Storm net als de T-Ford: leverbaar in elke kleur, zolang het zwart is. Met dit verschil dat de T-Ford wel degelijk in andere kleuren verkrijgbaar was en de Thunderbird Storm dat niet is. Wel kun je bij deze ‘ontchroomde’ muscle-cruiser kiezen uit twee soorten zwart: jet en mat. Dat belooft bij een motor weinig liefs.

De T-Ford was een van de eerste auto’s die in massaproductie werd gebouwd en kostte op zijn goedkoopst $ 290. Hij werd voortbewogen door 2,9-liter viercilinder lijnmotor met een vermogen van 20 pk. Hij woog 540 kilo. Dat was vanaf 1908. We zijn nu honderddrie jaar verder, en de Triumph Thunderbird Storm, standaard uitgerust met het big bore-cilinderblok van 1.699 cc (de ‘normale’ tweecilinder uit de ‘gewone’ Triumph Thunderbird meet 1.597 cc), levert 98 pk voor een gewicht van 339 kilo. Slechts 201 kilo minder dan een van de eerste auto’s weegt deze tweewieler, en hij heeft bijna vijf keer zo veel paardenkrachten. Ook qua koppel moet de Ford het afleggen tegen de Triumph: 112 Nm tegen 156 Nm. Een dergelijke waarde, voor leken, staat garant voor tamelijk verpletterende acceleratie. Vanaf drieduizend toeren per minuut gaat de Storm als… de wind.

Aan het gewicht van de Triumph kun je aflezen dat we te maken hebben met een letterlijk zware fiets. Het motorblok is ook in figuurlijke zin niet licht te noemen. De sterkste tweecilinder is het niet: met die eer strijkt (op 11-4-2011) de Suzuki Intruder M1800R/Z. Maar geloof gerust, je komt qua trekkracht niks te kort, al zou je de rare gedachte willen opvatten om 200 km/u te gaan rijden. Maar zo gek zul je niet zijn. Tot 100 km/u kun je je aardig vasthouden aan het zeer forse stuur, daarboven gaat het na verloop van tijd pijn doen in de spieren: onderarmen, schouders, nek, in die volgorde. Wie snelweg wil rijden, schaft een ruitje aan (dat er van de fabriek op het moment van testen nog niet is). Je loopt dan wel het risico dat je er minder cool uitziet, maar da’s een offer dat je zult moeten brengen. De Thunderbird Storm is ontworpen met het accent op cool, getuige de leverbare kleuren zwart en zwart. En hij ziet er ook inderdaad zo uit. Niemand zal beweren dat het een opoefiets is. Hij toont klein, misschien omdat je ‘door de fiets heen’ kunt kijken. Maar da’s alleen als-ie los staat geparkeerd. Zet je ’m naast iets anders, dan zie je dat-ie helemaal niet klein is.

Rijden op een dergelijk grote machine is altijd een verhaal apart, hoewel het op de Storm nog iets aparter is. Het grote blok zit absoluut niet in de weg als je gaat zitten, da’s alvast een pre. Wel voel je het enorme gewicht als je de fiets van de zijstandaard haalt. Maar dat verdwijnt zodra je rolt. Het merkwaardige van de Storm is dat je gevoel voortdurend voor de gek wordt gehouden. Je denkt namelijk: Hij rijdt wel wat zwaar voor zo’n lichte fiets. Maar het is precies omgekeerd: hij rijdt heel licht voor zo’n zware fiets. Je hebt nooit het gevoel dat je op een zware motor zit. In ieder geval niet op zo’n zware motor. En da’s best een verdienste van de fabrikant. Echt stoere jongens zullen misschien liever wel voelen dat ze op een zwaar ding zitten, maar ja… je zult maar geen echt stoere jongen zijn, of een stoere jongen met iets meer verstand, of een vrouw! Dan zit je helemaal niet te wachten op onhandelbaarheid en ben je gewoon blij met de relatieve lichtvoetigheid. Dan blijkt dat de Storm – net als de gewone Thunderbird – ook nog eens heel best stuurt. En dus ook veert! Ga gerust een wedstrijdje aan met cruisers van vergelijkbare grootte en gewicht: de Storm wint. Natuurlijk krijst er allerlei metaal langs het asfalt als je eens vergeet te remmen voor een rotonde, maar daar wen je wel aan. Of een passagier er ook aan went is weer een ander verhaal. Het broodje op het achterspatbord is daar duidelijk niet geplaatst om het je geliefde (of kind) naar de zin te maken. Er kan iemand achter op, daarmee is alles gezegd. Het lijkt dan ook bijna de bedoeling dat je het kussentje er zo snel mogelijk afschroeft en vervangt voor een fraai gekromd bagagerekje. Kun je ook nog iets meenemen. Da’s in de standaard uitvoering namelijk onmogelijk, tenzij je een rugzak omhangt. Maar dat is uncool.

Het mag duidelijk zijn dat de Thunderbird Storm niet de meest geschikte motor is om je mee in de file of stad te begeven. Dan is-ie toch te breed en te zwaar, en het motorblok te sterk (dat wil gewoon vooruit!). Het is niet dat-ie moeilijk langzaam rijdt, maar nooit zo makkelijk als een (veel) lichtere motor. Daarnaast is-ie met een zithoogte van slechts 70 centimeter ook nog eens erg laag, wat het verkeersoverzicht niet ten goede komt. Niet mee forensen, maar lekker bewaren voor mooie, zonnige dagen, deze coole Storm.