Als je BMW moet geloven, combineert de F800R geweldige handling-eigenschappen in de stad met een perfecte stabiliteit en rechtuitloop bij hogere snelheden. Stadsmotor.nl reed de Chris Pfeiffer Edition en gaat een eind mee in die beoordeling.

Eerst maar eens vertellen wie die Chris Pfeiffer is. Dat is op het moment van schrijven een 30-jarige Duitse streetbike freestyle rider. Daarbij mag 'streetbike' worden vertaald naar 'BMW F 800 R', 'freestyle' naar 'zo had de examinator het niet in gedachten', en 'rider' naar 'rijder'. Dat laatste misschien ten overvloede.

Chris Pfeiffer is iemand die wel raad weet met motorfietsen als de tweecilinder BMW F 800 R, zoals te zien is op de video onderaan deze test, waarin hij rondrijdt op de BMW-toren te München. Pfeiffer heeft niet zomaar die mooie F 800 R gekregen van meneer BMW. Hij toont het publiek met zijn shows wat de F 800 R precies kan. Vrij veel dus, zo niet alles voor zover dat de wetten van de natuurkunde niet al te veel bespot.
Maar wij heten geen Chris Pfeiffer en hechten ook iets te veel aan het leven om te willen proberen net zo bekwaam als hij te worden. Wij beperken ons, simpel gezegd, tot het uitproberen van de naar hem vernoemde machine in het dagelijkse Nederlandse verkeer.
Dat begint met een trip van de BMW-importeur in Rijswijk naar de Piaggio-vestiging in Breda (voor het wegbrengen van de Piaggio MP3 Hybrid 300 LT en het opvissen van de snelste scooter ter wereld, de tweecilinder Gilera GP800). Dan naar de Vectrix-importeur (ook in Breda) voor een bakkie koffie en een accubabbel, en uiteindelijk naar de regio groot-Amsterdam (thuis). Het is een behoorlijke rit, die in de bittere februarikou slechts te overleven is met thermobroeken en twee fleecetruien onder de winterjas. Op de motorscooter achter het schutbord en de verstelbare ruit is dat nog wel vol te houden, maar de motorfiets F 800 R Chris Pfeiffer Edition (CPE) ontbeert zelfs het minuscule stuurkuipje dat de normale F 800 R wel heeft. En die is goedkoper!
Maar goed dat de CPE wel een afdekkapje voor de duozit heeft (zit vast met elastiek!), een snelle Akrapovic-uitlaat en een heleboel stickers, waarover later meer.

Het motorblok... 87 paardenkrachten uit 798 cc, en dat zijn er twaalf meer dan de Gilera haalt uit het Aprilia Mana-blok van 839 cc. En dat is nogal wat op deze cilinderinhoud. Desondanks mogen we de BMW niet beschouwen als krachtpatser, want een eenvoudige Ducati als de Monster 796 (803 cc tweecilinder) zet precies even veel pk's in de folders. Maar zoals we allemaal (horen te) weten: het gaat er niet om hoeveel pk's je in stelling brengt, maar hoe je ze aanbiedt. Wat kan de F 800 R met zijn pk's? Welnu, lange ritten over de snelweg moeten we zeker in februari ten zeerste afraden, maar dat zal niemand verbazen. De niet overdreven lichte fiets (droog 177 kilo, de Monster 796 weegt tien kilo minder) haalt uiteraard probleemloos de maximaal toegestane snelheid en is ook zonder meer bereid daar rustig 30 km/u en meer boven te gaan zitten. Het stuurgevoel geeft daarbij, bijvoorbeeld in de lange bocht van de A27 naar de A2 (Knooppunt Everdingen, Vianen), geen enkele aanleiding tot het minderen van vaart. Dat geeft de burger moed.
De volgende dag – ontdooid – gaat de Beierse speeldoos mee de polder in. Allereerst in het beheer van testpiloot Jürgen, die gezien zijn roots helemaal happy zou moeten zijn op dit product uit zijn geboorteland. Maar bij terugkeer stelt hij zijn mening over BMW bij. Hij was uit het verleden nog gewend aan de grote toerbuffels, en hoewel hij na een kennismaking met de HP2 Sport eerder dit jaar beter zou moeten weten, stelt ook de F 800 R qua comfort hem teleur. Je kunt er maar op één manier op zitten, en dat zal maar net de manier zijn die je niet bevalt. Dan houdt het snel op. En de zit bevalt Jürgen niet, net zo min als het veercomfort, dat hem last in de polsen bezorgt.
Het was ook schrijver dezes – al in Breda – opgevallen dat de F 800 R de bestuurder álles vertelt over de ondergrond. Rijd je over een dubbeltje (historisch Nederlands betaalmiddel), dan kun je in je handpalm voelen of de beeltenis van Wilhelmina, Juliana of Beatrix je uitlacht, puur door het verschil in reliëf! Dat is natuurlijk onzin, maar feit is en blijft dat de F 800 R haarzuiver doorgeeft wat zich tussen banden en wegdek afspeelt. Dat is niets om vrolijk van te worden als je ergens in een boerendorp over de keien rijdt, maar als je op mooie ondergrond een stevig stukje wilt gaan knallen... Het blok leent zich daar ook voor. Dociel en soepel bij lage toerentallen, maar met een heel aardig eindschot in de hogere regionen. Jakker je de F 800 R lekker door, dan komt het snelle tweecilinderkarakter in volle glorie tot leven en zou je haast nog denken dat je op een Ducati zit! Nu klinkt de paralleltwin van de BMW heel anders dan de V-twin van een Ducati, maar ook qua sturen zou je je zomaar kunnen vergissen. De F 800 R laat zich met groot gemak in de naarste en krapste bochten duwen en vindt het helemaal niet erg als je daarbij overboord gaat hangen. Sterker: hij heeft het graag. Het onderstel geeft veel feedback over de grip, die eindeloos aanvoelt. Dit is een ding waarmee je vrijwillig zou willen gaan stunten, zelfs zonder die ambitie te hebben. Misschien wilde Chris Pfeiffer helemaal geen stuntman worden, totdat-ie een F 800 R kreeg.
Nog even over zijn versie gesproken. Daar zitten dus stickers van sponsors op. Eén daarvan willen we er graag uitlichten: Knaus. Da's een caravanfabrikant. Heeft de Chris Pfeiffer Edition een trekhaak? Neen. Maar Knaus heeft wel een caravan, de Deseo, met motorgaragefunctie (zie foto's). Erg handig als je een BMW F 800 R hebt, want die is niet geschikt voor de lange afstand. Dus: het hele jaar lekker in je eigen stadje tussen de files door en af en toe een dijkje afbranden, en in de vakantie de motorfiets in de sleurhut en op naar de Alpen!

Deze motor is na vermogensreductie ook geschikt voor het A2-rijbewijs.