Even over cc’s en viercilinders. Als je een 600 te licht vindt en een 1000 te zwaar, moet je een 800 hebben. Is het echt zó eenvoudig? Zit die FZ8 van Yamaha inderdaad netjes tussen de FZ6 en FZ1? Update 2013:  de nieuwe FZ8!

Zonder de Yamaha viercilinder-streetfighters FZ6 (600 cc, niet meer te koop) en FZ1 (1000 cc) gereden te hebben, zou je durven stellen: ja, de FZ8 zit er netjes tussen. Maar anders dan je zou denken. Want als de FZ6 bijna 100 pk levert en de FZ1 150, zou je rustig kunnen gokken dat de FZ8 er bijna 125 heeft. Da’s dus niet zo, hij heeft ‘slechts’ 106 pk. Foutje van Yamaha? Nee, want Yamaha maakt geen fouten. Nee, het is een zeer bewuste keuze. Want waarom willen mensen op een 600 wel zwaarder, maar niet op een 1000? Omdat een 600 de grote acceleratie-BOEM van een 1000 mist, maar een 1000 weer zo veel BOEM heeft dat-ie eigenlijk altijd BOEM rijdt. Duidelijk? Dus ook al in zijn eerste versnelling bij (bijna) geen toeren. Dat moet je maar net prettig vinden, want het rijdt nogal nerveus en je moet je gashendel en verstand goed onder controle hebben om niet overal door de geluidsbarrière te gaan.

Aldus is de FZ8 zo afgeregeld dat-ie rijdt als een 600, maar wel met de BOEM van een 1000 in de voorraadkast. En die kast gaat wagenwijd open zodra de naald van de toerenteller de 6.000 toeren passeert. Het is niet helemaal de ogen-achterin-je-kassen-BOEM van een 1000 of de héla-waar-is-mijn-hoofd?-BOEM van een 1400, maar verveelde 600-rijders zullen aangenaam verrast worden door het venijnige acceleratievermogen van de FZ8, die door de optioneel leverbare Akrapovic-uitlaat ook nog eens gepaard gaat met een huil waar menig wolf jaloers op zal zijn.

Yamaha Nederland heeft deze FZ8 – waarvan Stadsmotor.nl de eerste was die hem meekreeg in Nederland – volgehangen met accessoires. We noteren een tankpad, metalen radiatorgrille, kontafdekkapje, motorblokspoiler, led-richtingaanwijzers, snelle kentekenplaathouder, die Akra-uitlaat dus. Je zou zeggen dat iedere collega-motorrijder zijn nek verrekt bij het zien van deze letterlijk unieke verschijning in (bovendien) Yamaha-blauw.

Nou, niet dus.

Niemand, niemand, niemand merkt op dat daar iets bijzonders staat geparkeerd, en da’s best een beetje jammer, want een streetfighter (sportfiets zonder kuip en met hoog stuur) mag best de aandacht trekken. Nu hoeft dat ook weer niet op de Kawasaki Z1000-methode – goud-metallic chestnut brown met snake skin-zitje – maar toch: gekker had gemogen.

Een streetfighter voor de bescheiden motorrijder dus, maar desondanks een streetfighter, die in elk geval flitsend rijdt. Om de prijs bescheiden te houden heeft Yamaha gekozen voor vering die niet verstelbaar is, wat zal betekenen dat eigenaren met een gewicht van drie cijfers op zoek zullen gaan naar een ander setje, maar ach: een streetfighter is pas een streetfighter als je er zelf iets aan hebt veranderd. Lichtere bestuurders zullen dik tevreden zijn met de lekker zittende, als een scheermes sturende en prima remmende FZ8 abs. Niet alleen vanwege de BOEM dus, maar vanwege het fijn doseerbare vermogen dat hem ook in de file en stad een fijne fiets maakt. Zonder het vermogen te verliezen onversneden te knallen, en da’s zeker ook wat waard.

TEST: Yamaha FZ8 ABS 2013!

Nee, Stadsmotor.nl heeft echt niet altijd gelijk, maar in dit geval zeer zeker wel. Waar hadden we over te mekkeren bij bovenstaande FZ8 (2010) en zijn preutse, want aangeklede broer Fazer8? Juist: de vering. En wat hebben ze anno 2013 volledig instelbaar gemaakt? Juist...
We vragen meneer Yamaha meteen maar die achtervering wat strakker te zetten bij ophalen, want de spekbrigade staat voor de deur. ZIjn relaas...

"Het resumé over de Fazer8 in 2011 was dat het rijwielgedeelte niet kon waarmaken wat het blok beloofde. Volgens de mannen in de hal van Yamaha is toch echt de demping volledig veranderd. Om dat te demonstreren liggen dus twee volwassenen naast de motor, om de nodige in/afstelschroeven te bekijken. Op mijn verzoek word de veervoorspanning twee klikken harder gezet.

Net uit de roldeur mag ik in de stromende regen mijn ritje beginnen. Eenmaal door de, nog nieuw ruikende, tweede Coentunnel heen, klaart het op. Maar tot dat moment is er al genoeg te noteren geweest.
Ten eerste: de FZ8 laat zich niet meer, zoals eerst, van de wijs brengen. Werp de motor voor de voeten wat je wilt, inclusief regen, hij blijft strak als een snaar. Dat is dus die nieuwe vering.
Ten tweede: de zitpositie was goed, de zitpositie is goed. Hier ga je gerust een dag op zitten zonder zadelpijn.
Ten derde: Yamaha heeft een dashboard in elkaar geknutseld dat volledig zen is, maar toch alles vertelt wat je weten wilt. Het vraagt meer kunde om een dash te maken dat beperkt en toch compleet is, dan met knopjes en lichtjes te strooien alsof Sinterklaas twee keer langs is geweest. Het digidash bestaat uit twee eenheden. Links een display met de informatie over koelvloeistoftemperatuur, brandstofindicatie, tijd, snelheid, en naar keuze trip A/B of de totaal gereden kilometers. Ernaast is een ronde toerenteller met witte achtergrond en zwarte cijfers goed af te lezen. De noodzakelijke controlelampjes zijn onderin rechts in de toerenteller gemonteerd.
Aan het stuur zijn de volgende bedienmogelijkheden: Links een niet instelbare koppelingshendel, claxon-, knipperlicht-, licht-, seinlicht- én ALARMlichtschakelaren. Handig en makkelijk met LINKS te bereiken. Simpel knopje, maar... goed. Rechts? Een instelbare remhendel, gaskraan, noodstop- en startknopje. Klaar. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk op zo'n fiets. In de winter zal-ie denkelijk niet buiten komen, dus laat een thermometer maar zitten.
De spiegels zijn net even smaller gemonteerd dan op de Fazer8, logischerwijs door het gemis van een kuip. Breder had gemogen. Maar dat ben ik.

Dan het echte rijden. Was er in 2011 nog een gaatje te voelen tijdens het optrekken, zo rond de 2.000 tpm, dat gaatje is verdwenen. Tot 5.000 tpm gedraagt de FZ8 zich net als vroeger als een tamme toermotor, met zijdezacht vermogen uit de vier cilinders. Vanaf 6.000 tpm breekt de hel los. Zou het binnen de ambities van toekomstige FZ8-piloten liggen er echt hard mee te gaan rijden, dan kan dat nu dus, door de verstelbare vering nog wat aan te trekken. Dan misschien ook denken aan serieuzere remmen, want bij (zeer) sportief gebruik wil je liever iets dat directer aangrijpt.

Gelukkig maar dat we bij Stadsmotor.nl slechts braaf door de file sukkelen; daar zul je de remmen met standaard abs nooit gek krijgen. Vanuit de versnellingsbak komen geen klaagbrieven. Die doet stilletjes zijn ding, af en toe verbaasd dat de bestuurder nog probeert een zevende versnelling op te roepen. En dan te bedenken dat ik ooit met een motor met drie versnellingen ben begonnen. Het is ook nooit goed."

Tijd voor een meisje. Ester...

"Een Yamaha... niet mijn favoriete motormerk. Dat wil zeggen, ik vind de modellen over het algemeen niet zo heel mooi c.q. onderscheidend. En hoewel mijn voorkeur niet bij streetbikes ligt, moet ik eerlijk toegeven: deze motor is best mooi! Ik vind hem er zelfs wel, op een bescheiden manier, stoer uitzien. Bescheiden; omdat het er allemaal wel mooi uitziet, maar helaas ook minder excentriek dan zijn concurrenten. Wellicht hoopt Yamaha hierdoor een groot publiek te trekken?

Ik voel onmiddellijk bij het opstappen dat het qua zithouding een fijne motorrit zal worden. De motor zit comfortabel en voelt erg stabiel. Stuur zit precies goed, spiegeltjes laten alles goed zien. Alleen het voorscherm(pje) is super klein, zal dat voldoende comfort bieden? En hoe zal ik de 800 cc's ervaren? Ik stel me voor dat als je een 6 te licht vindt en een 10 te zwaar, dat je met deze 8 goed zit. Of zie ik dat te simplistisch? Een ding valt mij in ieder geval meteen op: hij remt grandioos (abs)!

We pakken wederom een scala aan wegen: (onverharde) land- en dijkweggetjes, smalle houten bruggetjes, snelwegen en de stad. Meerdere dingen vallen mij op: op verharde wegen rijdt het soepel, bijna als een naaimachine. Bij iets hardere snelheden op onverharde wegen merk je dat de motor een onrustigere zit heeft, maar dat is volgens mij niet ongebruikelijk? Hij gaat goed door de bochten, natuurlijk niet zoals een racer, maar – ik moet zeggen – petje af.

Qua cc's; ik zat er naast (hey, ik ben een meisje). Deze motor is totaal niet te vergelijken als een middenmoot tussen een 600 en 1000. Rijdt toch anders dan zeg maar een 750 (racer). Het heeft 800 cc's (nou: 799) maar het voelt aan als een rustige sneller(e) motor. Of begin ik vaag te worden..?
Anyway, het is nu eenmaal geen racer en voor een streetbike lijkt het me prima.

Qua windschermpje; ik was er al bang voor; op de snelweg vang ik toch best nog wel veel wind. Het zal vast helemaal ergonomisch zijn ontworpen en natuurlijk oogt een kleiner schermpje beter, maar bij hogere snelheden of meer (tegen)wind is de wind toch wel goed voelbaar op je hoofd en schouders. Maar goed, de fijne zithouding maakt weer wel veel goed.

Conclusie... Een degelijke, maar fijne, motor. Goed berijdbaar (voor een groot publiek), comfortabele zit, fijne sturing, zeer goede remmen. Volgens mij is de motor zoals hij moet zijn; en de prijs is ook prima. Een aanrader voor de streetbikers onder ons."

Streetbikers? We bellen Jack K., naar een lokale legende de enige Volendammer die ook functioneert zonder cocaïne. We bellen Jack niet zomaar. We bellen Jack omdat hij een Kawa Z750 heeft en het helemáál niet erg vindt om een rondje op een fonkelnieuwe FZ8 Race Blu te rijden en zijn gifgroene Z750 gelijktijdig af te staan aan Stadsmotor.nl. Zie vooral de foto's,,,
De Z750 is qua concept identiek aan de FZ8: een streetfighter met driekwartliter cilinderinhoud, goed voor een dikke honderd paardenkrachten en een stevig kanonschot boven de 6.000 tpm. Het zal niemand verbazen dat de motoren elkaar prestaties absoluut niet ontlopen. Maar toch zijn ze heel anders. De Kawa mag je traditioneel geveerd noemen; strak het asfalt volgend en elke kiezelsteen verradend aan het baasje. De Yamaha is duidelijk moderner, meer een balletdanser(es) dan een bulldozer, huppelend van bocht naar bocht en het asfalt strelend en verleidend in plaats van mishandelend. De Kawa is recht voor z'n raap kom-maar-op-als-je-durft, de Yamaha doet net of-ie gay is, maar ondertussen... De Kawa moet je opdracht geven ergens naartoe te gaan, de Yamaha moet je het vriendelijk voorstellen. De Yamaha rijdt niet zo licht als de ook erg fijne Suzuki GSR750, maar die rijdt ook wel héél erg licht.
Hoe de FZ8 zich verhoudt tot de nieuwe Kawa Z800... dat weten we niet, want die komt nog. Maar die kost € 10.298, met performance kit € 11.237,. De nieuwe Yamaha FZ8 kost € 10.299. De Suzuki GSR750 heb je anno nu in drie smaken: € 9.499, met abs € 9.999, Street Extreme € 10.999. Kiezen in deze klasse is niet eenvoudig.... Het was eenvoudiger, maar toen kreeg de FZ8 serieuze vering.

Wat dat allemaal met stadsverkeer te maken heeft? Ja, eh... Je kunt er ook de stad mee in.