In de wereld van supersportmotoren kan een 125 cc'er meer racy zijn dan een 600 cc'er. En kan een ééncilinder meer racy zijn dan een tweecilinder. En kan een supersportuiterlijk alles behalve een supersporthart betekenen. We reden de Yamaha YZF-R3.

Als testdame Ester de Yamaha YZF-R3 op een mooie dag, maar desondanks weinig enthousiast aflevert op het Stadsmotor.nl-hoofdkwartier en het XXXL-opperhoofd er de volgende dag mee door de spits naar Amsterdam rijdt, mist hij één ding: een donker vizier in zijn helm, want misschien wordt hij herkend en dat heeft ie in dit geval liever niet.
- De R3 past niet bij zijn postuur.
- De R3 kan weinig met zijn gewicht.
- De R3 lijkt op een racer, maar is onderhuids nog niet eens een maxiscooter, waaruit volgt dat het Stadsmotor.nl-opperhoofd volledig voor aap rijdt.

Hij neemt als altijd een wijs besluit: weg met dat ding naar iemand die er misschien wel wat mee kan!

Aan het woord: Julian...

Het is altijd weer afwachten wat een fabrikant bedenkt om kleine bestuurders aan het rijden te krijgen. Kijkende naar de R-range hebben we de puur voor het circuit gebouwde R1M en de iets meer straatgerichte – laten we 'm normaal noemen – R1. Daaronder is de welbekende R6 te vinden, en als laatste de inmiddels redelijk bekende en begeerde R125. Al deze machines zijn pure sportmachines.

Wat je dan zou verwachten van de R3, is een halve R6 of een retesnelle R125. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Blijkbaar is het tegenwoordig best practice om voor het A2-rijbewijs een fiets te bouwen voor een zo breed mogelijk publiek. Begrijp me niet verkeerd, de R3 ziet er echt fantastisch uit. Je moet toch echt twee keer kijken om 'm niet verwarren met een R6. Totdat je opstapt en gaat zitten, want dan voel je meteen dat de R3 absoluut geen racer is.

Volgens Yamaha is de R3 dé motorfiets voor elke dag. Wie elke dag op een mooie (sport)motorfiets naar z'n werk zou willen, is erg goed af met de R3. De R3 voldoet namelijk prima. Je komt zonder gevaar voor lijf en leden mee de snelweg op en af. En met een beetje slim schakelen en kin-op-de-tank kun je met gemak illegale snelheden aantikken. Geen opgevouwen gejakker op een R6, of blokwurgende capriolen op de R125. De R3 vult precies dat gat in de R-serie met een A2-variant. En dat is slim, want die machine was er nog niet bij Yamaha. Een 'racer' voor elke dag.

De R3, die overigens geen 300 cc meet en ook geen 320, zoals de sticker op de kuip doet vermoeden, heeft een cilinderinhoud van 321 cc. Zoals je verwacht zorgt niet één, maar zorgen twee cilinders voor een beschaafde maar prima roffel uit het standaardpijpje. Gelukkig zit er geen blèrpijp op, zoals tegenwoordig vaak op andere 300's. Dat zou ook niet passen bij het karakter van deze fiets. Maar een eigenaar die daar anders over denkt, kan er natuurlijk wat anders onder moffelen. De R3 pakt prima op vanaf stilstand en trekt opvallend hard door naar de hogere snelheden. Even snel de snelweg op prikken is dus geen probleem. Andersom kun je ook prima in de hoogste versnelling door het stadse verkeer brommen. Ook dan loopt de Yamaha nog opvallend goed. Ook opvallend was het verbruik. Op de snelweg kun je prima tussen de 3,5 à 4,5 liter per 100 kilometer halen. En ja, dat is mogelijk zonder weg te hoeven kruipen achter het ruitje. Omdat de zit vrij rechtop is en de stuurhelften hoog staan, zal je die behoefte ook niet zo snel hebben. Druk van rijwind is dus niet nodig voor langere ritten door de boven de kroonplaat gemonteerde clip-ons. Niet echt racy, maar wel lekker voor dagelijks gebruik.

Wat verder opvalt, is dat de afwerking niet high-end is. Waarschijnlijk om de prijs laag te houden. De voorrem remt bijvoorbeeld prima, maar je moet wel erg goed je best doen om hard te vertragen. Ook de vering voldoet, maar zodra je het tempo opschroeft, merk je dat de R3 daar niet voor is gemaakt. Andere tegenvallers zijn de spiegels. Deze zijn op de kuip geprikt waar ze horen, maar stiekem zijn er ook twee schroefgaten te vinden op het stuur. Welke onderdelen zijn er nog meer geleend van andere modellen? De spiegels zijn ook nog eens verkeerd gemonteerd. Voor een beter zicht naar achteren zou ik de linkerspiegel rechts monteren, en de rechterspiegel links. Nu kijk je naar vormpjes die naar mijn mening de verkeerde hoeken achter mij laten zien.

Als beginnend motorrijder of her-opstapper in de A2 zal het je allemaal een zorg zijn. Je hebt een eyecatcher op de stoep en je kunt erop rond knorren zonder opgevouwen te hoeven zitten. Die spiegels doen hun werk en het schroefgat op de stuurhelften... daar kan misschien een TomTom-bevestiging ingedraaid worden. Het blok loopt soepel, hard en is ook nog eens zuinig. Dat klinkt inderdaad als een dagelijks in te zetten motorfiets.

Wel blijf ik een beetje met een zure smaak zitten na het rijden op een relatief kleine motor als de R3. En dat is raar, want op de R3 is eigenlijk niets aan te merken. Het is dan ook een gevoel dat ik bij meerdere motoren in het A2-segment hebt. Zo'n 300-cc blok loopt echt prima. Ik wil dan ook niet zeuren dat 42 pk/30,9 kW te weinig is, of het 'hoe-meer-hoe-beter'-evangelie verkondigen. Maar 300-cc fietsen voor het A2-rijbewijs hebben allemaal een makke; of het blok is te traag, of de complete fiets te zwaar. Je mist hier toch weer zo'n schop in je rug. Of het nou de mokerslag van een R1 of het duwtje van een krijsende R125 is. Het voelt verdoofd, zompig. Het is alsof Yamaha je lekker maakt met een racemonster en de EU je daarna keihard afstraft met het dichtgooien van de (pk-)grens. Yamaha is het in elk geval niet aan te rekenen. Dat heeft met de R3 een prima alledaagse stadsracer neergezet. Perfect tussen de R6 en de R125.

Aldus supersportliefhebber Julian.

En dan nu het goede van de Yamaha YZF-R3.

Yamaha als concern heeft met de R3 een topproduct in de markt gezet. Het is helaas alleen niet de technische divisie van Yamaha die verantwoordelijk is voor het kunststukje, maar de marketingafdeling. Als hierboven opgemerkt, vult de R3 op papier perfect het gat tussen de R125 en de R6, en completeert hij de R-reeks van licht naar zwaar. Hij duikt precies in het gat waarin het A2-rijbewijs valt, vol nieuwe motorrijders die hun eerste (!) motor kopen (want het ligt voor de hand dat oud-A1-rijbewijsbezitters een serieuzere motor zullen kiezen). Die eerste motor moet voor de nieuwe bezitter een bepaald uiterlijk hebben en betaalbaar zijn. Dat heeft de R3 en is de R3 met een prijs van € 5.999.

Voor Yamaha is vooral van belang dat ze zo veel mogelijk R3's wegzetten, aldus R6- en R1-klanten voor de toekomst kwekend. De concurrentie in de vorm van de Kawasaki Ninja 300 is effectief aangepakt. De R3 heeft een (iets) grotere cilinderinhoud, (iets) meer pk's en Nm's, en is (iets: € 150) goedkoper. En overige concurrentie is er eigenlijk niet, want de ééncilinder Honda CBR300R (€ 4.999) heeft veel minder prik (22,7 kW) en de ééncilinder KTM RC390 (€ 6.255) is duidelijk wel een echte sport/racemotor en mist het aaibare van de R3 en Ninja 300 volledig.

Misschien is de R3 wel de ideale sportmotor voor de nu opgroeiende generatie motorrijders. Hij lijkt echt. Hij rijdt ook echt. Stiekem is het gewoon een comfortabel toermotortje, maar meer dan toeren zal de doelgroep er ook niet mee doen. Toeren en showen.

nb. Deze motor is geschikt voor het A2-rijbewijs.