De Yamaha XJ600S Diversion werd gebouwd van 1992 tot en met 2003 en zal ondanks zijn enorme populariteit – hij werd Motor van het Jaar – de geschiedenis in gaan als een van de sufste motoren ooit. Dat zal zijn opvolger niet gebeuren.

“Ik had ze vroeger wel in de klas, van die kinderen die eigenlijk niet opvielen, die je nauwelijks in de gaten had. Ze deden niks echt goed, maar ook nooit iets fout. Dan moest je op ouderavonden iets over zo’n kind gaan vertellen, en had je eigenlijk niets te zeggen… Het waren trouwens wel de fijnste kinderen om in de klas te hebben.”

Aldus verwoordt een goede vriend zijn ervaringen met de braafste jongetjes in zijn vroegere klassen, want hij was daadwerkelijk leraar (biologie).

Begrijpen we meteen waar we naartoe willen met dit stukje over de Yamaha XJ6, de kale versie van de nieuwe XJ6 Diversion, die weer de opvolger is van de in het intro genoemde XJ600S Diversion. Dat was gerust een fijne fiets; luchtgekoelde viercilinder, tophalf kuipje, allemaal voor erg weinig geld. En het was dan ook een populaire fiets. Maar man o man wat was dat ding saai! Het uiterlijk met die suffe ovalen koplamp, zelfs het logo was saai. En dan dat motorblok. Oké, het was een viercilinder, maar moederlief wat had dat ding weinig pk’s. Je draaide aan de kraan maar er kwam geen water.

De nieuwe XJ6 Diversion vind je elders op Stadsmotor.nl (zie link hierboven); hier hebben we het over de XJ6 – zonder tophalf. Da’s een heel ander verhaal dan wat we ons herinneren van genoemde XJS. Geen 61 pk, maar 78 pk’s rollen er uit het vloeistofgekoelde blok dat ooit gecreëerd werd voor de supersporter R6. En reken maar dat die er heel wat vrolijker uit komen galopperen dan die 61 van de XJS. Het uiterlijk is erop aangepast. De XJ6 is een mooie fiets, strak, waar is de uitlaat?! Die zit onder het blok, vlak voor het achterwiel. Aandacht voor detail, daar houden we van.

En het rijdt ook zoals we mogen verwachten. 78 pk zijn voor een moderne 600-cc 4-cilinder niet al te veel, maar het echte topvermogen is zoals zo vaak opgeofferd ten faveure van grotere trekkracht in het middengebied. En ja, dan stap je op en herinner je je weer waarom 600’tjes eigenlijk leuker zijn dan 1000’s. Op een 1000 rijd je zo lui, want je hoeft eigenlijk niet te schakelen. Op een 600 schakel je de vellen van je wreef en het eelt van je zool. Je moet wel, om op te schieten, en iedere bocht krijgt zo zijn eigen versnelling. Al doende geniet je van die heerlijke huil die je op zondagochtend liever niet van anderen hoort. Hadden we het over het braafste jongetje? Dat was dus zijn vader. Deze is lui als de pest, maar luistert wel als de zweep erover gaat. In en om de stad is het alleen maar fijn dat-ie zo dociel is. Abs erop, heel netjes allemaal voor dat geld.