Het grootste verschil tussen de Z650/Ninja 650 met de voorgangers ER-6n/ER-6f is... de naam! Dat zou je zo zeggen als je dacht dat je beter wist, maar na twee keer kijken, blijkt er toch echt meer aan de hand.

We moeten dit verhaal opbreken in twee delen.

1. De motoren
2. De positionering en waarom die HELEMAAL klopt.

Begin nog maar eens te lezen in de tests van de ER-6n (kaal) en ER-6f (met scherpe kuip) uit de voorgaande jaren en begrijp dat de Z650 (kaal) en Ninja 650 (met scherpe kuip) de opvolgers zijn. De motorfietsen zijn afgezien van de beplating en het dashboard hetzelfde, en dat was met de ER-6'jes niet anders. De krachtbron is nog steeds een 649-cc paralleltwin, de afmetingen zijn amper veranderd, en als je niet beter zou weten, of er een tijdje niet op gereden hebt (zoals wij), zou de nieuweling ook zomaar de vorige kunnen zijn. Maar het zitje is iets lager, de hele fiets weegt volgens de specs aanmerkelijk minder, de achterveer is verplaatst van de rechterzijde naar een centrale, onzichtbare positie, er hangt een Euro4-kwalificatie aan... het is dus echt wel een ander ding, zonder ook maar een grammetje van rij- of gebruikskarakter te zijn veranderd. En dat is tamelijk briljant gedaan van Kawasaki, waarover onder punt 2 meer.

Kawasaki Z650 (2017) en ER-6n (2012)

Terug naar punt 1.
De motortjes zitten heel oké voor elke lengte. Testdame Wanda en testheer Ferry kunnen prima met hun voeten aan de grond en ook de XXXL-brigade heeft eigenlijk weinig problemen. Met dien verstande dat XXXL-rijders noodgedwongen zover over de tank naar voren buigen dat de digidash zo ongeveer onder hun kin zit, in elk geval zeker niet in de rijrichting. Dat vatten we in dit geval op als een pluspunt, want zo word je ook niet geconfronteerd met het nerveuze gedrag van de digitale toerenteller die net doet of ie analoog is. Een uitleg: de rand waarop de toeren staan aangegeven, is ouderwets geprint, maar de wijzer is digitaal en krijgt een rare schaduw als je (te veel?) gas geeft of (te?) hoog in de toeren klimt. Dat is bloedirritant, maar wat niet ziet, wat niet deert, dus het is oké.
Het roept alleen de vraag op waarom het is gedaan, want dat je met een vermogen van 'slechts' 68 paardenkrachten bij 8000 toeren en een koppel van 'slechts' 65,7 Newtonmeters bij 6500 toeren af en toe meer kracht verlangt dan het blokje kan geven (zeker als je XXXL bent), ligt voor de hand. Van een 649-cc twin mag je nu eenmaal geen wonderen verwachten, hoewel het uiterlijk van de Z650 en Ninja 650 wel wonderen belooft. Het blokje doet echter zijn best, en doet daarbij plokkeplokkeplok. Het klinkt nog niet eens als een dikke scooter, zelfs niet met het Akra-uitlaatsysteem dat met het Performance-pakket is gemonteerd. Daarover onder punt 2 meer.

 
Kawasaki Ninja 650 (2017) en ER-6f (2012)

Terug naar punt 1.
De Z650 en Ninja 650 rijden als de ER-6n en ER-6f, alleen moderner. En met de vorige versies was qua rijden niets mis, zeker niet in het stadsverkeer, zoals eerder opgeschreven. De nieuwe tweeling stuurt aardig, accelereert aardig, komt aardig op snelheid en met een aanloop en uitremmen is inhalen van een minder bekwame sportieve tegenstrever mogelijk... Aan de handvatten niets bijzonders, aan de hele fiets eigenlijk niet. Of het zou het uiterlijk moeten zijn. Daarover onder punt 2 meer.

PUNT 2

De ER-6 was de opvolger van de ER-5 (1997–2006), maar was wel degelijk een dikker, massiever ding, hoewel nog steeds niet te groot en erg handelbaar. De ER-6 had alleen – net als de ER-5 – niet de reputatie erg betrouwbaar te zijn. Waarmee bedoeld werd: het ding wilde er nogal eens zomaar mee ophouden. Waarmee bedoeld werd: hij overleed vaak spontaan, als in "Vrolijk onderweg, motor scheidt ermee uit... om nooit meer te rijden zonder harttransplantatie (nieuw blok)." Hele volksstammen gelukkige ER-5 en ER-6 bezitters zullen nu besluiten nooit meer Stadsmotor.nl te bezoeken, maar het is helaas de treurige waarheid. Don't shoot the messenger.
Eerder in dit relaas meldden we al dat Kawasaki een briljante move had gemaakt door de 'nieuwe ER', anders te positioneren: de Z650 als horende bij de zeer populaire Z-reeks, en de Ninja 650 als horende bij de legendarische Ninja-reeks. In werkelijkheid is dit kolder, want echte Z's met twee cilinders zijn er nooit geweest, net zo min als echte Ninja's met twee cilinders. Maar de ER-reeks was ondanks de wel degelijk aanwezige kwaliteiten nooit met roem overladen, dus je kunt de nieuwelingen maar beter laten meesurfen op het succes van andere modellen. Zeker als de beoogde doelgroep bestaat uit personen die zeer vermoedelijk net hun (A2-)rijbewijs hebben of hoe dan ook niets van motoren of hun geschiedenis weten. Als je die tenslotte kunt overhalen om een evenmin weinig inspirerende Z300 of Ninja 300 te kopen, zullen ze de 650-varianten ook slikken. En dan blijken de leverbare accessoires ook nog te werken als extra pluspunten...

Op Facebook raakten we verzeild in het volgende gesprek naar aanleiding van een post van een vermoedelijk Zuid-Hollandse jongedame: "Vorig weekend mijn Yamaha FZ6N ingeruild voor deze Kawasaki Z650 incl. performance kit en nog wat leuke spul." (met foto)
We reageerden serieus en welgemeend: "Hoop dat je het vermogen niet gaat missen. Veel plezier in elk geval." Want 68 pk (de Z650) in plaats van 98 pk (de FZ6) scheelt nogal een beetje. Geeft verder niets; met 68 pk kom je ook waar je wezen moet. Maar wat moet je dan met die Performance-kit van € 1199,-?
En daar mengde zich een (bij nader onderzoek op Facebook) forse, vrijgezelle oud-student van de Bakkerij en Horecavakschool Leeuwarden in de discussie: "ja maar rijd een stuk beroerder en het gevoel van de kawa is dat van vel meer pk's dus ja het hebben en er niet uit komen of het niet hebben en er wel uit komen is een groot verschil."
We reageerden in totale verwarring: "Wat een originele gedachte."
De Friese bakker: "in jou ogen misschien maar uit ervaring weet ik dat het zo is"
En de Zuid-Hollanse jongedame: "De kawa heeft idd minder pk's, maar de pk's heb ik nu eerder tot mijn beschikking omdat dit een 2 cilinder is en de Yama een 4 cilinder. Enne... de snelwegen kom ik alleen maar wanneer het niet anders"
Men kan de schrijver dezes veel verwijten, maar niet dat hij niet weet wanneer hij beter kan zwijgen. En dat deden we dan ook, na een nog steeds welgemeend: "Oké. Als gezegd: veel plezier!"

Kawasaki heeft de ER-serie geherpositioneerd als Z en Ninja. Een briljante zet dus, want de beoogde kopers zullen zich meer druk maken over kleur en imago dan over de daadwerkelijke (rij-)kwaliteit van het product. En met die kleur en de imago's zit het geramd bij Kawa. Het is een beetje een Apple-ding: men wil een zwaar overprijsde iPhone en een iBook omdat je er dan bij hoort, niet omdat de producten beter zijn dan die van de concurrent. Wat dat betreft is Kawasaki nog genadig voor zijn klanten, want de Z650 en de Ninja 650 zijn in elk geval niet duurder dan de concurrentie. Maar ook niet beter.

Kawasaki Z650 en Ninja 650. Let vooral op de positie van de spiegels.

PUNT 3

Wordt het de Z650 of de Ninja 650? Dat zal voor de koper als onder Punt 2 beschreven voornamelijk afhankelijk zijn van de vriendengroep. Rijdt die op Z'tjes, dan de Z. Rijdt die op Ninja's, dan de Ninja. Wie wil kiezen zonder vriendengroep, waar Stadsmotor.nl bij gebrek aan vrienden in excelleert: neem de Ninja. De bescherming tegen weer en wind is beter en de spiegels staan op de kuip in plaats van op het stuur, dus meer in de rijrichting. Dat maakt de Ninja geschikter voor alledaags gebruik en veiliger dan de Z.
Punt.

.Nb. De Z650 en Ninja 650 kunnen geschikt worden gemaakt voor het A2-rijbewijs.