Zoals gebruikelijk bij Moto Guzzi, worden we ook op de dikke 1200 Sport direct filosofisch. Moto Guzzi triggert dat nu eenmaal bij Stadsmotor.nl. Omdat ze alles op hun eigen manier doen, waardoor het nergens meer op lijkt, behalve op zichzelf. En toch functioneert zoals je hoopt...

Moto Guzzi en sport, wat moet je je daar in de 21ste eeuw bij voorstellen? De sportieve gloriedagen van het roemruchte Italiaanse merk liggen decennia achter ons en de markt van de sportfietsen heet tegenwoordig supersport. En wat onder sport wordt verstaan... daarover lopen de meningen nogal uiteen, aangezien de motorsport is onder te verdelen in zeer diverse categorieën, van wegrace tot enduro tot rally tot cross en trial.
Moto Guzzi lijdt echter niet aan hokjesgeest en heeft dat ook nooit gedaan. Onverstoorbaar, alsof er geen andere merken met andere ideeën bestaan, houdt men vast aan het eigenzinnige V-twin motorblok met de eigenwijs opzij/omhoog stekende cilinders en de onvermijdelijke cardan-overbrenging. Hangt zoiets in een frame op hoge poten, dan is het een allroad, is het verpakt in een stroomlijn met koffers, dan is het een toerfiets, en moet je een beetje sportief voorover zitten om bij het stuur te komen, dan is het een sportfiets.

Ziedaar heel in het kort samengevat de Moto Guzzi 1200 Sport.

Je koopt 'm dus omdat je een Guzzi wilt, en iets dat sportief zit. De 1200 Sport is natuurlijk geen sportmotor, maar wel een Guzzi en je kunt er sportief mee rijden. Dat is dus wat het is. Moeilijk uit te leggen aan iemand die de charme van Guzzi niet kent. Harley-Davidson-emotie is al niet uit te leggen, en Guzzi is nog veel aparter. De 1200 Sport is zelfs zó apart, dat we – in een poging iets vergelijkbaars van een concurrent te bedenken – nergens op kunnen komen.

We kunnen nog wel een dag doorkleppen over Moto Guzzi in het algemeen en de 1200 Sport in het bijzonder, maar Stadsmotor.nl is Stadsmotor.nl en dus testen we de 1200 Sport op zijn kwaliteiten in druk (stads)verkeer.
En dan zijn we snel klaar.
De 1200 Sport is – bescheiden, maar toch – in eerste instantie een showboot waarmee ook nog enigszins sportief gereden kan worden, vooropgesteld dat je veel lange bochten tot je beschikking hebt en bereid bent te werken. Voor het korte werk is de motor vanwege zijn stevige lengte van 2.19 meter niet geschikt en met zijn 248 kilo bovendien te zwaar. Het uitgesproken tegendraadse motorkarakter (bokken, kantelen) maakt de 1200 Sport ook nog eens weinig geschikt voor continu gebruik op lage snelheid, waarmee de file als werkterrein ook al afvalt. In de regen wil je al helemaal niet de straat op.
Zou de 1200 Sport qua stad al ergens geschikt voor zijn, dan is het voor het parkeren bij een druk terras, maar als je dat op het oog hebt, ben je beter af met een V7 Racer, Bellagio of Griso. De 1200 Sport wordt alleen door kenners herkend als iets bijzonders. Die kun je vervolgens wel aan het kwijlen krijgen met voor overige omstanders doodsaaie verhalen over het eigenlijk prima bochtengedrag en de smeuïge afgifte van de beschikbare paardenkrachten en Newtonmeters, in combinatie met de immer merkwaardige lastwisselreacties in de bochten en het lange gehark in de versnellingsbak om in het juiste toerengebied te blijven, maar... het blijft gewauwel dat alleen wordt gewaardeerd op een Guzzi-event.

Zou je het moeten uitleggen aan iemand die net zijn rijbewijs heeft (dus niks weet) en aan zijn eerste opstap-Jap is begonnen, dan zou je een Japanse sportmotor moeten vergelijken met een jachtluipaard en een Guzzi 1200 Sport met een rinoceros. Het wil allebei best vaart maken en de hoek om, maar de laatste heeft de ruimte nodig en moet het vooral hebben van het handhaven van snelheid en niet van het kwieke remmen, omgooien en wegsprinten. Dat laatste maakt overigens dat je van de Guzzi wel 'mooier' gaan rijden.

We zouden ook kunnen beweren dat de 1200 Sport een sportmotor is voor de oudere motorrijder. Hij is (voor een sportmotor) uitzonderlijk comfortabel, zowel qua zit als vering. Dat maakt het al een genot om ermee te gaan rijden, ongeacht waarheen en hoe ver. Het stuur is lekker breed en geeft prima controle. De schakelaartjes en knoppen zitten op z'n Guzzi's nergens waar je ze verwacht, zelfs niet vergeleken met andere Guzzi's, en dat hoort in dit geval bij de eigenzinnigheid. Wat er precies aan informatie gegeven wordt, doet dan ook niet ter zake: dat interesseert toch geen koper.

Nog wat verder doordenkend komen we toch op één concurrent, die net als bij de Guzzi Norge afkomstig is van BMW. We hebben het over de R 1200 R(oadster): ook een kale 1200-cc tweecilinder. Het laatste model kennen we nog niet, maar wel de vele voorgangers.
In de specificaties troeft de BMW R 1200 R de Guzzi 1200 Sport op alle punten af.
Waarom je dan toch de Guzzi zou willen... Bij de BMW zou je ook gaan kijken wat het dashboard allemaal kan en zou je je irriteren aan elke onvolmaaktheid. Bij de Guzzi niet. De schoonheid zit absoluut in de imperfectie.

Zie daartoe ook vooral de foto's en de video.