Na de trajectverkenning op de CB1100 en CBF1000F is het dan tijd voor het serieuze werk. Waarbij met 'het serieuze werk' niet bedoeld wordt 'motoren van formaat', maar serieus werk, het werk waarvoor ik eigenlijk kwam. De Honda CB500-serie.

Ik heb nog lang geen belangstelling voor mijn hotelkamer en Stefan heeft al de volgende sleutel klaar: de CB500F ABS. Een onvervalste CB, zij het nu met twee cilinders. Zitpositie en spiegels voelen vertrouwd aan. Verrassend is het speelse gemak waarmee deze budgetbike door de heuvels en de dorpjes gereden kan worden. Het spreekwoordelijke 'op een putdeksel te keren' komt wel heel dichtbij. Onderin is het vermogen van de tweecilinder toereikend om zuinig door het landschap te reizen, maar als je boven de 6.500 rpm zit tot de mogelijke 8.700 rpm, heb je niets, helemaal niets te klagen. Dit is later op de avond en ook de volgende dag onderwerp van het gesprek onder de schrijvende motorpers: "Heb je meer pk's nodig om lol te hebben?" De meningen zijn verdeeld. Een mening is: "In de beperking toont zich de meester." Een andere mening is: "Meer is altijd beter."

De oude CB500F(our) en de nieuwe CB500F (twin).

We komen er niet uit. Dus word het een leuke week als wij van Stadsmotor.nl de CB500F ABS op ons eigen traject aan de tand kunnen voelen. Feit is dat de CB500F met zijn 35 kW precies in het A2-rijbewijs. past, net als de ook in Weibersbrunn aanwezige CBR500R ABS met de vollere bovenkuip en de gevulde onderkuip. Dat is zo gek nog niet, omdat het dezelfde motor is met een ander jasje. Welk jasje je ook kiest, altijd heb je een motor waar je vrolijk van wordt. Aan de pomp of tijdens het rijden. Het is daarmee nog niet zo eenvoudig om de juiste Honda te kiezen, want men presenteerde vorig jaar de NC700-serie (in de smaken naked, allroad en scooter), met eveneens 35 kW ook geschikt voor het A2-rijbewijs.

Maar Honda snijdt zichzelf zeker niet in de vingers, want de NC- en de CB-serie verschillen wezenlijk van karakter. Heeft de NC een in tweeën gezaagd automotorblok dat vooral onderin sterk is en een krappe powerband heeft, bij uitstek geschikt voor de optioneel leverbare dual clutch transmissie, de CB is een motor naar de oude traditie: mak onderin, pittig bovenin. De NC mikt op de luie motorrijder (qua schakelen), de CB juist op de actieveling. Qua wegligging maakt het niet uit wat je koopt: allebei zijn ze gewoon goed. De CB-serie is alleen (nog) goedkoper.

Het zijn gedachten om zalig bij in slaap te vallen, na een glaasje ranja op het terras van Hotel Brunnenhof...

CBR500R
De volgende dag begint met de CBR500R. Zoals gisteren de CB500F, overtuigt ook deze tweecilinder op de weg, en niet in de showroom. Op papier is het tenslotte 'slechts' een 35-kW-fiets (47,6 pk), en dat is en blijft mager voor een 'supersporter'. Maar ook nu blijkt dat de 35 kW voldoende zijn om enorm veel lol te beleven.

De zitpositie van de CBR500R is ten opzichte van de CB500F nagenoeg hetzelfde, maar het stuur is smaller en staat verder naar voren. Door de vollere kuip en de lichte sporthouding verandert mijn gedrag op de weg. Waar ik gisteren nog met volle overtuiging rustig door Weibersbrunn reed – de bewoners zitten echt niet te wachten op een stelletje racemaniakken – moet ik mijzelf nu serieus toespreken om niet geheel asociaal door het dorp te harken. Maar buiten de bebouwde kom gaan alle seinen op groen. De bochtencombinaties zitten inmiddels stevig in de grijze cellen gebeiteld en ik ga ervoor om alles uit de CBR500R te halen. Net als de dag ervoor is het boven de 6.500 tpm feest. Er openbaart zich ook een heel mooi geluid uit de begindagen van mijn motorcarrière: het prachtige janken van een viercilinder. Toch knap gedaan, om dat uit een tweepitter te halen.

Door de zitpositie en mijn respons daarop heeft de CBR500R weinig werk onder de 6.000 tpm; je wilt deze motor intuïtief sneller rijden dan de naakte CB500S. Het gedrag op de hobbelweg in het eerste gedeelde is voorbeeldig. Gelukkig kan ik de weg in volle breedte gebruiken, ik weet nu weer waar de blinde bochten zijn. Op het tweede deel van mijn route is wat meer verkeer en dat komt goed uit omdat ik wel wil weten of het vermogen voldoende is om het gevoel van 'de kleine koning' waar te maken tijdens inhaalmanoeuvres. Het is op sommige momenten wat plannen met de pk's, maar als brute kracht niet ter beschikking staat... Wie niet sterk is, moet slim zijn, en dus is het zaak om tijdig terug te schakelen naar het juiste toerental.

Het mag duidelijk zijn, ook de CBR500R is geen teleurstelling. Net groot genoeg om als echte motor herkend te worden en klein genoeg om nog overal tussen te wriemelen. Mijn mening is dan ook duidelijk: "In de beperking toont zich de meester."

Stefan de sleutelbeheerder ziet mij dan alweer breed grijnzend het inschrijfhok naderen... Da's Weibersbrunn deel III.

Walkaround Honda CB500F (2013)

Adobe Flash Player niet geinstalleerd of ouder dan 9.0.115!

Adobe Flash Player niet geinstalleerd of ouder dan 9.0.115!

Meer nieuws op Stadsmotor.nl